Tung Khempila on Nostr: นิ้วกลม ...
นิ้วกลม
ผมเห็นผู้คนได้อ่านข้อความ คำพรรณาของคุณนิ้วกลม เมื่อสมัยก่อนผมรู้สึกทึ่งและชื่นชมในความสามารถของเค้า และเป็นสิ่งที่คนไม่มีความสุขในชีวิตอย่างผมอยากถวิลหา
แต่ผมพึ่งเข้าใจว่าการที่ให้คนอื่นมาพูดถึงความสุขในขณะที่ “วิถีชีวิตของเรา” แม่งต่างกัน
นี่คือความบัดซบในชีวิต เด็กคนหนึ่งในตอนนี้
คุณนิ้วกลม(Roundfinger) ถือว่าเป็นบุคคลากรคนสำคัญของประเทศในระดับหัวก้าวหน้าหรือพวก Mainstream Hapiness โดยแกได้นำแนวคิดจากหนังสือ มาอธิบายให้เข้าใจง่ายเพื่อไปถึงการแสวงหา “สิ่งที่ทำให้ชีวิตดีขึ้น” ในทุกๆวัน
แต่ความเป็นจริงของชีวิตมนุษย์นั้นไม่ใช่อย่างนั้น เมื่อกระบวนการรับรู้ของเหล่า Mainstream Media นั้นเข้าถึงง่าย คำโกหกของความไม่รู้นั้นเริ่มผุดตัวขึ้น
คุณนิ้วกลมเริ่มสนับสนุนความเป็น Progressive ซึ่งนำความหายนะในรูปความสุขขึ้นมาแบบจอมปลอม ชีวิตที่มีความสุขโดยการสร้างสภาวะทางสังคมโดย “สิ่งแวดล้อมที่ดี” ซึ่งเป็นขั้วตรงข้ามกับความดีงามที่แท้จริง ที่ควรจะก่อกำเนิดจากความเลวร้าย หรือ สิ่งที่ธรรมชาติซ่อนอยู่
“ทำไมความสุขและความเข้าใจโลกจำเป็น”หรือไม่
ความสุขในทางเศรษฐศาสตร์ไม่สามารถเทียบได้เลย แต่หากความสุขจะเกิดขึ้นได้ ณ จุดนั้น ตรงนั้น ผ่านมุมมองของตัวปัจเจกที่เกิดจากความขาดแคลน หากจะมองมุมนี้เราก็ไม่ต่างจากสัตว์เศรษฐกิจ แต่แน่นอนในแง่ ด้านนี้มันก็ใช่ แต่การแก้ปัญหาทางความสุข นั้นกลับไม่ใช่การเพิ่มจำนวน
“มิเช่นนั้นคนรวยคงมีความสุขทุกวันแล้วหล่ะ”
ก็ใช่สิ ไอ้พวกคนรวย มึงเจ็บก็ต้องล้มบนฟูก ใครจะล้มบนเสื่อผืนหมอนใบแบบคนชั้นล่าง
คำตอบคือ ถ้าคนรวยหมดไปและมึงยังเสื่อผืนหมอนใบ มึงจะมีความสุขหรอ นั่นแหละ คือความย้อนแย้งของชีวิต คุณต้องผ่านความทุกข์ในชีวิต เพื่อไปพบเป้าหมาย หรือคุณคิดว่าเมื่อคุณได้ที่นอนดีๆ ขึ้นมาจะทำให้ ความสุขเกิดขึ้นหรอ ไม่… คุณจะพบปัญหาที่มันใหญ่กว่าเดิม ความรับผิดชอบที่มากกว่าเดิม คุณจะทุกข์กับความรับผิดชอบ นั่นแหละคือความรับผิดชอบในชีวิต
ซึ่งสิ่งเหล่านี้แม่งคือเรื่องขัดแย้งกันภายในโลกปัจจุบัน เมื่อคุณไม่รู้จักความทุกข์การหาความสุขระยะสั้นจึงง่ายมากขึ้น
คุณนิ้วกลมเลือกจะสนับสนุนแม้กระทั่งกองทุนระหว่างประเทศเพื่อให้มีบทบาทและส่วนร่วมในการร่างกฏหมาย(ในเชิงความเท่าเทียมเชิงเสรีภาพทางชนชั้น อย่าง iLaw) หรือ การสนับสนุนนโยบายที่มาจากรักร่วมเพศ
หรือแม้กระทั่งล่าสุดกับการให้ผู้ช่วยเสมือนจริงในการวิเคราะห์ความเป็นมนุษย์ เป็นสิ่งที่ดีกับคำถามสวยหรู แต่เหมือนจะเป็นการขายฝันของสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง
และคุณลืมข้อเท็จจริงในโลกที่ว่า “โลกนี้มีความขาดแคลนแม้แต่เวลาของคนเรายังมิเคยเท่ากัน“
ผมเห็นผู้คนได้อ่านข้อความ คำพรรณาของคุณนิ้วกลม เมื่อสมัยก่อนผมรู้สึกทึ่งและชื่นชมในความสามารถของเค้า และเป็นสิ่งที่คนไม่มีความสุขในชีวิตอย่างผมอยากถวิลหา
แต่ผมพึ่งเข้าใจว่าการที่ให้คนอื่นมาพูดถึงความสุขในขณะที่ “วิถีชีวิตของเรา” แม่งต่างกัน
นี่คือความบัดซบในชีวิต เด็กคนหนึ่งในตอนนี้
คุณนิ้วกลม(Roundfinger) ถือว่าเป็นบุคคลากรคนสำคัญของประเทศในระดับหัวก้าวหน้าหรือพวก Mainstream Hapiness โดยแกได้นำแนวคิดจากหนังสือ มาอธิบายให้เข้าใจง่ายเพื่อไปถึงการแสวงหา “สิ่งที่ทำให้ชีวิตดีขึ้น” ในทุกๆวัน
แต่ความเป็นจริงของชีวิตมนุษย์นั้นไม่ใช่อย่างนั้น เมื่อกระบวนการรับรู้ของเหล่า Mainstream Media นั้นเข้าถึงง่าย คำโกหกของความไม่รู้นั้นเริ่มผุดตัวขึ้น
คุณนิ้วกลมเริ่มสนับสนุนความเป็น Progressive ซึ่งนำความหายนะในรูปความสุขขึ้นมาแบบจอมปลอม ชีวิตที่มีความสุขโดยการสร้างสภาวะทางสังคมโดย “สิ่งแวดล้อมที่ดี” ซึ่งเป็นขั้วตรงข้ามกับความดีงามที่แท้จริง ที่ควรจะก่อกำเนิดจากความเลวร้าย หรือ สิ่งที่ธรรมชาติซ่อนอยู่
“ทำไมความสุขและความเข้าใจโลกจำเป็น”หรือไม่
ความสุขในทางเศรษฐศาสตร์ไม่สามารถเทียบได้เลย แต่หากความสุขจะเกิดขึ้นได้ ณ จุดนั้น ตรงนั้น ผ่านมุมมองของตัวปัจเจกที่เกิดจากความขาดแคลน หากจะมองมุมนี้เราก็ไม่ต่างจากสัตว์เศรษฐกิจ แต่แน่นอนในแง่ ด้านนี้มันก็ใช่ แต่การแก้ปัญหาทางความสุข นั้นกลับไม่ใช่การเพิ่มจำนวน
“มิเช่นนั้นคนรวยคงมีความสุขทุกวันแล้วหล่ะ”
ก็ใช่สิ ไอ้พวกคนรวย มึงเจ็บก็ต้องล้มบนฟูก ใครจะล้มบนเสื่อผืนหมอนใบแบบคนชั้นล่าง
คำตอบคือ ถ้าคนรวยหมดไปและมึงยังเสื่อผืนหมอนใบ มึงจะมีความสุขหรอ นั่นแหละ คือความย้อนแย้งของชีวิต คุณต้องผ่านความทุกข์ในชีวิต เพื่อไปพบเป้าหมาย หรือคุณคิดว่าเมื่อคุณได้ที่นอนดีๆ ขึ้นมาจะทำให้ ความสุขเกิดขึ้นหรอ ไม่… คุณจะพบปัญหาที่มันใหญ่กว่าเดิม ความรับผิดชอบที่มากกว่าเดิม คุณจะทุกข์กับความรับผิดชอบ นั่นแหละคือความรับผิดชอบในชีวิต
ซึ่งสิ่งเหล่านี้แม่งคือเรื่องขัดแย้งกันภายในโลกปัจจุบัน เมื่อคุณไม่รู้จักความทุกข์การหาความสุขระยะสั้นจึงง่ายมากขึ้น
คุณนิ้วกลมเลือกจะสนับสนุนแม้กระทั่งกองทุนระหว่างประเทศเพื่อให้มีบทบาทและส่วนร่วมในการร่างกฏหมาย(ในเชิงความเท่าเทียมเชิงเสรีภาพทางชนชั้น อย่าง iLaw) หรือ การสนับสนุนนโยบายที่มาจากรักร่วมเพศ
หรือแม้กระทั่งล่าสุดกับการให้ผู้ช่วยเสมือนจริงในการวิเคราะห์ความเป็นมนุษย์ เป็นสิ่งที่ดีกับคำถามสวยหรู แต่เหมือนจะเป็นการขายฝันของสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง
และคุณลืมข้อเท็จจริงในโลกที่ว่า “โลกนี้มีความขาดแคลนแม้แต่เวลาของคนเรายังมิเคยเท่ากัน“