Bob on Nostr: ...
ในบริบทของการถ่ายทอดเรื่องราว หรือการส่งสาร
ไม่ว่าจะกับเรื่องอะไรหรือใช้อะไรเป็นตัวกลาง
ตัวอักษร เสียง ภาพ กลิ่น รส สัมผัส
จุดสำคัญคือ "สาร" หรือ "เรื่องราว" ได้ถูกส่งต่อไปยังผู้รับสารสำเร็จหรือไม่
ไม่ได้หมายถึงความถูกต้องในเชิงทฤษฎี
แต่หมายถึง ผู้รับสามารถเข้าใจสารที่ถูกส่งและสร้าง "แบบจำลองทางความคิด"
หรือปรับเปลี่ยนแบบจำลองทางความคิดเดิมให้เข้ากับข้อมูลใหม่ ได้หรือไม่
นอกเหนือจากสาระสำคัญของสารหรือเรื่องราว แล้ว
สิ่งที่สำคัญคือ "วิธีการในการขนส่งสาร" หรือ "วิธีการสื่อสาร" ไปยังผู้รับ
ในเมื่อจุดประสงค์เพื่อต้องการให้ผู้รับ สามารถปรับปรุง และ/หรือ สร้างแบบจำลองทางความคิดจากสารที่ได้รับ
การสื่อสารจึงควรคำนึงถึงภูมิหลังของผู้รับสาร ว่าอยู่บนพื้นระดับไหน
โดยเฉพาะ การสื่อสารที่มีการตอบโต้กลับ อาทิ การสนทนาในห้องประชุม
การรับรู้ว่าภูมิหลัง หรือแบบจำลองทางความคิด ของผู้รับสารอยู่ระดับไหนและมีโครงสร้างแบบใด
จะเป็นสิ่งที่ช่วยให้ผู้รับสาร สามารถคัดกรองและเรียงลำดับข้อมูลเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการสื่อสารได้
เช่น การจะสอนให้เด็กเข้าใจการ บวกเลข ต้องสอนการนับเลขก่อน เป็นต้น
การเข้าใจว่าแบบจำลองทางความคิดของผู้รับเป็นอย่างไรนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
โดยเฉพาะการสื่อสารในรูปแบบที่ไม่มีการตอบโต้
การอธิบายโดยเปรียบเทียบกับสิ่งที่ผู้รับมีประสบการณ์หรือมีความเข้าใจอยู่แล้ว
จะเป็นตัวช่วยในการสร้างระดับพื้นที่ชัดเจนให้แก่ ผู้ส่งและผู้รับสาร ว่าระดับพื้นเริ่มต้นของเรื่องที่กำลังสื่ออยู่ที่จุดไหน
และเป็นบันไดขั้นแรกไปสู่การปรับเปลี่ยนหรือสร้างแบบจำลองทางความคิดของผู้รับให้เป็นในแบบที่ผู้ส่งต้องการ
ระดับพื้นที่สร้างเริ่มต้นควรต้องอยู่บนพื้นฐานความเข้าใจของคนปกติสามัญทั่วไป
หากเป็นสารเฉพาะกลุ่ม งานวิชาชีพหรือเฉพาะด้าน ก็ควรอยู่บนพื้นความเข้าใจของผู้รับกลุ่มนั้น
การใช้ระดับพื้นที่ไม่ถูกต้องก็เปรียบเสมือน
การอธิบายความงามและสีของดอกชบาให้คนตาบอด
เนื่องจากมนุษย์นั้นแตกต่างและมีประสบการณ์ไม่เหมือนกัน
ผู้ส่งควรพิจารณาการสร้างระดับพื้นเริ่มต้นอย่างถี่ถ้วนว่า ผู้รับสารรู้หรือไม่ว่าที่ตรงนั้นมีพื้นอยู่
การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพคือสารที่ทำให้ผู้รับปรับและสร้างแบบจำลองทางความคิดได้ด้วยตนเอง
และ หากคุณเข้าใจมันอย่างถ่องแท้ คุณจะสามารถให้เด็กประถมเข้าใจได้
Bob, the red panda
#siamstr
ขอขอบคุณ
เพลง "ต้นชบาและคนตาบอด", เฉลียง
สำหรับตัวอย่างการเปรียบเปรย
ไม่ว่าจะกับเรื่องอะไรหรือใช้อะไรเป็นตัวกลาง
ตัวอักษร เสียง ภาพ กลิ่น รส สัมผัส
จุดสำคัญคือ "สาร" หรือ "เรื่องราว" ได้ถูกส่งต่อไปยังผู้รับสารสำเร็จหรือไม่
ไม่ได้หมายถึงความถูกต้องในเชิงทฤษฎี
แต่หมายถึง ผู้รับสามารถเข้าใจสารที่ถูกส่งและสร้าง "แบบจำลองทางความคิด"
หรือปรับเปลี่ยนแบบจำลองทางความคิดเดิมให้เข้ากับข้อมูลใหม่ ได้หรือไม่
นอกเหนือจากสาระสำคัญของสารหรือเรื่องราว แล้ว
สิ่งที่สำคัญคือ "วิธีการในการขนส่งสาร" หรือ "วิธีการสื่อสาร" ไปยังผู้รับ
ในเมื่อจุดประสงค์เพื่อต้องการให้ผู้รับ สามารถปรับปรุง และ/หรือ สร้างแบบจำลองทางความคิดจากสารที่ได้รับ
การสื่อสารจึงควรคำนึงถึงภูมิหลังของผู้รับสาร ว่าอยู่บนพื้นระดับไหน
โดยเฉพาะ การสื่อสารที่มีการตอบโต้กลับ อาทิ การสนทนาในห้องประชุม
การรับรู้ว่าภูมิหลัง หรือแบบจำลองทางความคิด ของผู้รับสารอยู่ระดับไหนและมีโครงสร้างแบบใด
จะเป็นสิ่งที่ช่วยให้ผู้รับสาร สามารถคัดกรองและเรียงลำดับข้อมูลเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการสื่อสารได้
เช่น การจะสอนให้เด็กเข้าใจการ บวกเลข ต้องสอนการนับเลขก่อน เป็นต้น
การเข้าใจว่าแบบจำลองทางความคิดของผู้รับเป็นอย่างไรนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
โดยเฉพาะการสื่อสารในรูปแบบที่ไม่มีการตอบโต้
การอธิบายโดยเปรียบเทียบกับสิ่งที่ผู้รับมีประสบการณ์หรือมีความเข้าใจอยู่แล้ว
จะเป็นตัวช่วยในการสร้างระดับพื้นที่ชัดเจนให้แก่ ผู้ส่งและผู้รับสาร ว่าระดับพื้นเริ่มต้นของเรื่องที่กำลังสื่ออยู่ที่จุดไหน
และเป็นบันไดขั้นแรกไปสู่การปรับเปลี่ยนหรือสร้างแบบจำลองทางความคิดของผู้รับให้เป็นในแบบที่ผู้ส่งต้องการ
ระดับพื้นที่สร้างเริ่มต้นควรต้องอยู่บนพื้นฐานความเข้าใจของคนปกติสามัญทั่วไป
หากเป็นสารเฉพาะกลุ่ม งานวิชาชีพหรือเฉพาะด้าน ก็ควรอยู่บนพื้นความเข้าใจของผู้รับกลุ่มนั้น
การใช้ระดับพื้นที่ไม่ถูกต้องก็เปรียบเสมือน
การอธิบายความงามและสีของดอกชบาให้คนตาบอด
เนื่องจากมนุษย์นั้นแตกต่างและมีประสบการณ์ไม่เหมือนกัน
ผู้ส่งควรพิจารณาการสร้างระดับพื้นเริ่มต้นอย่างถี่ถ้วนว่า ผู้รับสารรู้หรือไม่ว่าที่ตรงนั้นมีพื้นอยู่
การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพคือสารที่ทำให้ผู้รับปรับและสร้างแบบจำลองทางความคิดได้ด้วยตนเอง
และ หากคุณเข้าใจมันอย่างถ่องแท้ คุณจะสามารถให้เด็กประถมเข้าใจได้
Bob, the red panda
#siamstr
ขอขอบคุณ
เพลง "ต้นชบาและคนตาบอด", เฉลียง
สำหรับตัวอย่างการเปรียบเปรย