lungkaaichaoguay on Nostr: เอาจริงๆ ...
เอาจริงๆ ไม่รู้ว่าเพราะการที่ออกนอกสิ่งแวดล้อมของทช.ไปเกือบๆ 1 ปีแล้ว หรือเพราะการที่ไปรู้จักคำว่า skin in the game หรือไม่ มันทำให้เรา มีความคิดที่ประหลาดจากคนอื่น ซึ่งมันไม่สามารถปฏิเสธความคิดในหัวได้จริงๆ
ถามว่ารู้สึกไม่ดีไหมเต่ามะเฟืองตายด้วยส่วนเชือกของลอบหมึก เราทำเพจเพื่อสื่อสารเกี่ยวกับปัญหาขยะทะเล มันรู้สึกไม่ดีอยู่แล้ว รวมไปถึงผลชันสูตรที่ยืนยันว่า ในท้องเต่ามีไข่อยู่มันค่อยข้างชัดเจน แต่การที่เราเห็นว่ามี เชือกจากทุ่นของลอบหมึก ซึ่ง ลอบหมึกที่เราเข้าใจคือ กรงสี่เหลี่ยมๆ ที่หลอกล่อหมึกเข้ามาถูกกักขัง แล้วชาวประมงจะเข้ามาเก็บกู้ลอบ ความคิดในหัวเรามันดันคิดว่า ด้วยเครื่องมือประมงแบบนี่เรายอมระบความสูญเสียได้
ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่พอเรานึกย้อนไปถึงที่ตอนนั้น มีโอกาสไปช่วยกรมประมงในการจัดการประชุมอะไรบางอย่าง ที่เกี่ยวข้องกับพะยูนที่ประแสร์ โดยในการประชุมนั้น ชาวประมงต่างๆ จะมาเป็นข้อมูลว่า มีเครื่องมือประมงอะไรในพื้นที่บ้าง ทำประมงบริเวณไหน และมีช่วงอภิปรายกันว่า เครื่องมือแบบไหน สร้างผลกระทบแก่พะยูนบ้างจนลามไปถึงเต่าทะเล ณ ตอนนั้น ชาวประมงสามารถ พูดได้อย่างชัดเจน และหนักแน่นว่า เครื่องมือประมงแบบไหน มีผลกระทบต่อพะยูนและเต่าทะเลบ้าง เช่น เบ็ดราวกระเบน ซึ่งเราก็แกล้งถามว่า แล้วอวนจมปูละเต่าจะติดไหมครับ ชาวประมงที่เหมือนรู้อยู่แล้วว่าอวนจมปูเป็นปัญหาในการพันรัดเต่าทะเลแน่ๆ แต่ก็สามารถพูดอย่างอ้อมๆได้ว่า มันรัดเฉพาะเต่ากระที่กระดอง เราใช้เชือกเส้นใหญ่ มันจะรัดแน่นยากกว่าเขือกเส้นเล็ก ซึ่งในความคิดเรา ถ้าชาวประมงที่นี้สามารถเปลี่ยนจาก อวนจมปู มาเป็นลอบปูได้ จะเป็นอะไรที่สุดยอดมาก เพราะเครื่องมือประมงที่จะไม่เหลือเครื่องมือประมงประเภทพันรัด ที่จะก่อนให้เกิดปัญหาโดยตรง ด้วยลักษณะเฉพาะตัวของเครื่องมือประมง แต่ด้วยต้นทุนที่สูงกว่า ทั้งปลาเหยื่อ และเวลาในการจัดการลอบปูที่มากขึ้นกว่าอวน มันก็คงยาก ซึ่ง เชือกเส้นใหญ่ๆ ที่ใช้เป็นเชือกทุ่น ถ้ามันจะไปพันรัดพะยูน เต่าทะเล ซึ่งมีโอกาสน้อยกว่า ตัวอวนที่ออกแบบมาพันรัดโดยตรง สำหรับเราแล้ว มันคือการแลกเปลี่ยนที่ย่อมได้
มันทำให้เรานึกถึงว่าทำไมเราถึงชอบยกตัวอย่างผลกระทบของคนที่หวังดีต่อลอบของชาวประมงที่หินแปดไมล์ เพราะเราคิดในฐานว่า ลอบมันไม่ใช่เครื่องมือพันรัด ชาวประมงสามารถเลือกปลาที่ต้องการและไม่ต้องการได้ แม้มีโอกาสที่เต่าทะเลจะเข้ามาติด แล้วด้วยผลรวมแล้ว เราว่ามันคือการแลกเปลี่ยนที่เรายอมรับได้ แต่เครื่องมือหนึ่งที่เราไม่ชอบมากๆคือ อวนลาก ที่มันทำลายล้างพื้นทะเลจนพังไปหมด ที่อยากจะแบบดีดนิ้ว ออกไป แต่เครื่อบมือ อื่นๆ ก็อยากจะจัดโซน ให้เป็นเฉพาะตัวของมันมากกว่า เช่น ห้ามอวนพันรัดในแนวปะการังและหญ้าทะเล โดยต้องมีเขตกันชนยื่นออกไปอีก เป็นต้น คิดแบบโง่ๆ เร็วๆ อะนะ
สุดท้ายคือ skin in the game มันก็คือการมีส่วนได้ส่วนเสียแหละ ประโยคที่เตือนใจเราให้มีความคิดแบบนี้คือ "การแสดงความคิดเห็นมันง่าย โดยเฉพาะในเรื่องที่เราไม่มี skin in the game" ในช่วงประมาณ 11 เดือนที่ผ่านมานี้ เราไม่กล้าที่จะบอกให้ใครหยุดประกอบอาชีพเลย เพราะเราไม่ได้มี skin in the game อยู่ตรงนั้น เช่น เวลามีดราม่า โรนัน ฉลาม จากนักตกปลา ที่มันไม่ผิดกฏหมาย แต่โดนเอามาแขวนดราม่า ด้วยความหวังดีเนี่ยน เราก็จะไปพูดว่า ประชาชนจะมาดราม่ากันเองทำไม ถ้าอยากเปลี่ยนแปลง นู้น สื่งที่คุณควรกดดันคือหน่วยงานรัฐ เพราะสิ่งที่พวกเขาทำอยู่มันไม่ผิดกฏหมาย
#siamstr
ถามว่ารู้สึกไม่ดีไหมเต่ามะเฟืองตายด้วยส่วนเชือกของลอบหมึก เราทำเพจเพื่อสื่อสารเกี่ยวกับปัญหาขยะทะเล มันรู้สึกไม่ดีอยู่แล้ว รวมไปถึงผลชันสูตรที่ยืนยันว่า ในท้องเต่ามีไข่อยู่มันค่อยข้างชัดเจน แต่การที่เราเห็นว่ามี เชือกจากทุ่นของลอบหมึก ซึ่ง ลอบหมึกที่เราเข้าใจคือ กรงสี่เหลี่ยมๆ ที่หลอกล่อหมึกเข้ามาถูกกักขัง แล้วชาวประมงจะเข้ามาเก็บกู้ลอบ ความคิดในหัวเรามันดันคิดว่า ด้วยเครื่องมือประมงแบบนี่เรายอมระบความสูญเสียได้
ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่พอเรานึกย้อนไปถึงที่ตอนนั้น มีโอกาสไปช่วยกรมประมงในการจัดการประชุมอะไรบางอย่าง ที่เกี่ยวข้องกับพะยูนที่ประแสร์ โดยในการประชุมนั้น ชาวประมงต่างๆ จะมาเป็นข้อมูลว่า มีเครื่องมือประมงอะไรในพื้นที่บ้าง ทำประมงบริเวณไหน และมีช่วงอภิปรายกันว่า เครื่องมือแบบไหน สร้างผลกระทบแก่พะยูนบ้างจนลามไปถึงเต่าทะเล ณ ตอนนั้น ชาวประมงสามารถ พูดได้อย่างชัดเจน และหนักแน่นว่า เครื่องมือประมงแบบไหน มีผลกระทบต่อพะยูนและเต่าทะเลบ้าง เช่น เบ็ดราวกระเบน ซึ่งเราก็แกล้งถามว่า แล้วอวนจมปูละเต่าจะติดไหมครับ ชาวประมงที่เหมือนรู้อยู่แล้วว่าอวนจมปูเป็นปัญหาในการพันรัดเต่าทะเลแน่ๆ แต่ก็สามารถพูดอย่างอ้อมๆได้ว่า มันรัดเฉพาะเต่ากระที่กระดอง เราใช้เชือกเส้นใหญ่ มันจะรัดแน่นยากกว่าเขือกเส้นเล็ก ซึ่งในความคิดเรา ถ้าชาวประมงที่นี้สามารถเปลี่ยนจาก อวนจมปู มาเป็นลอบปูได้ จะเป็นอะไรที่สุดยอดมาก เพราะเครื่องมือประมงที่จะไม่เหลือเครื่องมือประมงประเภทพันรัด ที่จะก่อนให้เกิดปัญหาโดยตรง ด้วยลักษณะเฉพาะตัวของเครื่องมือประมง แต่ด้วยต้นทุนที่สูงกว่า ทั้งปลาเหยื่อ และเวลาในการจัดการลอบปูที่มากขึ้นกว่าอวน มันก็คงยาก ซึ่ง เชือกเส้นใหญ่ๆ ที่ใช้เป็นเชือกทุ่น ถ้ามันจะไปพันรัดพะยูน เต่าทะเล ซึ่งมีโอกาสน้อยกว่า ตัวอวนที่ออกแบบมาพันรัดโดยตรง สำหรับเราแล้ว มันคือการแลกเปลี่ยนที่ย่อมได้
มันทำให้เรานึกถึงว่าทำไมเราถึงชอบยกตัวอย่างผลกระทบของคนที่หวังดีต่อลอบของชาวประมงที่หินแปดไมล์ เพราะเราคิดในฐานว่า ลอบมันไม่ใช่เครื่องมือพันรัด ชาวประมงสามารถเลือกปลาที่ต้องการและไม่ต้องการได้ แม้มีโอกาสที่เต่าทะเลจะเข้ามาติด แล้วด้วยผลรวมแล้ว เราว่ามันคือการแลกเปลี่ยนที่เรายอมรับได้ แต่เครื่องมือหนึ่งที่เราไม่ชอบมากๆคือ อวนลาก ที่มันทำลายล้างพื้นทะเลจนพังไปหมด ที่อยากจะแบบดีดนิ้ว ออกไป แต่เครื่อบมือ อื่นๆ ก็อยากจะจัดโซน ให้เป็นเฉพาะตัวของมันมากกว่า เช่น ห้ามอวนพันรัดในแนวปะการังและหญ้าทะเล โดยต้องมีเขตกันชนยื่นออกไปอีก เป็นต้น คิดแบบโง่ๆ เร็วๆ อะนะ
สุดท้ายคือ skin in the game มันก็คือการมีส่วนได้ส่วนเสียแหละ ประโยคที่เตือนใจเราให้มีความคิดแบบนี้คือ "การแสดงความคิดเห็นมันง่าย โดยเฉพาะในเรื่องที่เราไม่มี skin in the game" ในช่วงประมาณ 11 เดือนที่ผ่านมานี้ เราไม่กล้าที่จะบอกให้ใครหยุดประกอบอาชีพเลย เพราะเราไม่ได้มี skin in the game อยู่ตรงนั้น เช่น เวลามีดราม่า โรนัน ฉลาม จากนักตกปลา ที่มันไม่ผิดกฏหมาย แต่โดนเอามาแขวนดราม่า ด้วยความหวังดีเนี่ยน เราก็จะไปพูดว่า ประชาชนจะมาดราม่ากันเองทำไม ถ้าอยากเปลี่ยนแปลง นู้น สื่งที่คุณควรกดดันคือหน่วยงานรัฐ เพราะสิ่งที่พวกเขาทำอยู่มันไม่ผิดกฏหมาย
#siamstr