tukjedsadatik on Nostr: ## ความภาคภูมิใจในตัวเอง ...
## ความภาคภูมิใจในตัวเอง
เมื่อคืนนี้ผมรู้สึกตกใจกับคำพูดๆนึงที่แฟนผมพูดกับผม ในขณะที่ผมกำลังนั่งประกอบฝากระติกน้ำของลูกอยู่บนโซฟาชั้นล่างของบ้าน
"ทำไม่ได้อ่ะ" ผมพูดออกมาหลังจากเริ่มประกอบฝากระติกน้ำได้ไม่นาน
"ตุ๊กยังไม่ได้ทำอะไรเลยแต่ตุ๊กพูดทำไม่ได้ก่อนแล้ว" แฟนผมพูดสวนขึ้นมา(จริงๆคือด่าแหละ) แต่ทำให้ผมรู้สึกฉงนมาซักพักนึง
_ใช่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย_
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติในบางที หลายๆครั้งผมมักจะพลาดโอกาสจากคำพูดของตัวผมอีกคนนึงในจิตใจผม ทำให้ผมรู้สึกทำนู่นนี่นั่นไม่ได้ คนที่ผมแพ้คือตัวผมเอง
_พอมาย้อนระลึกมันมีเรื่องนึงที่ผมภูมิใจในตัวเองมากๆ_
ข่วงเรียนมหาลัยผมจำได้มันจะมีวิชานึงของคณะนิเทศศาสตร์ ที่มันเป็นเกี่ยวกับตัวเลข(เรียกว่าวิชาสแตรทมั้ยนะ ชื่อรหัสST อะไรซักอย่าง)ใช่ตัวเลขมันคือยาขมของผม ผมสอบตกได้Fโดยไม่ลังเล
ช่วงปีหนึ่งเกรดผมเหี้ยมาก รวมๆแล้วเกรด0กว่าๆ ผมมีชีวิตอยู่แบบเอื่อยๆ แต่พอใกล้ตายแล้วรู้สึกเหมือนศพกระตุก ในที่สุดผมก็ผ่านช่วงที่จะโดนซิ่วตอนปี1มาได้
ทีนี้มันมีวิชาเจ้ากรรมคือไอ้วิชาสแตรทนี่แหละ ที่ผมยังไม่ได้แก้F
สุดท้ายปัญหามันมีไว้แก้ไข ผมหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมกลับมาเรียนวิชาสแตรท นี้อีกครั้งโดยมีเป้าหมายแค่ให้มันผ่าน
ช่วงนั้นผมตั้งใจอ่านหนังสือทำแบบฝึกหัดมาก
จนมีอยู่วันนึงช่วงสอบกลางภาคอาจารย์ประกาศคะแนนสอบว่าผมได้คะแนนเกือบเต็ม วินาทีนั้นสายตาของผู้คนที่มองผมเปลี่ยนไปทันที
(กูก็ตกใจตัวเองเหมือนกัน😂)...ผมคิดในใจ
ช่วงนั้นมีคนมาให้ผมสอนเยอะมาก แต่ผมสอนไม่ถูก สอนคนอื่นไม่เป็นด้วย(ใจผมยังคิดว่าฟลุ๊กด้วยซ้ำ)
สุดท้ายผมจบวิชานี้ด้วยคะแนน B+
ไอสัส มาหว่ะ
เรื่องนี้น่าจะเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ผมรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเอง(แต่เป็นความพยายามและผลลัพท์ที่เกิดขึ้นจากการหนีตายนะ)
สุดท้ายผมเชื่อว่าคนเราจะรวยจนจะมั่งมี ความภาคภูมิใจในตัวเองก็เป็นสิ่งสำคัญ
หากเราเติบใหญ่จากภายในที่มองเห็นคุณค่าของผู้อื่นและมองเห็นคุณค่าตัวเอง โดยไม่ทะนงตน
เราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปนั่งร้องไห้บนวัตถุอะไรซักอย่างที่คนอุปโลกให้มันมีคุณค่าขึ้นมา
...วันนี้ขอลองเปลี่ยนแนว...
T.tukjedsadatik
#ภาคภูมิใจอย่างบ้าคลั่ง
#siamstr
เมื่อคืนนี้ผมรู้สึกตกใจกับคำพูดๆนึงที่แฟนผมพูดกับผม ในขณะที่ผมกำลังนั่งประกอบฝากระติกน้ำของลูกอยู่บนโซฟาชั้นล่างของบ้าน
"ทำไม่ได้อ่ะ" ผมพูดออกมาหลังจากเริ่มประกอบฝากระติกน้ำได้ไม่นาน
"ตุ๊กยังไม่ได้ทำอะไรเลยแต่ตุ๊กพูดทำไม่ได้ก่อนแล้ว" แฟนผมพูดสวนขึ้นมา(จริงๆคือด่าแหละ) แต่ทำให้ผมรู้สึกฉงนมาซักพักนึง
_ใช่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย_
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติในบางที หลายๆครั้งผมมักจะพลาดโอกาสจากคำพูดของตัวผมอีกคนนึงในจิตใจผม ทำให้ผมรู้สึกทำนู่นนี่นั่นไม่ได้ คนที่ผมแพ้คือตัวผมเอง
_พอมาย้อนระลึกมันมีเรื่องนึงที่ผมภูมิใจในตัวเองมากๆ_
ข่วงเรียนมหาลัยผมจำได้มันจะมีวิชานึงของคณะนิเทศศาสตร์ ที่มันเป็นเกี่ยวกับตัวเลข(เรียกว่าวิชาสแตรทมั้ยนะ ชื่อรหัสST อะไรซักอย่าง)ใช่ตัวเลขมันคือยาขมของผม ผมสอบตกได้Fโดยไม่ลังเล
ช่วงปีหนึ่งเกรดผมเหี้ยมาก รวมๆแล้วเกรด0กว่าๆ ผมมีชีวิตอยู่แบบเอื่อยๆ แต่พอใกล้ตายแล้วรู้สึกเหมือนศพกระตุก ในที่สุดผมก็ผ่านช่วงที่จะโดนซิ่วตอนปี1มาได้
ทีนี้มันมีวิชาเจ้ากรรมคือไอ้วิชาสแตรทนี่แหละ ที่ผมยังไม่ได้แก้F
สุดท้ายปัญหามันมีไว้แก้ไข ผมหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมกลับมาเรียนวิชาสแตรท นี้อีกครั้งโดยมีเป้าหมายแค่ให้มันผ่าน
ช่วงนั้นผมตั้งใจอ่านหนังสือทำแบบฝึกหัดมาก
จนมีอยู่วันนึงช่วงสอบกลางภาคอาจารย์ประกาศคะแนนสอบว่าผมได้คะแนนเกือบเต็ม วินาทีนั้นสายตาของผู้คนที่มองผมเปลี่ยนไปทันที
(กูก็ตกใจตัวเองเหมือนกัน😂)...ผมคิดในใจ
ช่วงนั้นมีคนมาให้ผมสอนเยอะมาก แต่ผมสอนไม่ถูก สอนคนอื่นไม่เป็นด้วย(ใจผมยังคิดว่าฟลุ๊กด้วยซ้ำ)
สุดท้ายผมจบวิชานี้ด้วยคะแนน B+
ไอสัส มาหว่ะ
เรื่องนี้น่าจะเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ผมรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเอง(แต่เป็นความพยายามและผลลัพท์ที่เกิดขึ้นจากการหนีตายนะ)
สุดท้ายผมเชื่อว่าคนเราจะรวยจนจะมั่งมี ความภาคภูมิใจในตัวเองก็เป็นสิ่งสำคัญ
หากเราเติบใหญ่จากภายในที่มองเห็นคุณค่าของผู้อื่นและมองเห็นคุณค่าตัวเอง โดยไม่ทะนงตน
เราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปนั่งร้องไห้บนวัตถุอะไรซักอย่างที่คนอุปโลกให้มันมีคุณค่าขึ้นมา
...วันนี้ขอลองเปลี่ยนแนว...
T.tukjedsadatik
#ภาคภูมิใจอย่างบ้าคลั่ง
#siamstr