Tung Khempila on Nostr: แสงสุดท้ายของปี ค.ศ. 2024 หรือ พ.ศ.2567 ...
แสงสุดท้ายของปี ค.ศ. 2024 หรือ พ.ศ.2567 ได้ผ่านพ้นไปแล้ว
ผมอยากพิมพ์เรื่องราวนี้ใน Facebook แต่คิดว่าเป็นการเริ่มต้นความคิดที่ดี ที่เราจะไปบันทึกมันไว้ ณ ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต
เพราะปีหน้าผมก็จะมีอายุครบ 28 ปี แล้วภายในอีกไม่กี่เดือน
ผมนั่งพรรณาไปกับรถที่วิ่งผ่านไปมา และอากาศที่ดูอบอ้าว แต่ผมก็มีความสุข มันเป็นช่วงเวลาที่ผมสามารถแยกผมออกจากส่วนต่างๆได้ ก่อนที่ผมจะไปทำอาหารมื้อค่ำ Carbonara โดยวันนี้เลือกเป็นเส้น Bugatini ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่า Spagetthi เล็กน้อยและมีรูปตรงกลางและเปลี่ยนจาก Guanciale มาใช้ Pancetta ส่วนชีสเลือกเป็น Pecorino Romano ผสมกับ Grada Padano ถือว่าลองเปลี่ยนอะไรที่ไม่ห่างจากความเป็นตัวตนของมัน หรือความเป็น Carbonara
มันมีเรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะเล่ามากๆในนี้และเป็นเรื่องที่ผมตกตะกอน เกี่ยวกับเรื่องของเวลา และองค์ประกอบของสิ่งที่เราเรียกว่าตัวตน
มันเป็นคำถามขององค์ประกอบของสิ่งที่เรียกว่าจริงแท้แน่นอน คือเราเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวตนและสามารถรับรู้ได้ว่าเรามีตัวตน เพราะท่านไม่สามารถที่จะไปแก้ไของค์ประกอบของทั้งเวลาในอดีตที่สะท้อนมายังปัจจุบันของท่านได้ อย่าแม้แต่จะคิดว่าของผู้อื่น ก็เฉกเช่นเดียวกัน
องค์ประกอบและวิธีการเฉไฉของมนุษย์อาจจะพลิกเรื่องดีให้เป็นเรื่องร้าย หรือ เรื่องเลวร้ายอาจจะนำมาสู่ตัวตนในทุกวันนี้ ความไม่แน่นอนคือสิ่งหนึ่งที่มนุษย์ยังสามารถยอมเสี่ยงเพื่อสู้และนำไปสู่ตัวตนที่ดีกว่าเดิมอยู่สม่ำเสมอจนกระทั้งการดับสูญ
เราพยายามค้นหาตัวตนหรือพยายามพิสูจน์ตัวตน เพราะจุดมุ่งหมายสุดท้ายเราก็ยอมพลีกายพลีใจให้กับความเหนื่อยล้าที่ทำให้เรารู้สึกมีชีวิตท่ามกลางความเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น
คำถามที่ย้ำเตือนผมในปีนี้ยังเป็นคำถามง่ายๆ คือ เราดีพอที่จะขึ้นไปอยู่ ณ จุดนั้นหรือยัง
ในด้านความรักก็เหมือนกัน ผมได้เจอกับคนที่เรารู้สึกว่า ฉุดตัวเองให้มีความรู้สึกดีๆอีกครั้ง แม้มันจะไม่ประสบความสำเร็จแต่ก็ได้เข้าใจความเป็นไปของสังคมและแรงยึดเหนี่ยวของความโกลาหลหรือพายุได้ดียิ่งขึ้น
ผมยังหวังว่าปีหน้า ผมจะได้เริ่มต้นทำอะไรที่เป็นของตัวเองอย่างจริงๆจังๆเสียที ผมหวังว่าปีหน้าความโกลาหลจะถาโถมพร้อมความเหนื่อยล้า และหวังว่าผมจะผ่านมันไปได้อย่างมีความหมายท่ามกลางความทุกข์ยากที่มีคุณค่าของมนุษย์ผู้หนึ่ง เพื่อองค์ประกอบของตัวตนเราจะได้สมบูรณ์และเติมเต็มชีวิตในแต่ละขั้นบันได
คนอ่านก็เช่นกันครับ หวังว่าท่านจะสามารถแบกความทุกข์ยากและเดินได้อย่างงามสง่าท่ามกลางความโกลาหล
#siamstr
ผมอยากพิมพ์เรื่องราวนี้ใน Facebook แต่คิดว่าเป็นการเริ่มต้นความคิดที่ดี ที่เราจะไปบันทึกมันไว้ ณ ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต
เพราะปีหน้าผมก็จะมีอายุครบ 28 ปี แล้วภายในอีกไม่กี่เดือน
ผมนั่งพรรณาไปกับรถที่วิ่งผ่านไปมา และอากาศที่ดูอบอ้าว แต่ผมก็มีความสุข มันเป็นช่วงเวลาที่ผมสามารถแยกผมออกจากส่วนต่างๆได้ ก่อนที่ผมจะไปทำอาหารมื้อค่ำ Carbonara โดยวันนี้เลือกเป็นเส้น Bugatini ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่า Spagetthi เล็กน้อยและมีรูปตรงกลางและเปลี่ยนจาก Guanciale มาใช้ Pancetta ส่วนชีสเลือกเป็น Pecorino Romano ผสมกับ Grada Padano ถือว่าลองเปลี่ยนอะไรที่ไม่ห่างจากความเป็นตัวตนของมัน หรือความเป็น Carbonara
มันมีเรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะเล่ามากๆในนี้และเป็นเรื่องที่ผมตกตะกอน เกี่ยวกับเรื่องของเวลา และองค์ประกอบของสิ่งที่เราเรียกว่าตัวตน
มันเป็นคำถามขององค์ประกอบของสิ่งที่เรียกว่าจริงแท้แน่นอน คือเราเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวตนและสามารถรับรู้ได้ว่าเรามีตัวตน เพราะท่านไม่สามารถที่จะไปแก้ไของค์ประกอบของทั้งเวลาในอดีตที่สะท้อนมายังปัจจุบันของท่านได้ อย่าแม้แต่จะคิดว่าของผู้อื่น ก็เฉกเช่นเดียวกัน
องค์ประกอบและวิธีการเฉไฉของมนุษย์อาจจะพลิกเรื่องดีให้เป็นเรื่องร้าย หรือ เรื่องเลวร้ายอาจจะนำมาสู่ตัวตนในทุกวันนี้ ความไม่แน่นอนคือสิ่งหนึ่งที่มนุษย์ยังสามารถยอมเสี่ยงเพื่อสู้และนำไปสู่ตัวตนที่ดีกว่าเดิมอยู่สม่ำเสมอจนกระทั้งการดับสูญ
เราพยายามค้นหาตัวตนหรือพยายามพิสูจน์ตัวตน เพราะจุดมุ่งหมายสุดท้ายเราก็ยอมพลีกายพลีใจให้กับความเหนื่อยล้าที่ทำให้เรารู้สึกมีชีวิตท่ามกลางความเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น
คำถามที่ย้ำเตือนผมในปีนี้ยังเป็นคำถามง่ายๆ คือ เราดีพอที่จะขึ้นไปอยู่ ณ จุดนั้นหรือยัง
ในด้านความรักก็เหมือนกัน ผมได้เจอกับคนที่เรารู้สึกว่า ฉุดตัวเองให้มีความรู้สึกดีๆอีกครั้ง แม้มันจะไม่ประสบความสำเร็จแต่ก็ได้เข้าใจความเป็นไปของสังคมและแรงยึดเหนี่ยวของความโกลาหลหรือพายุได้ดียิ่งขึ้น
ผมยังหวังว่าปีหน้า ผมจะได้เริ่มต้นทำอะไรที่เป็นของตัวเองอย่างจริงๆจังๆเสียที ผมหวังว่าปีหน้าความโกลาหลจะถาโถมพร้อมความเหนื่อยล้า และหวังว่าผมจะผ่านมันไปได้อย่างมีความหมายท่ามกลางความทุกข์ยากที่มีคุณค่าของมนุษย์ผู้หนึ่ง เพื่อองค์ประกอบของตัวตนเราจะได้สมบูรณ์และเติมเต็มชีวิตในแต่ละขั้นบันได
คนอ่านก็เช่นกันครับ หวังว่าท่านจะสามารถแบกความทุกข์ยากและเดินได้อย่างงามสง่าท่ามกลางความโกลาหล
#siamstr