saltymanth on Nostr: GA ครับชาว #siamstr และ #VTuberTH ...
GA ครับชาว #siamstr และ #VTuberTH
วันก่อนมีฌอกาสได้คุยกับคนที่รู้จักกับเรื่องการใช้ Social Media ปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นว่าเวลาเปลี่ยนทัศนคติเรื่องนี้ก็เปลี่ยนไป
จากแต่ก่อนที่เรายังใช้ Legacu Platform ทั้งหลาย ไม่ว่าจะ Facebook Twitter Instagram ฯลฯ เวลาเราคิดอะไร รู้สึกอะไร เจออะไรมา ไปที่ไหน อยากด่าอะไร อยากปั่นใคร อยากเสี้ยมใคร ฯลฯ เราจะพิมพ์บอกทุกอย่างให้โลกรู้ลงในนั้นจนหมดเหมือนเป็นไดอารี่แบบสั้น ๆ (สมัยก่อนมันพิมพ์ยาวไม่ได้) ยิ่งช่วงหลังพิมพ์ยาวได้เป็นบทความก็ใส่กันใหญ่
แต่ ณ เวลานี้ที่เรามีทั้งแพลตฟอร์มเดิมและโปรโตคอลแบบพวก Fediverse หรือ Nostr (ที่ใช้อยู่ตอนพิมพ์นี่แหละ) แม้แบบโปรโตคอลเราแทบจะไม่ต้องกังวลเรื่องของการที่จะถูกเซนเซอร์ ถูกปิดกั้นการมองเห็น ไม่ต้องกังวลอัลกอริธึมที่บางทีก็หลอนก็เมา ไม่ต้องกังวลเรื่องของความเป็นส่วนตัว ฯลฯ แต่ถึงอย่างนั้นแนวคิดของตัวผมเองก็เปลี่ยนไปจริง ๆ
มันกลายเป็นว่า เราจะพิมพ์ จะโพสต์ จะแชร์ ฯลฯ เฉพาะสิ่งที่เรา "อยากจะแบ่งปัน" และ "อยากให้คนอื่นเห็น" เท่านั้น ไม่พล่ามสากกะเบือยันเรือรบแบบเมื่อก่อนแล้ว
ในกรณีของผมที่เปลี่ยมาคิดแบบนี้เพราะว่าเรื่องของ "ความเป็นส่วนตัว" นี่แหละ
เราอยากให้คนรับรู้อะไร
เราอยากให้คนได้อะไรจากเรา
เราอยากให้คนอื่นมองเราอย่างไร
เราอยากให้ภาพลักษณ์เป็นแบบไหน
หรือแม้กระทั่ง เราอยากเป็นสายซุ่มเงียบไม่แสดงตัว แค่แอบดูอยู่ในมุมเงียบ ๆ
ทั้งหมดนี้เรากำหนดได้จากตัวเราตั้งแต่แรก
ทุกวันนี้กลายเป็นว่าจะโพสต์อะไรก็จะผ่านการคิดในระดับหนึ่ง (แต่อาจจะไม่ได้คิดถี่ถ้วนตลอดทุกครั้งที่แชร์ ก็คนเรามันมีความผิดพลาดกันได้นี่นา)
และมนกลับทำให้ผมรู้สึกสงบอย่างเห็นได้ชัด
ต่อให้เป็นบุคคลสาธารณะแค่ไหนเราก็ทำแบบนี้ได้จริง ๆ เพราะสุดท้ายทุกอย่างขึ้นอยู่กับปลายนิ้วของเรามาแต่แรก และเมื่อแชร์อะไรไปก็จะเกิดผลที่ตามมาเสมอไม่ว่าจะในทางที่ดี ในทางที่ร้าย หรือทางที่ไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรเลยก็ตาม
หรือไม่อย่างนั้น...เราก็อาจจะแก่แล้ว(?) 😂
วันก่อนมีฌอกาสได้คุยกับคนที่รู้จักกับเรื่องการใช้ Social Media ปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นว่าเวลาเปลี่ยนทัศนคติเรื่องนี้ก็เปลี่ยนไป
จากแต่ก่อนที่เรายังใช้ Legacu Platform ทั้งหลาย ไม่ว่าจะ Facebook Twitter Instagram ฯลฯ เวลาเราคิดอะไร รู้สึกอะไร เจออะไรมา ไปที่ไหน อยากด่าอะไร อยากปั่นใคร อยากเสี้ยมใคร ฯลฯ เราจะพิมพ์บอกทุกอย่างให้โลกรู้ลงในนั้นจนหมดเหมือนเป็นไดอารี่แบบสั้น ๆ (สมัยก่อนมันพิมพ์ยาวไม่ได้) ยิ่งช่วงหลังพิมพ์ยาวได้เป็นบทความก็ใส่กันใหญ่
แต่ ณ เวลานี้ที่เรามีทั้งแพลตฟอร์มเดิมและโปรโตคอลแบบพวก Fediverse หรือ Nostr (ที่ใช้อยู่ตอนพิมพ์นี่แหละ) แม้แบบโปรโตคอลเราแทบจะไม่ต้องกังวลเรื่องของการที่จะถูกเซนเซอร์ ถูกปิดกั้นการมองเห็น ไม่ต้องกังวลอัลกอริธึมที่บางทีก็หลอนก็เมา ไม่ต้องกังวลเรื่องของความเป็นส่วนตัว ฯลฯ แต่ถึงอย่างนั้นแนวคิดของตัวผมเองก็เปลี่ยนไปจริง ๆ
มันกลายเป็นว่า เราจะพิมพ์ จะโพสต์ จะแชร์ ฯลฯ เฉพาะสิ่งที่เรา "อยากจะแบ่งปัน" และ "อยากให้คนอื่นเห็น" เท่านั้น ไม่พล่ามสากกะเบือยันเรือรบแบบเมื่อก่อนแล้ว
ในกรณีของผมที่เปลี่ยมาคิดแบบนี้เพราะว่าเรื่องของ "ความเป็นส่วนตัว" นี่แหละ
เราอยากให้คนรับรู้อะไร
เราอยากให้คนได้อะไรจากเรา
เราอยากให้คนอื่นมองเราอย่างไร
เราอยากให้ภาพลักษณ์เป็นแบบไหน
หรือแม้กระทั่ง เราอยากเป็นสายซุ่มเงียบไม่แสดงตัว แค่แอบดูอยู่ในมุมเงียบ ๆ
ทั้งหมดนี้เรากำหนดได้จากตัวเราตั้งแต่แรก
ทุกวันนี้กลายเป็นว่าจะโพสต์อะไรก็จะผ่านการคิดในระดับหนึ่ง (แต่อาจจะไม่ได้คิดถี่ถ้วนตลอดทุกครั้งที่แชร์ ก็คนเรามันมีความผิดพลาดกันได้นี่นา)
และมนกลับทำให้ผมรู้สึกสงบอย่างเห็นได้ชัด
ต่อให้เป็นบุคคลสาธารณะแค่ไหนเราก็ทำแบบนี้ได้จริง ๆ เพราะสุดท้ายทุกอย่างขึ้นอยู่กับปลายนิ้วของเรามาแต่แรก และเมื่อแชร์อะไรไปก็จะเกิดผลที่ตามมาเสมอไม่ว่าจะในทางที่ดี ในทางที่ร้าย หรือทางที่ไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรเลยก็ตาม
หรือไม่อย่างนั้น...เราก็อาจจะแก่แล้ว(?) 😂