tukjedsadatik on Nostr: #reflecting2023 -(ปีแห่งการพัฒนาตัวเอง)- . ...
#reflecting2023
-(ปีแห่งการพัฒนาตัวเอง)-
.
ปีนี้เป็นปีที่ผมได้ลองทำอะไรแปลกๆหลายๆอย่าง ส่วนตัวนิสัยผมเป็นคนทำอะไรไม่ค่อยจบทำอะไรไม่ค่อยเป็นรูปเป็นร่างสักเท่าไหร่หลายครั้งมองย้อนกลับไปก็รู้สึกเสียดาย อยากกลับไปแก้ไข แต่ช่างมัน เพราะปัจจุบันต่อจากนี้เราจะตั้งใจทำมันให้ดีที่สุด เพื่อให้ตัวเราในอนาคตรู้สึกภาคภูมิใจ ไม่ให้เหมือนในอดีตที่ผ่านมาที่กลับมาเป็นบทเรียนสอนตัวเราเองให้ไม่ทำแบบนั้นอีก
-(ที่นี่คือโอกาส)-
.
ผมรู้ว่าผมไม่ได้เป็นคนเขียนอะไรเก่งสักเท่าไหร่ แต่จะบอกให้นะ บางอันผมเขียนเสร็จผมนอนไม่หลับเลย ผมรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองมากๆ แบบบอกไม่ถูก เวลากลับมาย้อนดูเรื่องราวความพยายามของตัวเอง ซึ่งผมก็เดินไปล้มไปล้มมาตลอดเส้นทางในนี้นี่แหละ แต่ร่องรอยที่ทิ้งไว้ระหว่างทางเละๆเทะๆที่ผมสร้างไว้ มันน่าจะเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดช่วงนึงในชีวิตของผมเลย ยิ่งเลอะยิ่งเยอะประสบการณ์
-(ผมได้เจอคนเก่งๆ)-
.
ผมเดินตามคนพวกนี้ ไม่ว่าเค้าจะอายุมากกว่าผมหรือน้อยกว่าผม ผมยินดีเรียนรู้วิชาจากเค้าทั้งหมด หลายๆอย่างผมตามไม่ทันหรอก แต่ไม่ใช่ไม่ตามนะ ผมคลานกระดึ๊บๆไปเรื่อยๆ แต่ไม่ได้มานั่งท้อแท้หมดหวังนอนจมอยู่ในเงาตัวเอง เหมือนสมัยก่อนแน่นอน
-(ได้เปิดไมค์คุยต่อหน้าคนเยอะๆ)-
.
ผมจำวันแรกที่มีSiamstr radioได้ ผมเป็นคนพูดตะกุกตะกักเวลาเจอคนเยอะๆ แต่เพื่อนๆผมปกติก็ชอบให้ผมเป็นแบบนี้นะมันบอกฮาดี ไอสัส ขอกูแก้ไขบ้างได้มั้ยเพื่อน ผมก็เลยชอบไปสิงไปแอบฟังคนในนั้นคุยกัน คือเข้าไปเรียนรู้วิธีที่เค้าพูดหน่ะ☺️
-(วันแรกในSiamstr radioผมเปิดไมค์ไป8วิ)-
.
ผมไม่ได้จับเวลาหรอก ผมสร้างชื่อเรื่องที่ผมทำขึ้นมามั่วๆ แต่ผมก็ภูมิใจที่ผมกล้าเปิดไมค์วันนั้น
.
ผมจำได้ว่าความรู้สึกตอนนั้นเหมือนผมขึ้นเวทีอะไรซักอย่าง ผมเหงื่อแตกอยู่ในบ้าน เมียผมก็ด่าว่ามึงเป็นไรวะ
.
ผ่านไปซักพัก ใช่ครับ ทุกคนพูดกันหมดแล้วมีผมยังไม่ได้พูดอยู่คนเดียว เวลาตอนนั้น3ทุ่มครึ่งแล้ว ลูกผมก็เดินลงมาเหมือนจะเรียกให้ผมขึ้นไปนอนด้วย
.
ผมเดินวนอยู่ในบ้านเหมือนคนปัญญาอ่อน จนช่วงโค้งสุดท้าย ผมกลัวผมจะพลาดอะไรในชีวิตไปอีก ผมจึงเปิดไมค์
.
เค้ากำลังพูดเรื่องของเล่นกันอยู่ซึ่งผมก็นึกไม่ออกแล้วว่าจะพูดถึงของเล่นอะไร เพราะเหมือนเค้าจะพูดไปกันหมดแล้ว (จริงๆยังมีอีกเยอะแหละแต่ตอนนั้นรีบๆไง☺️)
.
ผมกระชากฟิวส์พูดเรื่องรองเท้าSoap อิห่าพูดรัวๆลิ้นพันกันชิบหายเลยมึงไอ้ตุ๊กเจษฎา แล้วผมก็ปิดไมค์อย่างรวดเร็ว โดยทิ้งปริศนารองเท้านี้เอาไว้เพราะผมไม่รู้จะอธิบายมันยังไงด้วยคำพูด แล้วผมก็ไปนอนZzz
.
แต่พอผมเข้าไปซึมซับในห้องนั้นบ่อยๆผมก็รู้สึกประหม่าน้อยลงนะ ผมดีใจมากที่ได้เห็นตัวเองพัฒนาขึ้นไม่ว่าเรื่องใด เรื่องหนึ่ง
.
ขอบคุณที่ให้โอกาสครับผม
T.tukjedsadatik
#siamstr #siamstrOG
-(ปีแห่งการพัฒนาตัวเอง)-
.
ปีนี้เป็นปีที่ผมได้ลองทำอะไรแปลกๆหลายๆอย่าง ส่วนตัวนิสัยผมเป็นคนทำอะไรไม่ค่อยจบทำอะไรไม่ค่อยเป็นรูปเป็นร่างสักเท่าไหร่หลายครั้งมองย้อนกลับไปก็รู้สึกเสียดาย อยากกลับไปแก้ไข แต่ช่างมัน เพราะปัจจุบันต่อจากนี้เราจะตั้งใจทำมันให้ดีที่สุด เพื่อให้ตัวเราในอนาคตรู้สึกภาคภูมิใจ ไม่ให้เหมือนในอดีตที่ผ่านมาที่กลับมาเป็นบทเรียนสอนตัวเราเองให้ไม่ทำแบบนั้นอีก
-(ที่นี่คือโอกาส)-
.
ผมรู้ว่าผมไม่ได้เป็นคนเขียนอะไรเก่งสักเท่าไหร่ แต่จะบอกให้นะ บางอันผมเขียนเสร็จผมนอนไม่หลับเลย ผมรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองมากๆ แบบบอกไม่ถูก เวลากลับมาย้อนดูเรื่องราวความพยายามของตัวเอง ซึ่งผมก็เดินไปล้มไปล้มมาตลอดเส้นทางในนี้นี่แหละ แต่ร่องรอยที่ทิ้งไว้ระหว่างทางเละๆเทะๆที่ผมสร้างไว้ มันน่าจะเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดช่วงนึงในชีวิตของผมเลย ยิ่งเลอะยิ่งเยอะประสบการณ์
-(ผมได้เจอคนเก่งๆ)-
.
ผมเดินตามคนพวกนี้ ไม่ว่าเค้าจะอายุมากกว่าผมหรือน้อยกว่าผม ผมยินดีเรียนรู้วิชาจากเค้าทั้งหมด หลายๆอย่างผมตามไม่ทันหรอก แต่ไม่ใช่ไม่ตามนะ ผมคลานกระดึ๊บๆไปเรื่อยๆ แต่ไม่ได้มานั่งท้อแท้หมดหวังนอนจมอยู่ในเงาตัวเอง เหมือนสมัยก่อนแน่นอน
-(ได้เปิดไมค์คุยต่อหน้าคนเยอะๆ)-
.
ผมจำวันแรกที่มีSiamstr radioได้ ผมเป็นคนพูดตะกุกตะกักเวลาเจอคนเยอะๆ แต่เพื่อนๆผมปกติก็ชอบให้ผมเป็นแบบนี้นะมันบอกฮาดี ไอสัส ขอกูแก้ไขบ้างได้มั้ยเพื่อน ผมก็เลยชอบไปสิงไปแอบฟังคนในนั้นคุยกัน คือเข้าไปเรียนรู้วิธีที่เค้าพูดหน่ะ☺️
-(วันแรกในSiamstr radioผมเปิดไมค์ไป8วิ)-
.
ผมไม่ได้จับเวลาหรอก ผมสร้างชื่อเรื่องที่ผมทำขึ้นมามั่วๆ แต่ผมก็ภูมิใจที่ผมกล้าเปิดไมค์วันนั้น
.
ผมจำได้ว่าความรู้สึกตอนนั้นเหมือนผมขึ้นเวทีอะไรซักอย่าง ผมเหงื่อแตกอยู่ในบ้าน เมียผมก็ด่าว่ามึงเป็นไรวะ
.
ผ่านไปซักพัก ใช่ครับ ทุกคนพูดกันหมดแล้วมีผมยังไม่ได้พูดอยู่คนเดียว เวลาตอนนั้น3ทุ่มครึ่งแล้ว ลูกผมก็เดินลงมาเหมือนจะเรียกให้ผมขึ้นไปนอนด้วย
.
ผมเดินวนอยู่ในบ้านเหมือนคนปัญญาอ่อน จนช่วงโค้งสุดท้าย ผมกลัวผมจะพลาดอะไรในชีวิตไปอีก ผมจึงเปิดไมค์
.
เค้ากำลังพูดเรื่องของเล่นกันอยู่ซึ่งผมก็นึกไม่ออกแล้วว่าจะพูดถึงของเล่นอะไร เพราะเหมือนเค้าจะพูดไปกันหมดแล้ว (จริงๆยังมีอีกเยอะแหละแต่ตอนนั้นรีบๆไง☺️)
.
ผมกระชากฟิวส์พูดเรื่องรองเท้าSoap อิห่าพูดรัวๆลิ้นพันกันชิบหายเลยมึงไอ้ตุ๊กเจษฎา แล้วผมก็ปิดไมค์อย่างรวดเร็ว โดยทิ้งปริศนารองเท้านี้เอาไว้เพราะผมไม่รู้จะอธิบายมันยังไงด้วยคำพูด แล้วผมก็ไปนอนZzz
.
แต่พอผมเข้าไปซึมซับในห้องนั้นบ่อยๆผมก็รู้สึกประหม่าน้อยลงนะ ผมดีใจมากที่ได้เห็นตัวเองพัฒนาขึ้นไม่ว่าเรื่องใด เรื่องหนึ่ง
.
ขอบคุณที่ให้โอกาสครับผม
T.tukjedsadatik
#siamstr #siamstrOG