PIGROCK on Nostr: ...

ขออนุญาตแชร์เรื่องราวด้วยครับ
ผมก็ชอบงานศิลปะของเด็กๆมากเหมือนกันครับ^^

จากที่ผมได้อยู่กับเด็กๆที่มาเรียนศิลปะได้ประมาน4เดือน

ผมมาช่วยสอนช่วยอวยเด็กๆในโรงเรียนศิลปะ one day esthetic
พวกเราไม่ได้อวยกันเล่นๆ เราเห็นในความงามในงานแต่ละชิ้นจริงๆ

เราไม่ห่วงเด็กที่เปิดใจให้กับศิลปะเลย ไม่ว่าฝีไม้ลายมือเค้าจะเป็นยังไงไม่มันไม่สำคัญ เพราะเค้ากล้าวาดรูปแล้ว โดยไม่ห่วงสวยหรือไม่สวยจากปากคนอื่น หลังจากนั้นเค้าจะเรียนรู้เทคนิคต่างๆเพื่อไปพัฒนาความสวยงามในรูปแบบของเค้าเอง

เราห่วงแค่เด็กบางคนที่ไม่กล้าวาด เค้ากลัวรูปเค้าไม่สวย เราบอกเค้าให้วาดรูปที่เค้าอยากวาดก่อนแล้ววาดไปเลย
ระหว่างที่เค้าวาด ถ้ามีครูคนไหน(ครูมีกันประมาณ 4 คน)เดินผ่านมาเค้าก็จะเข้าไปพูดในสิ่งที่เค้าเห็นว่าสวย
เลือกใช้สีสวยนะนี่
ปลาตัวนี้น่ารักจัง
โอ้โหภาพนี้ดูสนุกจัง
วาดปากมาสด้าด้วยสวยจัง
บลาๆๆ

ผมเห็นเด็กหลายคนที่ค่อยๆหลุดพ้น จากคำตำหนิรูปวาดของเค้าจากปากคนอื่นได้
มีเด็กหลายคนที่เข้าไปชมรูปวาดของเด็กคนอื่น
เค้ายิ้มให้กัน โม้กัน เล่นกัน หัวเราะกันระหว่างที่เค้าวาดรูป
บรรยากาศเหล่านี้ที่เกิดขึ้นตรงหน้าผมมันสวยงามมากๆ มากจนผมรู้สึกถึงความโลภในตัวเองว่า อยากเห็นบรรยากาศเหล่านี้อีกเยอะๆเลย55555

ปล. หนึ่งในคำสอนของอ.ศิลป พีระศรีที่ครูที่นี้ยึดมั่นถือมั่นกันก็คือ..
"ทุกคนมีความงาม นายต้องค้นให้พบ แม้แต่คนที่ขี้ริ้วขี้เหร่ที่สุด ก็อาจมีความงามซ่อนอยู่"