Riina on Nostr: รถไฟสายบางยี่ขัน ...
รถไฟสายบางยี่ขัน
อ.บางใหญ่2473....ไปบางกอก ทางเรือยนต์โดยสาร”บางใหญ่-ท่าวัง” ทางรถไฟโดยสาร”บางใหญ่-บางยี่ขัน”. สมัยนี้ไม่มี มันเป็นตำนานผมเพิ่งจำความได้
ยี่ห้อใช่หลี ร้านค้าไม้คลองบางใหญ่ ของนายเต็งเกียวเตี่ยผมเอง. ร้านค้าเรือนริมคลอง เตี่ยอยู่คนเดียว. มีตู้กระจกไว้ปืนลูกซองและปืนไรเฟิ่ล พื้นห้องเจาะช่อง ทำประตูลอดลงน้ำหนีภัย(ผมโตขึ้นจึงรู้พ่อเป็นนักสู้มีเชิง). รับเหมาสร้างตึกวัดหญ้าไทร ในคลองอ้อม. นั่งเรือจ้างแจวตาแม้น โจรดักปล้นเรียกเรือจ้างจอด เตี่ยบอกถ้าแกจอดฉันยิงแกตกน้ำ โจรยิงปืนคาบศิลามา โป้ง! เตี่ยโต้ด้วยปืนพกบราวนิงก์ ปังปังปัง! โจรเลยถอย เตี่ยเล่าให้แม่ฟัง
แม่อยู่เรือนปั้นหยา ติดร้านค้าเรือนริมคลองเตี่ย. เตี่ยสอนแม่และลูกคนโตให้ยิงปืนเป็น สมัยนั้นบ้านนอกยังเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนไกลปืนเที่ยง มีซุ้มโจรชอบปล้นคนมั่งมี. ทางรถทางเรือยังเป็นทางสายเปลี่ยว. แม่พาผมไปบางกอก นั่งเรือยนต์โดยสาร ผ่านวัดบางอ้อยช้าง วัดบางกรวย ไปขึ้นที่ท่าวัง นั่งรถรางไปลงที่หัวเม็ดสำเพ็ง เดินไปบ้านน้าสงวน
วันหนึ่งแม่พาผมนั่งรถไฟโดยสาร. สถานีบางใหญ่(วัดสะแก) ผ่านสถานีบางอ้อยช้าง สถานีบางกรวย ไปลงสถานีบางยี่ขัน ลงเรือข้ามฝากท่าบางยี่ขัน ไปขึ้นท่าเขียวไข่กา นั่งรถรางไปลงที่หัวเม็ดสำเพ็ง เดินไปบ้านน้าสงวน. บางกอกตอนนั้น ไม่มีรถโดยสารประจำทาง มีรถราง รถเจ็กรถยนต์ส่วนตัวแทบจะนับคันได้. เพิ่งจะมีรถโดยสารสายแรกวิ่งถนนพญาไทย รถเมล์ขาวนายเลิศ(รถสองแถว). รถขาวเครื่องหมายกากบาทสีแดงในวงกลม วิ่งจากวัดหัวลำโพง(สามย่าน) อนุสาวรีย์ชัยสมรภูม กรุงเทพกว้างแค่นั้น จากนั้นไปเป็นป่า สนามยิงเป้า
รถรางมี3สาย. สายแดงสายดำสายเขียว สายแดงวิ่งรอบเมือง สายดำวิ่งจากยศเสไป
ประตูน้ำ เผื่อจะมีคนลงเรือคลองแสนแสบ. สายเขียววิ่งจากสีลม(มีกังหันลมสีข้าวแถวนั้น
นาข้าวร้าง) ไปเขียวไข่กา เผื่อจะมีคนลงเรือข้ามฝาก ขึ้น - รถไฟสายบางยี่ขัน
ทิดส่ง
ปล.ไม่รู้จะเขียนอะไร เลยเขียนกรุงเทพปี73ให้ก่อน
#บันทึกคุณปู่ #siamstr
อ.บางใหญ่2473....ไปบางกอก ทางเรือยนต์โดยสาร”บางใหญ่-ท่าวัง” ทางรถไฟโดยสาร”บางใหญ่-บางยี่ขัน”. สมัยนี้ไม่มี มันเป็นตำนานผมเพิ่งจำความได้
ยี่ห้อใช่หลี ร้านค้าไม้คลองบางใหญ่ ของนายเต็งเกียวเตี่ยผมเอง. ร้านค้าเรือนริมคลอง เตี่ยอยู่คนเดียว. มีตู้กระจกไว้ปืนลูกซองและปืนไรเฟิ่ล พื้นห้องเจาะช่อง ทำประตูลอดลงน้ำหนีภัย(ผมโตขึ้นจึงรู้พ่อเป็นนักสู้มีเชิง). รับเหมาสร้างตึกวัดหญ้าไทร ในคลองอ้อม. นั่งเรือจ้างแจวตาแม้น โจรดักปล้นเรียกเรือจ้างจอด เตี่ยบอกถ้าแกจอดฉันยิงแกตกน้ำ โจรยิงปืนคาบศิลามา โป้ง! เตี่ยโต้ด้วยปืนพกบราวนิงก์ ปังปังปัง! โจรเลยถอย เตี่ยเล่าให้แม่ฟัง
แม่อยู่เรือนปั้นหยา ติดร้านค้าเรือนริมคลองเตี่ย. เตี่ยสอนแม่และลูกคนโตให้ยิงปืนเป็น สมัยนั้นบ้านนอกยังเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนไกลปืนเที่ยง มีซุ้มโจรชอบปล้นคนมั่งมี. ทางรถทางเรือยังเป็นทางสายเปลี่ยว. แม่พาผมไปบางกอก นั่งเรือยนต์โดยสาร ผ่านวัดบางอ้อยช้าง วัดบางกรวย ไปขึ้นที่ท่าวัง นั่งรถรางไปลงที่หัวเม็ดสำเพ็ง เดินไปบ้านน้าสงวน
วันหนึ่งแม่พาผมนั่งรถไฟโดยสาร. สถานีบางใหญ่(วัดสะแก) ผ่านสถานีบางอ้อยช้าง สถานีบางกรวย ไปลงสถานีบางยี่ขัน ลงเรือข้ามฝากท่าบางยี่ขัน ไปขึ้นท่าเขียวไข่กา นั่งรถรางไปลงที่หัวเม็ดสำเพ็ง เดินไปบ้านน้าสงวน. บางกอกตอนนั้น ไม่มีรถโดยสารประจำทาง มีรถราง รถเจ็กรถยนต์ส่วนตัวแทบจะนับคันได้. เพิ่งจะมีรถโดยสารสายแรกวิ่งถนนพญาไทย รถเมล์ขาวนายเลิศ(รถสองแถว). รถขาวเครื่องหมายกากบาทสีแดงในวงกลม วิ่งจากวัดหัวลำโพง(สามย่าน) อนุสาวรีย์ชัยสมรภูม กรุงเทพกว้างแค่นั้น จากนั้นไปเป็นป่า สนามยิงเป้า
รถรางมี3สาย. สายแดงสายดำสายเขียว สายแดงวิ่งรอบเมือง สายดำวิ่งจากยศเสไป
ประตูน้ำ เผื่อจะมีคนลงเรือคลองแสนแสบ. สายเขียววิ่งจากสีลม(มีกังหันลมสีข้าวแถวนั้น
นาข้าวร้าง) ไปเขียวไข่กา เผื่อจะมีคนลงเรือข้ามฝาก ขึ้น - รถไฟสายบางยี่ขัน
ทิดส่ง
ปล.ไม่รู้จะเขียนอะไร เลยเขียนกรุงเทพปี73ให้ก่อน
#บันทึกคุณปู่ #siamstr