maiakee on Nostr: ...
📖เศรษฐศาสตร์ในหนึ่งบทเรียน
แปลและเรียบเรียงโดยละเอียดจากผลงานของ Henry Hazlitt
หนังสือ เศรษฐศาสตร์ในหนึ่งบทเรียน ของ Henry Hazlitt ถือเป็นหนึ่งในผลงานเศรษฐศาสตร์ที่เข้าใจง่ายที่สุดในศตวรรษที่ 20 มันไม่ใช่ตำราวิชาการ แต่เป็นบทสะท้อนทางปัญญาที่ใช้หลักเหตุผลเพื่อต่อต้านความเข้าใจผิดในนโยบายเศรษฐกิจ ซึ่งแพร่หลายทั้งในหมู่ประชาชนทั่วไปและนักการเมือง
⸻
บทเรียนเดียวที่คุณต้องรู้
“ศิลปะแห่งเศรษฐศาสตร์คือการมองไม่เพียงแค่ผลลัพธ์ทันที แต่ต้องมองผลระยะยาวของนโยบายหนึ่งๆ และไม่ใช่แค่ผลต่อกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง แต่กับทุกกลุ่มในสังคม”
นี่คือ “บทเรียนเดียว” ที่ Hazlitt ต้องการให้ทุกคนเข้าใจ เพราะเขาเชื่อว่า ความล้มเหลวของนโยบายเศรษฐกิจส่วนใหญ่เกิดจากการเพ่งมองเพียงผลลัพธ์ระยะสั้น และผลประโยชน์เฉพาะกลุ่ม ซึ่งนำไปสู่ความเสียหายต่อส่วนรวมในระยะยาว
⸻
กรณีศึกษา: นิทานหน้าต่างแตก
Hazlitt ยกตัวอย่างนิทานคลาสสิกของ Frédéric Bastiat ที่เล่าเรื่องเด็กชายคนหนึ่งที่ขว้างหินใส่หน้าต่างร้านค้า ทำให้เจ้าของร้านต้องจ้างช่างกระจกมาเปลี่ยน คนดูอาจคิดว่า “ดีสิ! อย่างน้อยช่างกระจกก็ได้งาน ได้เงิน เศรษฐกิจก็หมุนเวียน”
แต่นี่คือ ความเข้าใจผิด Hazlittอธิบายว่าเราต้องมอง “สิ่งที่ไม่ปรากฏ” เช่น เงินที่เจ้าของร้านใช้ซ่อมกระจกนั้น อาจถูกนำไปซื้อรองเท้าใหม่ หรือขยายธุรกิจ หากหน้าต่างไม่ถูกทำลาย เขาจะมีทรัพยากรเพิ่ม ไม่ใช่แค่ซ่อมของเก่าเท่านั้น
นี่คือตัวอย่างของ “ต้นทุนทางเลือก” (Opportunity Cost) ซึ่งมักถูกมองข้ามโดยผู้สนับสนุนการใช้จ่ายของรัฐหรือการกระตุ้นเศรษฐกิจแบบผิดวิธี
⸻
นโยบายที่ Hazlitt วิจารณ์
1. ค่าแรงขั้นต่ำ
ดูเหมือนช่วยเหลือคนจน แต่ในความจริงแล้ว มันผลักคนไร้ทักษะออกจากตลาดแรงงาน
Hazlitt ชี้ว่า เมื่อรัฐบังคับให้จ่ายค่าแรงสูงกว่าความสามารถของแรงงานบางกลุ่ม นายจ้างจะเลือกไม่จ้าง หรือใช้เทคโนโลยีแทนแรงงาน กลุ่มเปราะบางจึงกลายเป็นผู้ว่างงานถาวร
2. การควบคุมค่าเช่า (Rent Control)
ทำให้เกิดการขาดแคลนที่อยู่อาศัย
เมื่อรัฐจำกัดค่าเช่าบ้านต่ำกว่าราคาตลาด เจ้าของบ้านไม่มีแรงจูงใจในการดูแล ซ่อมแซมหรือสร้างใหม่ ทำให้จำนวนที่อยู่อาศัยลดลงในระยะยาว คนเช่าที่ต้องการบ้านกลับหาบ้านไม่ได้
3. การอุดหนุน (Subsidies)
เงินภาษีที่ถูกนำไปช่วยกิจกรรมที่ไม่สามารถอยู่รอดได้เอง
Hazlitt เห็นว่า การอุดหนุนธุรกิจใดธุรกิจหนึ่งทำให้เกิดความไม่เป็นธรรม เพราะเงินนั้นมาจากภาษีของประชาชนทั้งหมด และทำลายกลไกการแข่งขันเสรี
4. การพิมพ์เงินและเงินเฟ้อ
“เงินมากขึ้นไม่เท่ากับความมั่งคั่งมากขึ้น”
Hazlitt เตือนว่าการขยายตัวของเงิน (inflation) ทำให้ค่าของเงินลดลง ราคาสินค้าสูงขึ้นอย่างผิดธรรมชาติ ทำลายการออมและบิดเบือนสัญญาณราคาในระบบเศรษฐกิจ
⸻
แนวคิดหลักของ Hazlitt กับเศรษฐศาสตร์คลาสสิก
Hazlitt ยึดหลักเศรษฐศาสตร์แบบเสรีนิยมคลาสสิก (Classical Liberalism) ซึ่งเน้น:
• เสรีภาพของบุคคลในการเลือกทางเศรษฐกิจ
• ความสำคัญของกลไกตลาดเสรี
• การไม่แทรกแซงจากรัฐเกินจำเป็น
• การเคารพต่อสิทธิในทรัพย์สินและการค้าเสรี
เขาเชื่อว่าความพยายามของรัฐในการ “จัดการ” เศรษฐกิจ ล้วนแล้วแต่ทำให้เกิดผลลัพธ์ที่ตรงกันข้าม
⸻
Hazlitt กับ Keynes: ศึกทางปัญญา
Henry Hazlitt คือผู้ต่อต้านแนวคิดของ John Maynard Keynes อย่างแข็งขัน เขาเขียนหนังสือชื่อ The Failure of the “New Economics” เพื่อโต้กลับแนวคิด The General Theory ของ Keynes อย่างเป็นระบบ
Keynesianism เชื่อว่า:
• การใช้จ่ายของรัฐสามารถกระตุ้นเศรษฐกิจในช่วงตกต่ำ
• การขาดดุลและเงินเฟ้อเป็นเครื่องมือในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ
Hazlitt โต้ว่า:
• การขาดดุลและการพิมพ์เงินจะสร้างฟองสบู่และหนี้สิน
• การบริโภคไม่ใช่ตัวสร้างความมั่งคั่ง การผลิตและการออมต่างหากที่สำคัญ
• กลไกตลาดควรถูกปล่อยให้ปรับตัวตามธรรมชาติ
⸻
ความสำคัญของ Hazlitt ในยุคปัจจุบัน
แม้จะเขียนเมื่อเกือบ 80 ปีก่อน แต่คำเตือนของ Hazlitt กลับดูร่วมสมัยอย่างน่าประหลาด:
• ในยุคของเงินเฟ้อเรื้อรังและหนี้สาธารณะท่วมโลก
• เมื่อรัฐเข้ามาอุ้มธุรกิจล้มเหลว (Too big to fail)
• เมื่อผู้คนเข้าใจเศรษฐกิจแค่เพียง “ภาครัฐต้องจ่ายเพิ่ม”
Hazlitt เตือนเราว่า “ผลลัพธ์ระยะยาว” และ “กลุ่มที่มองไม่เห็น” สำคัญกว่าความสะดวกทันใจหรือเสียงปรบมือชั่วคราว
⸻
บทส่งท้าย
Economics in One Lesson คือบทเรียนที่ควรอ่านซ้ำในทุกวิกฤตเศรษฐกิจ เพราะมันไม่ได้ให้แค่ความรู้ แต่ให้ “วิธีคิด” ในการพิจารณานโยบายอย่างมีสติ วิจารณญาณ และมองเห็นภาพรวมแท้จริงของระบบเศรษฐกิจทั้งระบบ
ในยุคที่ “คำสัญญาทางเศรษฐกิจ” มักมาก่อน “ผลลัพธ์ทางเศรษฐกิจ”
Hazlitt สอนให้เราตั้งคำถามกับสิ่งที่ดูดีเกินไปที่จะเป็นจริง
⸻
ประเด็นเดือด: ทำไม Hazlitt ถึงเป็น “ศัตรูหมายเลขหนึ่ง” ของนักการเมืองและนักเศรษฐศาสตร์สายรัฐนิยม
1. การพิมพ์เงิน = การขโมยในคราบนโยบาย
Hazlitt มองว่า การขยายตัวของเงิน (inflation) ไม่ใช่แค่ปัญหาทางเศรษฐกิจ แต่เป็น “การลักทรัพย์อย่างเป็นระบบ” โดยรัฐที่กำลังทำลายค่าเงินอย่างเงียบๆ
“เมื่อรัฐบาลพิมพ์เงิน พวกเขาไม่ได้แจกจ่ายความมั่งคั่ง พวกเขาแค่เปลี่ยนเส้นทางของมัน—โดยการปล้นค่าของเงินจากผู้มีรายได้คงที่และผู้เก็บออม”
ใครได้ประโยชน์?
• ธนาคารขนาดใหญ่
• บริษัทที่ใกล้ชิดกับรัฐ
• นักการเมืองที่ซื้อเสียงด้วยนโยบายแจกเงิน
ใครเสียประโยชน์?
• คนทำงานกินเงินเดือน
• ผู้สูงอายุที่พึ่งเงินเกษียณ
• คนจนที่ต้องจ่ายค่าครองชีพสูงขึ้น
นี่คือความไม่เท่าเทียมที่แฝงอยู่ในนโยบายที่ถูกโฆษณาว่า “เพื่อประชาชน”
⸻
2. การอัดฉีดเศรษฐกิจ = การทำให้ประชาชนเสพติดการช่วยเหลือ
Hazlitt มองว่านโยบาย “กระตุ้นเศรษฐกิจ” ผ่านการแจกเงิน อัดฉีดงบประมาณ หรือโครงการรัฐขนาดยักษ์ เป็นเพียง “ยาเสพติดทางเศรษฐกิจ” ที่ทำให้ประชาชนและภาคธุรกิจ เสพติดการพึ่งพิงรัฐ
เขาเขียนว่า:
“ยิ่งคุณใช้งบประมาณเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจมากเท่าไร เศรษฐกิจก็จะยิ่งเปราะบางเมื่อไม่มีมัน”
ผลลัพธ์?
• ธุรกิจไม่มีแรงจูงใจในการพัฒนา
• คนรุ่นใหม่ขาดสำนึกในการสร้างคุณค่าด้วยตนเอง
• การเมืองกลายเป็นสนามแข่งขันของนโยบายประชานิยมลวงโลก
Hazlitt เตือนว่า การเติบโตที่แท้จริงเกิดจากการผลิต ไม่ใช่การแจกเงิน
⸻
3. รัฐไม่สามารถ “บริหารเศรษฐกิจ” ได้ดีเท่ากลไกตลาด
ในยุคที่รัฐนิยมการควบคุมอัตราดอกเบี้ย กำหนดค่าแรง ควบคุมราคา และวางแผนเศรษฐกิจจากเบื้องบน Hazlitt พูดสิ่งที่ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง:
“ไม่มีใคร—แม้แต่คนฉลาดที่สุดในโลก—สามารถรวบรวมข้อมูลทั้งหมดเพื่อบริหารเศรษฐกิจได้ดีเท่ากับตลาดเสรี”
เขาอธิบายว่า:
• ตลาดคือระบบกระจายข้อมูลแบบกระจายศูนย์ (decentralized)
• ราคาคือ “ภาษาแห่งข้อมูล” ที่บอกว่าอะไรควรถูกผลิต มากน้อยแค่ไหน และเพื่อใคร
• การแทรกแซงตลาด คือการบิดเบือนภาษาและทำให้เกิดความเข้าใจผิดทั้งระบบ
นี่คือเหตุผลที่เศรษฐกิจที่ถูกควบคุมแบบเบ็ดเสร็จ (เช่น สังคมนิยม) จบลงด้วย การขาดแคลน ความยากจน และการล่มสลาย
⸻
4. สื่อ + รัฐบาล = เครื่องมือสร้าง “มายาเศรษฐกิจ”
Hazlitt ไม่ได้วิจารณ์แค่นโยบายเท่านั้น เขายังโจมตี การทำงานร่วมกันระหว่างสื่อและรัฐ ที่มักรายงานข่าวเศรษฐกิจโดยไม่ตั้งคำถาม เช่น:
• “GDP โตขึ้น!” = ดีแน่นอน? (แม้จะเกิดจากการพิมพ์เงิน?)
• “รัฐบาลอัดฉีดงบ 500,000 ล้าน!” = ใครจ่ายคืน?
• “ตลาดหุ้นพุ่ง!” = ประชาชนส่วนใหญ่ได้อะไรจากมัน?
Hazlitt สอนให้ประชาชนคิดอย่างมีวิจารณญาณ และไม่เชื่อคำโฆษณาชวนเชื่อที่สื่อหลักขายให้ทุกวัน
⸻
5. ประชานิยมทางเศรษฐกิจ = หลุมพรางแห่งหายนะ
Hazlitt เตือนว่า นักการเมืองในระบอบประชาธิปไตยมักเสนอ นโยบายที่หวานปากระยะสั้น แต่ทำลายอนาคตระยะยาว เพราะพวกเขาต้องการเสียงเลือกตั้ง ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ยั่งยืน
“นักการเมืองยินดีจุดไฟเผาอนาคต เพื่อให้ได้แสงสว่างในปัจจุบันที่ทำให้ประชาชนยิ้ม”
นี่คือสาเหตุว่าทำไมนโยบายอย่าง:
• การแจกเงิน
• การควบคุมราคา
• การสร้างหนี้สาธารณะมหาศาล
ถึงยังดำรงอยู่ แม้จะล้มเหลวมานับครั้งไม่ถ้วนในประวัติศาสตร์
⸻
บทสรุปเดือด: Hazlitt คือเสียงเตือนในยุคที่ความงมงายทางเศรษฐกิจกลายเป็นกระแสหลัก
ในยุคที่โลกทั้งใบกำลังเผชิญกับ:
• วิกฤตเงินเฟ้อระดับโลก
• ความเหลื่อมล้ำพุ่งสูง
• หนี้สาธารณะระเบิดเวลา
• การพึ่งพิงรัฐมากเกินไป
คำพูดของ Hazlitt ไม่ได้เก่าเลย—มันคือคำเตือนล่วงหน้าจากอดีตที่แม่นยำราวคำพยากรณ์
หากเราไม่เรียนรู้จาก “บทเรียนเดียว” ที่เขาให้ไว้
เราก็จะจ่ายราคาแพงขึ้นเรื่อยๆ…จนกระทั่งไม่มีอะไรเหลือให้จ่าย
⸻
บทต่อไป: ศึกเศรษฐศาสตร์แห่งศตวรรษ — Hazlitt vs. Keynes
“Keynes ไม่ได้ปฏิวัติเศรษฐศาสตร์ เขาแค่ทำให้มันสับสนมากพอที่คนจะไม่กล้าคัดค้าน” — Henry Hazlitt
Keynes: บิดาแห่งเศรษฐศาสตร์นิยมรัฐ
Keynes เขียน The General Theory ในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจปี 1930s โดยเสนอแนวคิดที่ฉีกออกจากเศรษฐศาสตร์คลาสสิก:
• เมื่อเศรษฐกิจซบเซา รัฐควรเข้าแทรกแซง โดยการใช้จ่ายเงิน (fiscal stimulus)
• การขาดดุลงบประมาณเป็นเครื่องมือทางนโยบาย ไม่ใช่สิ่งต้องหลีกเลี่ยง
• อัตราดอกเบี้ยต่ำ และ การบริโภคมากกว่าการออม คือเครื่องยนต์ของเศรษฐกิจ
Keynes กลายเป็นพระเอกในหมู่นักการเมือง เพราะแนวคิดของเขาเปิดทางให้รัฐ ขยายอำนาจทางเศรษฐกิจอย่างชอบธรรม
⸻
Hazlitt: นักรบเดี่ยวผู้ท้าทายอำนาจ
Hazlitt อ่านงานของ Keynes แล้วประกาศว่า:
“The General Theory เต็มไปด้วยคำศัพท์คลุมเครือ ความเข้าใจผิดเชิงตรรกะ และการลบล้างหลักเศรษฐศาสตร์พื้นฐานอย่างไร้เหตุผล”
เขาจึงเขียน The Failure of the “New Economics” โดย วิจารณ์ทุกบท ทุกย่อหน้า ทุกสมมติฐานของ Keynes ทีละจุด
⸻
การโจมตีจุดต่อจุด: Hazlitt ปะทะ Keynes
1. “การบริโภค” คือทุกสิ่ง?
Keynes:
การใช้จ่ายคือสิ่งขับเคลื่อนเศรษฐกิจ การออมมากเกินไปทำให้เศรษฐกิจชะลอตัว (paradox of thrift)
Hazlitt:
ผิดโดยหลักเหตุผล—การออมไม่ใช่การถอนตัวจากเศรษฐกิจ แต่เป็นการเปลี่ยนจากการบริโภคปัจจุบันไปสู่การลงทุนในอนาคต
หากไม่มีการออม ย่อมไม่มีทุน ไม่มีการผลิตระยะยาว
2. การจ้างงานโดยรัฐคือ “ทางออก”?
Keynes:
ถ้ารัฐจ้างคนขุดหลุมแล้วถมมัน ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เขาว่างงาน
Hazlitt:
การจ้างงานเพื่อ “ทำสิ่งไร้ค่า” คือ การทำลายทรัพยากรด้วยมือของเราเอง
งานที่ไม่มีคุณค่า = ค่าแรงที่ไม่มีผลิตภาพ = ภาษีที่ถูกเผาทิ้ง
3. การขาดดุลไม่เป็นไร?
Keynes:
การขาดดุลของรัฐในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำช่วยกระตุ้นการฟื้นตัว
Hazlitt:
การขาดดุลคือ ภาษีเลื่อนเวลา ที่ต้องชำระในอนาคต พร้อมดอกเบี้ย และผลักภาระให้กับคนรุ่นหลัง
ไม่มีสิ่งที่เรียกว่า “มื้ออาหารฟรี” แม้แต่ของรัฐ
⸻
Hazlitt กับตรรกะเศรษฐศาสตร์แบบตรงไปตรงมา
Hazlitt วิจารณ์ว่า Keynesใช้ศัพท์เฉพาะเพื่อเบี่ยงเบนความเข้าใจพื้นฐาน เช่น:
• ใช้คำว่า “aggregate demand” แทนที่จะพูดง่ายๆ ว่า “การใช้จ่าย”
• ใช้แบบจำลองที่ละเลย “เวลา” และ “ทุน” ซึ่งสำคัญต่อเศรษฐกิจจริง
• มองมนุษย์เป็น “ตัวแปรสมมติ” ที่ตอบสนองตามสูตร ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่คิดและปรับตัวได้
เขาสรุปว่า แนวคิดของ Keynes คือเศรษฐศาสตร์ที่ปล้นอนาคตเพื่อซื้อความสบายชั่วคราว
⸻
ผลกระทบ: ใครชนะ?
แม้ Hazlitt จะได้รับการยอมรับจากนักเศรษฐศาสตร์สาย Austrian และเสรีนิยมสายลึก เช่น Mises, Hayek, Rothbard แต่…
โลกทั้งใบกลับรับแนวคิด Keynesian เป็นกระแสหลัก
• เพราะมัน เข้าทางนักการเมือง
• เพราะมัน ดูง่ายต่อการ “จัดการเศรษฐกิจ”
• เพราะมัน ขายได้ทางสื่อ เมื่อพูดถึง “การกระตุ้น” และ “การจ้างงาน”
Hazlitt แพ้ในสนามการเมือง…แต่ ชนะในสนามของตรรกะ
และทุกครั้งที่วิกฤตเศรษฐกิจกลับมา—ชื่อของเขาถูกเรียกกลับมาเสมอ
⸻
บทส่งท้าย: Hazlitt คือเสียงเตือนจากหุบเหวแห่งหายนะ
ถ้าคุณไม่เข้าใจว่า “ต้นทุนแฝง” (opportunity cost) คืออะไร คุณไม่มีวันเข้าใจว่าการพิมพ์เงินแจกคนไม่ใช่ทางออก
ถ้าคุณไม่เข้าใจว่าทุกการแทรกแซงของรัฐคือการ “บิดเบือนสัญญาณตลาด” คุณก็จะตกหลุมพรางเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก
และถ้าคุณเชื่อว่า “แค่รัฐจ่ายเงินเพิ่ม ทุกอย่างจะดีขึ้น”
คุณควรอ่าน Hazlitt—ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่ทุกครั้งที่รัฐบาลบอกว่า “เราจะอัดฉีดเศรษฐกิจอีกครั้ง”
⸻
Hazlitt, Bitcoin และอนาคตของโลก
“Bitcoin ไม่ได้แค่เป็นเงินรูปแบบใหม่—มันคือการกบฏทางจริยธรรมและปรัชญา ต่อระบบที่โกหกเรามานาน”
ในยุคที่ Henry Hazlitt ยังมีชีวิตอยู่ (1894–1993) Bitcoin ยังไม่ถือกำเนิด แต่หากเขามีชีวิตอยู่ถึงวันนี้ ไม่มีข้อสงสัยเลยว่า เขาจะเป็นหนึ่งในผู้สนับสนุนหลักของ Bitcoin เพราะมันคือคำตอบที่ “เป็นรูปธรรม” ต่อคำเตือนเชิงปรัชญาและเศรษฐศาสตร์ที่เขาพยายามส่งเสียงมาทั้งชีวิต
⸻
1. เงินที่ไม่สามารถถูกพิมพ์เพิ่มได้ = ความยุติธรรมกลับคืน
Hazlitt ต่อต้าน เงินเฟียต (fiat money) อย่างเผ็ดร้อน เพราะ:
• มันไม่มีหลักประกันทางมูลค่า
• มันเปิดช่องให้รัฐบาลพิมพ์เงิน “จากอากาศ” และขโมยมูลค่าจากประชาชนผ่านเงินเฟ้อ
• มันบิดเบือนกลไกตลาดและสร้างวัฏจักรเศรษฐกิจเทียม
Bitcoin คือสิ่งที่ตรงข้ามกับทั้งหมดนั้น
• มีจำนวนจำกัดที่ 21 ล้านเหรียญ — ไม่มีใครเพิ่มได้แม้แต่ 1 satoshi
• ไม่มีธนาคารกลาง ไม่มีรัฐ ไม่มีนโยบายการเงิน
• ไม่มีการพิมพ์เพื่อช่วยคนที่ “too big to fail”
นี่คือสิ่งที่ Hazlitt เรียกว่า “เงินที่ยุติธรรม” (honest money)
มันคือเงินที่ไม่มีใครควบคุมได้ แต่ทุกคนตรวจสอบได้
⸻
2. Bitcoin กับ “ต้นทุนแฝง” ที่ไม่มีใครอยากพูดถึง
Hazlitt เคยเตือนว่า ต้นทุนทางเศรษฐกิจที่แท้จริง คือสิ่งที่ไม่เห็นด้วยตา เช่น:
• เงินที่รัฐใช้ไป = เงินที่ประชาชนไม่สามารถนำไปลงทุน
• เวลาในการทำงาน = โอกาสที่สูญเสียในการเติบโต
Bitcoin ทำให้ต้นทุนแฝงกลับมามองเห็นได้ เพราะ:
• ทุกธุรกรรมมี “ค่าธรรมเนียม” ที่ต้องจ่ายจริงจากเครือข่าย
• ทุกการใช้จ่ายต้องคิดให้ถี่ถ้วน เพราะการถือ Bitcoin คือการถือ “พลังซื้อที่เพิ่มขึ้น”
• มันทำให้เกิด การประหยัด (savings-based system) แทนระบบหนี้ (debt-based system)
⸻
3. Hazlitt กับ “การคำนึงถึงผลกระทบระยะยาว” = ธรรมชาติของ Bitcoin
ในหนังสือ Economics in One Lesson, Hazlitt พูดว่า:
“ศิลปะแห่งเศรษฐศาสตร์คือการมองผลกระทบระยะยาวของนโยบาย ไม่ใช่แค่ผลทันทีต่อกลุ่มเดียว”
Bitcoin ถูกออกแบบมาจาก มุมมองระยะยาวที่สุดเท่าที่เงินเคยมีมา
• แทนที่จะสร้างสกุลเงินที่ตอบสนองตลาดการเงินระยะสั้น
• มันสร้างระบบที่ให้รางวัลกับ “ผู้มีวินัย” และ “การอดทน”
• มันกำจัด “กลุ่มที่ได้ประโยชน์จากการใกล้กับเงินใหม่” (Cantillon Effect) ออกจากสมการ
Hazlitt จะเรียกสิ่งนี้ว่า “จริยธรรมทางเศรษฐกิจ” ซึ่งหาไม่ได้เลยในระบบการเงินปัจจุบัน
⸻
4. Bitcoin: ไม่ใช่แค่เทคโนโลยี แต่คือขบถต่อรัฐนิยม
Hazlitt ต่อต้านการรวมศูนย์ของอำนาจทางเศรษฐกิจ เพราะมันนำไปสู่:
• ความล้มเหลวในการจัดสรรทรัพยากร
• การใช้ความรุนแรงโดยรัฐเพื่อรักษาอำนาจ
• การบิดเบือนกลไกตลาดจนประชาชนสูญเสียความสามารถในการเลือกเสรี
Bitcoin คือการกระจายศูนย์อำนาจทางการเงินครั้งแรกในประวัติศาสตร์มนุษย์
• ไม่มีใครสามารถยึดครองมันได้ทั้งหมด
• ทุกคนสามารถตรวจสอบบัญชีของตนเอง
• ไม่มีใครต้องขออนุญาตในการเข้าร่วม
นี่ไม่ใช่แค่การปฏิวัติทางเศรษฐกิจ—แต่มันคือ การคืนอำนาจให้ปัจเจกบุคคล (sovereignty)
⸻
5. อนาคตของโลก: เมื่อแนวคิดของ Hazlitt บรรลุรูปธรรมผ่าน Bitcoin
โลกในสายตา Hazlitt + Bitcoin คือโลกแบบนี้:
• รัฐไม่สามารถใช้เงินของประชาชนเพื่อซื้อเสียงหรือทำสงคราม
• การเติบโตทางเศรษฐกิจต้องเกิดจาก “การผลิต” ไม่ใช่ “การบริโภคเทียม”
• ความมั่งคั่งจะสะสมอยู่กับผู้ที่มีวินัย อดทน และมีศีลธรรมทางการเงิน
• ภาษีทางอ้อมอย่าง “เงินเฟ้อ” จะหายไป
• ตลาดจะขับเคลื่อนด้วยความจริง ไม่ใช่การจัดฉากโดยรัฐ
⸻
บทส่งท้าย: ถ้า Hazlitt มีชีวิตอยู่ในยุคนี้…
เขาคงพูดว่า:
“Bitcoin คือบทเรียนเดียวในเศรษฐศาสตร์ ที่ถูกเขียนไว้ในรูปของโค้ด แทนที่จะเป็นหนังสือ”
“มันไม่ต้องขออนุญาต มันแค่ทำหน้าที่ของมัน—เหมือนกลไกตลาดที่บริสุทธิ์ที่สุด”
และบางที Hazlitt อาจยิ้ม…เมื่อเห็นว่าเสียงของเขาไม่หายไปในกาลเวลา แต่มันถูกแปลงเป็นโครงข่ายกระจายศูนย์ ที่ไม่มีใครลบล้างได้อีกต่อไป
#Siamstr #nostr #bitcoin #BTC #finance