journaling_our_journey on Nostr: ...

ตอนที่ผมยังเป็นนักเรียน
ครูภาษาอังกฤษของผมมักจะพูดว่า
เวลาที่เราพูดคุยกับใครสักคน
การสบตาคู่สนทนาคือสิ่งสำคัญ
.
เพราะการสบตาคู่สนทนา
จะช่วยให้คู่สนทนารู้สึกไว้วางใจ
และชื่นชอบในตัวเรามากขึ้น
(เมื่อเทียบกับกรณีที่ไม่ได้สบตา)
.
ตอนนั้น ด้วยความที่ผมเป็นเด็ก
ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าสิ่งที่ครูพูด
มันเป็นความจริงหรือเปล่า
.
ผมรู้แต่ว่า ตอนที่ครูให้ผมจับคู่กับเพื่อน
และฝึกพูดคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ
ผมก็จะพยายามสบตาเพื่อน
เพื่อไม่ให้ถูกครูตัดคะแนนเท่านั้น
.
อย่างไรก็ตาม ตัวผมในตอนนี้รู้แล้วครับว่า
สิ่งที่ครูภาษาอังกฤษพูดไว้ในตอนนั้นมันเป็นความจริง
.
เพราะการสบตาจะกระตุ้นให้ oxytocin
และ phenylethylamine (ซึ่งเป็นฮอร์โมนและสารเคมี
ที่เกี่ยวข้องกับความรัก ความชอบ ความผูกพัน) หลั่งออกมา
ส่งผลให้เรามีแนวโน้มที่จะรู้สึกไว้วางใจ เชื่อใจ
สนิทสนมและชื่นชอบคนที่สบตาเรามากขึ้นได้
.
ผลกระทบทางบวกของการสบตาที่ผมกล่าวถึงในข้างต้นนี้
ไม่เพียงแค่เกิดขึ้นในกรณีของคนที่รู้จักกันเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเท่านั้น
(เช่น คนที่เป็นแฟนกัน) แต่มันยังเกิดขึ้นในกรณี
ของคนแปลกหน้าที่เพิ่งจะเจอหน้ากันเป็นครั้งแรกอีกด้วย
.
อย่างไรก็ตาม หากท่านผู้อ่านจะหยิบเอา “เทคนิค” นี้
ไปใช้ในชีวิตของท่านล่ะก็ สิ่งหนึ่งที่ท่านอาจจะต้องระวังก็คือ
คนบางคนเขาไม่ชอบ (หรือแม้กระทั่งรู้สึกกลัว) การสบตา
.
ดังนั้น หากท่านผู้อ่านพยายามสบตากับกลุ่มคนเหล่านี้มากๆเข้า
แทนที่มันจะเกิดผลลัพธ์ทางบวก (เหมือนที่ผมเล่าให้ฟังในบทความนี้)
มันอาจจะเกิดผลลัพธ์ลบได้เหมือนกันครับ!
.
อ้างอิง
https://doi.org/10.1016/j.chb.2019.106218
https://doi.org/10.1080/13506280902965599
https://doi.org/10.3389/fpsyg
https://doi.org/10.1007/s10508-023-02806-0
https://doi.org/10.3389/fpsyg.2018.01587
https://doi.org/10.1016/0092-6566(89)90020-2
https://doi.org/10.1371/journal.pone.0162291
https://doi.org/10.1111/j.0956-7976.2005
https://doi.org/10.1080/00221309.2018.1469465

#จิตวิทยา #siamstr