nobody on Nostr: เรื่องไร้สาระ ...
เรื่องไร้สาระ ใครไม่ชอบก็ผ่านไป
A giver, a taker or a matcher? (เขียนเอง เออเอง แบบสติไม่เต็ม)
การให้ การเป็นผู้ให้ (ทาน) แบ่งง่ายๆเป็น
1) ให้ในรูปวัตถุ เช่น ให้เงิน ให้อั่งเปา ให้อาหาร บริจากเลือด ให้สังฆทานกับวัด ให้หนังสือ ให้เสื้อผ้า อะไรก็ได้ที่เป็นสิ่งของ จับต้องได้ เรียก วัตถุทาน
2) ให้ในรูปนามธรรม ที่จับต้องไม่ได้ เช่น ให้เวลา (อาจจะรับฟังคนอื่นพูด) ให้โอกาส (เช่นให้รุ่นน้องได้แสดงฝีมือ) ให้ทาง (เช่นขับรถอยู่แล้วรถคันหน้าจะขอเบียดเข้าเลนแล้วให้เขาไปก่อน) ให้องค์ความรู้ ความเข้าใจ ให้ความอบอุ่นทางใจ ให้ความเป็นเพื่อน (เช่นเพื่อนถูกบูลลี่มาแล้วมาร้องให้บ่นให้ฟัง)
3) ให้แบบสุดท้าย ในแบบของชาวพุทธ คือ อภัยทานกับธรรมทาน ธรรมทานคือให้ธรรมะผู้รับที่รู้แจ้งจะเกิดปัญญา เมื่อเกิดปัญญาก็เอาปัญญาไปแก้จิตใจ กลับเนื้อกลับตัวกลับจิตกลับใจ เห็นถูกเป็นถูก เห็นบาปเป็นบาป เห็นบุญเป็นบุญ ส่วนอภัยทาน สอนให้ไม่อาฆาตพยาบาท จองกรรมจองเวรเขา เมื่อให้อภัยเขา ละซึ่ง โทษะ โมหะ โลภะ ใจของผู้ให้ก็เบา
การให้ เกิดผลสำเร็จตั้งแต่ให้แล้ว ความสุขใจ เกิดแก่ผู้ให้แล้ว ให้แล้วไม่ได้หวังผลของการให้ ให้แบบบริสุทธิ์ ส่วนผู้รับ รับไปแล้วจะไปทำอะไร ก็เรื่องของเขา
การให้ ก็ควรให้ตามแต่ศรัทธาที่มี ให้มากไป ไม่ได้บอกว่าจะได้บุญเยอะตามจำนวน (ลุงยังสอนให้ทำบุญ 108 บาทเลย)
ถ้าการให้นั้น เกิดความคาดหวังผลตอบแทน น่าจะเรียกว่า การแลกเปลี่ยน มากกว่า ถ้าให้ไปแล้วผู้รับไม่ทำตามที่คิด ผู้ให้ก็ผิดหวัง นั่นไม่น่าจะเรียกว่าการให้
ปีใหม่ที่ผ่านมา ผู้เขียนสั่งหนังสือ #Bitcoin Standard ฉบับแปลของ อ.ตั๊ม แจกให้กันคนข้างๆ ที่คิดว่าน่าจะโดน (คุยเรื่องคริปโตกันตลอด) สองวันที่ผ่านมา หนังสือยังนอนนิ่งไม่ไหวติงในลิ้นชักที่ทำงาน แรกก็รู้สึกผิดหวัง แต่ภายหลังก็คิดว่า เราก็ให้ไปแล้ว ได้ทำหน้าที่ของตนสำเร็จไปแล้ว ส่วนผู้รับ จะอ่านหรือไม่ ก็เป็นเรื่องของเขา
จำได้ว่า พี่ชายเคยสอนไว้ ถ้าจะให้อะไรกับใคร ก็ควรให้กับที่เขาต้องการ ให้เงิน 1000บาท กับเศรษฐี ย่อมต่างจาก ให้เงิน 100 บาท กับคนที่ไม่มีอะไรจะกิน ผลกับผู้รับ ย่อมต้องต่างกัน การให้แบบนี้ จะเรียกว่า matcher ได้รึป่าว คือเลือกให้กับคนที่ต้องการมัน
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านจนจบ #SiamStr
ปล. เก็บ sat ไว้ใช้ยามเกษียณ
A giver, a taker or a matcher? (เขียนเอง เออเอง แบบสติไม่เต็ม)
การให้ การเป็นผู้ให้ (ทาน) แบ่งง่ายๆเป็น
1) ให้ในรูปวัตถุ เช่น ให้เงิน ให้อั่งเปา ให้อาหาร บริจากเลือด ให้สังฆทานกับวัด ให้หนังสือ ให้เสื้อผ้า อะไรก็ได้ที่เป็นสิ่งของ จับต้องได้ เรียก วัตถุทาน
2) ให้ในรูปนามธรรม ที่จับต้องไม่ได้ เช่น ให้เวลา (อาจจะรับฟังคนอื่นพูด) ให้โอกาส (เช่นให้รุ่นน้องได้แสดงฝีมือ) ให้ทาง (เช่นขับรถอยู่แล้วรถคันหน้าจะขอเบียดเข้าเลนแล้วให้เขาไปก่อน) ให้องค์ความรู้ ความเข้าใจ ให้ความอบอุ่นทางใจ ให้ความเป็นเพื่อน (เช่นเพื่อนถูกบูลลี่มาแล้วมาร้องให้บ่นให้ฟัง)
3) ให้แบบสุดท้าย ในแบบของชาวพุทธ คือ อภัยทานกับธรรมทาน ธรรมทานคือให้ธรรมะผู้รับที่รู้แจ้งจะเกิดปัญญา เมื่อเกิดปัญญาก็เอาปัญญาไปแก้จิตใจ กลับเนื้อกลับตัวกลับจิตกลับใจ เห็นถูกเป็นถูก เห็นบาปเป็นบาป เห็นบุญเป็นบุญ ส่วนอภัยทาน สอนให้ไม่อาฆาตพยาบาท จองกรรมจองเวรเขา เมื่อให้อภัยเขา ละซึ่ง โทษะ โมหะ โลภะ ใจของผู้ให้ก็เบา
การให้ เกิดผลสำเร็จตั้งแต่ให้แล้ว ความสุขใจ เกิดแก่ผู้ให้แล้ว ให้แล้วไม่ได้หวังผลของการให้ ให้แบบบริสุทธิ์ ส่วนผู้รับ รับไปแล้วจะไปทำอะไร ก็เรื่องของเขา
การให้ ก็ควรให้ตามแต่ศรัทธาที่มี ให้มากไป ไม่ได้บอกว่าจะได้บุญเยอะตามจำนวน (ลุงยังสอนให้ทำบุญ 108 บาทเลย)
ถ้าการให้นั้น เกิดความคาดหวังผลตอบแทน น่าจะเรียกว่า การแลกเปลี่ยน มากกว่า ถ้าให้ไปแล้วผู้รับไม่ทำตามที่คิด ผู้ให้ก็ผิดหวัง นั่นไม่น่าจะเรียกว่าการให้
ปีใหม่ที่ผ่านมา ผู้เขียนสั่งหนังสือ #Bitcoin Standard ฉบับแปลของ อ.ตั๊ม แจกให้กันคนข้างๆ ที่คิดว่าน่าจะโดน (คุยเรื่องคริปโตกันตลอด) สองวันที่ผ่านมา หนังสือยังนอนนิ่งไม่ไหวติงในลิ้นชักที่ทำงาน แรกก็รู้สึกผิดหวัง แต่ภายหลังก็คิดว่า เราก็ให้ไปแล้ว ได้ทำหน้าที่ของตนสำเร็จไปแล้ว ส่วนผู้รับ จะอ่านหรือไม่ ก็เป็นเรื่องของเขา
จำได้ว่า พี่ชายเคยสอนไว้ ถ้าจะให้อะไรกับใคร ก็ควรให้กับที่เขาต้องการ ให้เงิน 1000บาท กับเศรษฐี ย่อมต่างจาก ให้เงิน 100 บาท กับคนที่ไม่มีอะไรจะกิน ผลกับผู้รับ ย่อมต้องต่างกัน การให้แบบนี้ จะเรียกว่า matcher ได้รึป่าว คือเลือกให้กับคนที่ต้องการมัน
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านจนจบ #SiamStr
ปล. เก็บ sat ไว้ใช้ยามเกษียณ