lunchblock on Nostr: เมื่อคนเรามีเงินมากพอ ...
เมื่อคนเรามีเงินมากพอ เราจะทำประโยชน์ให้สังคม - ผมจำเป๊ะๆไม่ได้ แต่เคยได้ยินความหมายประมาณนี้มาจากคลิปนึงของอาจารย์ ตัวผมเองแม้ว่าจะยังไม่ถึงขั้นที่เรียกว่ามากพอ แต่ก็ถือว่ามีความสุขดีในหลายๆด้านจนถึงวันนึงที่โอกาสมาถึง โพสต์ (Note) นี้ผมจึงอยากมาแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวที่สอดคล้องกับประโยคข้างต้นครับ
.
เกริ่นก่อนว่าตัวผมเองนั้นเป็นคาทอลิกที่อาศัยอยู่ในบริเวณชุมชนของวัดคาทอลิควัดหนึ่ง ตั้งแต่เล็กจนโตแม้ว่าจะไม่ได้มีความศรัทธามากนักแต่ก็ไปวัดเป็นประจำเกือบทุกสัปดาห์ (อาจมีเว้นช่วงไปหน่อยตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งก็ต้องขอบคุณคุณแม่ที่คอยลากผมไปตั้งแต่เล็กๆ จนซึมซับกลายเป็นกิจวัตรที่ถ้าไม่ทำจะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป)
.
และด้วยการไปวัดอย่างซ้ำๆเป็นระยะเวลานานตลอดช่วงชีวิตนี้ ประกอบการการที่ผมมีภรรยาและลูกๆ มันทำให้ผมรู้สึก "ขอบคุณ" - ผมรู้สึกขอบคุณหลายๆอย่างในชุมชน ทั้งความเงียบสงบ กิจกรรมตามเทศกาลต่างๆ พื้นที่ที่ทำให้ลูกๆของผมมีที่วิ่งเล่นใกล้บ้านในบรรยากาศดีๆ ผู้สูงวัยที่เดินผ่านกันทุกวัน คนที่ไปวัดด้วยกันเป็นประจำ แม้ว่าจะไม่ได้พูดคุยกันเหมือนอย่างโปเตสเตนท์ (ด้วยวัฒนธรรมที่ต่างกัน) แต่ก็คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี
.
แต่อย่างไรก็ตาม ขึ้นชื่อว่าเป็นชุมชน ชุมชนนั้นๆก็ย่อมอาจไม่ได้มีแต่สิ่งสวยงามเพียงอย่างเดียว ยาเสพย์ติด การพนัน อาชญากรรมต่างๆก็ยังคงมี และเริ่มรับรู้ได้ว่าอายุในการพัวพันของสิ่งเหล่านี้ลดลงเรื่อยๆ และผมเองก็ได้รับรู้ถึงสิ่งเหล่านี้ในเวลาที่วัดประกาศทุกสัปดาห์
.
อย่างที่กล่าวไว้แต่ต้น เมื่อถึงจุดหนึ่ง จุดที่เรารู้สึกพร้อมและรู้สึกปลอดภัย แม้อาจจะไม่ใช่กับทุกคนแต่สำหรับผมแล้ว ผมต้องการตอบแทนชุมชนด้วยความรู้และความสามารถที่ผมมี ผมจึงได้เข้ามาร่วมทำงานกับชุมชนในฐานะสภาฯวัดได้ร่วม 4-5 เดือนแล้ว แล้วทำไมผมถึงต้องทำเช่นนั้น? นั่นก็เพราะว่าผมอยากส่งต่อชุมชนแห่งนี้ให้ลูกๆของผมได้สัมผัสในสิ่งที่ผมได้รับมา และจะดีกว่านั้นถ้าผู้คนในชุมชนต่างพัฒนาขึ้น
.
ผมยังไม่มีแผนการอะไรมากเท่าไหร่นัก และก็ไม่รู้จะเป็นไปได้หรือไม่ในการพัฒนาชุมชน มันเป็นอะไรที่อาจะเกินความสามารถ แต่ในขณะเดียวกันก็ท้าทายความสามารถในการพัฒนาตนเองใหม่ๆ ทั้งการเชื่อมโยงกับทีมงาน หน่วยงานที่เกี่ยวข้องต่างๆ ทั้งเอกชนและภาครัฐ หรือมันอาจจะเป็นอะไรที่ง่ายๆที่อยู่ในวิสัยที่ทำได้ เช่น ในงานเทศกาลที่ต้องมีจัดเลี้ยงอาหาร เราอาจะรวมเงินเพื่อเหมาร้านอาหารที่เราชอบให้มาช่วยจัดเลี้ยงชุมชน เป็นต้น
.
จะเป็นไปได้ไหมนะ?
#siamstr
.
เกริ่นก่อนว่าตัวผมเองนั้นเป็นคาทอลิกที่อาศัยอยู่ในบริเวณชุมชนของวัดคาทอลิควัดหนึ่ง ตั้งแต่เล็กจนโตแม้ว่าจะไม่ได้มีความศรัทธามากนักแต่ก็ไปวัดเป็นประจำเกือบทุกสัปดาห์ (อาจมีเว้นช่วงไปหน่อยตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งก็ต้องขอบคุณคุณแม่ที่คอยลากผมไปตั้งแต่เล็กๆ จนซึมซับกลายเป็นกิจวัตรที่ถ้าไม่ทำจะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป)
.
และด้วยการไปวัดอย่างซ้ำๆเป็นระยะเวลานานตลอดช่วงชีวิตนี้ ประกอบการการที่ผมมีภรรยาและลูกๆ มันทำให้ผมรู้สึก "ขอบคุณ" - ผมรู้สึกขอบคุณหลายๆอย่างในชุมชน ทั้งความเงียบสงบ กิจกรรมตามเทศกาลต่างๆ พื้นที่ที่ทำให้ลูกๆของผมมีที่วิ่งเล่นใกล้บ้านในบรรยากาศดีๆ ผู้สูงวัยที่เดินผ่านกันทุกวัน คนที่ไปวัดด้วยกันเป็นประจำ แม้ว่าจะไม่ได้พูดคุยกันเหมือนอย่างโปเตสเตนท์ (ด้วยวัฒนธรรมที่ต่างกัน) แต่ก็คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี
.
แต่อย่างไรก็ตาม ขึ้นชื่อว่าเป็นชุมชน ชุมชนนั้นๆก็ย่อมอาจไม่ได้มีแต่สิ่งสวยงามเพียงอย่างเดียว ยาเสพย์ติด การพนัน อาชญากรรมต่างๆก็ยังคงมี และเริ่มรับรู้ได้ว่าอายุในการพัวพันของสิ่งเหล่านี้ลดลงเรื่อยๆ และผมเองก็ได้รับรู้ถึงสิ่งเหล่านี้ในเวลาที่วัดประกาศทุกสัปดาห์
.
อย่างที่กล่าวไว้แต่ต้น เมื่อถึงจุดหนึ่ง จุดที่เรารู้สึกพร้อมและรู้สึกปลอดภัย แม้อาจจะไม่ใช่กับทุกคนแต่สำหรับผมแล้ว ผมต้องการตอบแทนชุมชนด้วยความรู้และความสามารถที่ผมมี ผมจึงได้เข้ามาร่วมทำงานกับชุมชนในฐานะสภาฯวัดได้ร่วม 4-5 เดือนแล้ว แล้วทำไมผมถึงต้องทำเช่นนั้น? นั่นก็เพราะว่าผมอยากส่งต่อชุมชนแห่งนี้ให้ลูกๆของผมได้สัมผัสในสิ่งที่ผมได้รับมา และจะดีกว่านั้นถ้าผู้คนในชุมชนต่างพัฒนาขึ้น
.
ผมยังไม่มีแผนการอะไรมากเท่าไหร่นัก และก็ไม่รู้จะเป็นไปได้หรือไม่ในการพัฒนาชุมชน มันเป็นอะไรที่อาจะเกินความสามารถ แต่ในขณะเดียวกันก็ท้าทายความสามารถในการพัฒนาตนเองใหม่ๆ ทั้งการเชื่อมโยงกับทีมงาน หน่วยงานที่เกี่ยวข้องต่างๆ ทั้งเอกชนและภาครัฐ หรือมันอาจจะเป็นอะไรที่ง่ายๆที่อยู่ในวิสัยที่ทำได้ เช่น ในงานเทศกาลที่ต้องมีจัดเลี้ยงอาหาร เราอาจะรวมเงินเพื่อเหมาร้านอาหารที่เราชอบให้มาช่วยจัดเลี้ยงชุมชน เป็นต้น
.
จะเป็นไปได้ไหมนะ?
#siamstr