journaling_our_journey on Nostr: ...

เวลาที่เรารู้สึกวิตกกังวลใจมากๆ
ความวิตกกังวลนั้นจะกลายเป็นเหมือนกับ “พายุ”
ที่โหมกระหน่ำเข้ามาในใจและทำให้เรา “ตั้งตัวไม่ติด”
.
ในสถานการณ์แบบนี้ หลายคนจะพยายาม
ทำทุกวิถีทางเพื่อทำให้ “พายุ” ความกังวลหายไป
(หรืออย่างน้อยก็ลดระดับความเข้มข้นลง)
.
ไม่ว่าจะเป็นการสั่งใจตัวเองให้ “หยุดกังวล”
การเบี่ยงเบนความสนใจไปที่อย่างอื่น (ที่ไม่ใช่ความกังวลนั้น)
ฯลฯ
.
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไร
ดูเหมือนว่า “พายุ” ความกังวล
ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหายไปได้เลย
.
วันนี้ ผมมีเทคนิคเล็กๆมานำเสนอครับ
.
มันเป็นเทคนิคที่อาจจะไม่สามารถกำจัด
ให้ “พายุ” ความกังวลหายไปจากใจเราได้ก็จริง
แต่มันเป็นเทคนิคที่สามารถช่วยลดระดับ
ความเข้มข้นของ “พายุ” ความกังวลนี้ลงได้อยู่บ้าง
.
เทคนิคนี้คือการ “ตั้งชื่อ” ให้กับ “พายุ” ความกังวล
ที่กำลังโหมกระหน่ำอยู่ในใจเราครับ
.
สมมติว่าเรากำลังจะนำเสนองาน
ต่อหน้าคนเป็นจำนวนมากในวันพรุ่งนี้
และเรารู้สึกกังวลว่าเราจะนำเสนอได้ไม่ดี
ส่งผลให้คนที่นั่งฟังอยู่ตัดสินเราว่า
“เธอพูดอะไรของเธอน่ะ ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย!”
.
เราอาจจะลองใช้เวลานั่ง “ฟัง”
เสียงของ “พายุ” ความกังวล
ที่ดังก้องอยู่ในใจเราสักระยะหนึ่ง
.
“ฟัง” จนเรารู้ว่าเสียงๆนี้มี “น้ำเสียง” อย่างไร
“ฟัง” จนเรารู้ว่าเสียงๆนี้มี “เนื้อหา” อะไร
.
จากนั้น เราก็ค่อยๆทบทวนดูว่า
หากเราจะตั้งชื่อให้กับเสียงๆนี้
อะไรคือชื่อที่น่าจะเหมาะสมกับเสียงๆนี้ที่สุด
.
บางคนอาจจะใช้ชื่อของตัวละครในการ์ตูน
บางคนอาจจะใช้ชื่อของนักการเมืองชื่อดัง
บางคนอาจจะใช้ชื่อของเพื่อนสมัยประถมฯ
.
เราจะตั้งชื่อยังไงก็ได้ครับ ขอเพียงแค่มัน
เป็นชื่อที่สะท้อน character ของ “พายุ”
ความกังวลนั้นได้ชัดเจนก็พอครับ
.
ยกตัวอย่างเช่น
ถ้าเป็นกรณีข้างบน เราก็อาจจะตั้งชื่อ
ให้กับเสียงของความกังวลในใจว่า
“กระต่ายตื่นตูม”
เป็นต้น
.
หลังจากที่เราตั้งชื่อเสร็จแล้ว
หากในอนาคต ในใจเรามีเสียงของ
“พายุ” ความกังวลดังกล่าวดังขึ้นมาอีก
สิ่งหนึ่งที่เราสามารถทำได้
คือการพูดกับตัวเองในใจว่า
.
“เอาละ ตอนนี้ กระต่ายตื่นตูม
กำลังส่งเสียงดังขึ้นมาในใจฉันอีกแล้ว”
.
และเราก็จะพบว่า “พายุ” ความกังวล
ที่เคยโหมกระหน่ำเข้ามาอย่างเข้มข้นในอดีตนั้น
ตอนนี้ มันลดระดับความเข้มข้นลง
อย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียวครับ
.
อ้างอิง
https://doi.org/10.1017/s0033291722003841

#จิตวิทยา #siamstr