Riina on Nostr: คนไม่กลัวผีแต่กลัวพระ ...
คนไม่กลัวผีแต่กลัวพระ
บังกาโล05....บ้านชั้นครึ่ง หลังเล็ก ชายทุ่งนาห้วยขวาง ห่างถนนดินแดงไม่ไกลนัก ผมสร้างด้วยวงเงินจำกัด แม่เรียกบ้านตุ๊กตาไม่รู้ว่าชมหรือประชด
วันศิริมงคลของผม พระอริยะสงฆ์มาโปรดถึงบ้าน. หลวงพ่อพระจินดา(พ่อโยมสมจิตร)
นิมนต์ พระอาจารย์ฝั้น พระอาจารย์ขาว พระอาจารย์เทสก์ พระอาจารย์มหาบัว มาฉันภัตตาหารที่บ้านชายทุ่งนาของผม. สมจิตรแม่สังวาลย์ต้อนรับพระ. ผมต้อนรับพระ พูดภาษาพระ ทำพิธีทางศาสนาไม่เป็น กลัวถูกพระดุ ไม่กล้าเข้าหาพระอยู่ห่างๆคอยหลบหน้าหลบตาพระ เหมือนคนกลัวพระ หน่อยเป็นเด็กไม่ประสีประสาเข้าหาพระเล่นกับหลวงพ่อ. เมื่อผมสมจิตรไปกราบเยี่ยม หลวงพ่อที่วัดอโศการาม ทำอาหารไปถวายท่านฉันเพล. แกงส้มกุ้งดอกแค
ปลาทูนึ่งทอด ท่านถามปลาทูตัวเท่าไร? 7บาทครับ. ท่านทำตาโตพูดยิ้มๆ เมื่อก่อนนี้ เงิน7บาท ซื้อควายทุย(ควายรุ่นเขาเพิ่งงอก) ได้1คู่. ตอนนี้เงิน7บาท ซื้อขี้ควายไม่ได้กอง เขาเอาขี้ควายตากแห้งใส่ถุงทำปุ๋ยขาย ถุงละ8บาท มีขี้ควาย5-6กะลาพร้าว(ขี้ควายกองมากกว่านี้) ท่านบอกเงิน1สลึง ซื้อพริกแห้งได้1กระสอบ. ตอนนี้เงิน1สลึงซื้อพริกแห้งได้5เม็ด เขาเอาพริกแห้งใส่ถุงขาย(ถุงละ50สตางค์มีพริก20เม็ด).
เมื่อหน่อยอายุครบบวช บวชพระอยู่จำ
พรรษากับหลวงพ่อวัดอโศการาม. เมื่อหน่อยมีครอบครัว พามิ้นท์มีน ไปให้หลวงพ่อรู้จัก มิ้นท์ไม่กล้าพูด มีนถามหลวงพ่อเป็นใคร ”หลวงปู่”(ที่จริงต้องเรียกหลวงตา). ปู่ย่าพามิ้นท์มีนไปหาหลวงพ่อหลายครั้ง. มิ้นท์ไม่เข้าใกล้(เป็นผู้หญิง) มีนนวดแข้งขาพูดคุยด้วย หลวงปู่จะเก็บนมกล่องไว้ให้มิ้นท์มีน(บิณฑบาตได้มา) มีนรักหลวงปู่. เมื่อหลวงปู่มรณะภาพ. มีนดูเอาศพบรรจุโลง ถือกระถางธูปเชิญศพขึ้นสู่เมรุเผา
หลวงพ่อ สอนผม. ต้อนรับพระพูดภาษาพระ ทำพิธีทางศาสนาเป็นไวยวัจกรได้ดีไม่กลัวพระ นึกถึงเมื่อก่อนนี้แล้วก็ขำ - คนไม่กลัวผีแต่กลัวพระ
ทิดส่ง
ปล.ปู่เขียนเรื่องในอดีตให้ลูกมิ้นท์43เรื่อง หมดวัตถุดิบแล้ว
ต่อไปจะเอาเรื่องเก่ามารีไซเคิ่ลใหม่ ให้ไว้เป็นบรรณาการ อ่านเมื่อคิดถึงปู่
ปู่ส่ง
#บันทึกคุณปู่ #siamstr
บังกาโล05....บ้านชั้นครึ่ง หลังเล็ก ชายทุ่งนาห้วยขวาง ห่างถนนดินแดงไม่ไกลนัก ผมสร้างด้วยวงเงินจำกัด แม่เรียกบ้านตุ๊กตาไม่รู้ว่าชมหรือประชด
วันศิริมงคลของผม พระอริยะสงฆ์มาโปรดถึงบ้าน. หลวงพ่อพระจินดา(พ่อโยมสมจิตร)
นิมนต์ พระอาจารย์ฝั้น พระอาจารย์ขาว พระอาจารย์เทสก์ พระอาจารย์มหาบัว มาฉันภัตตาหารที่บ้านชายทุ่งนาของผม. สมจิตรแม่สังวาลย์ต้อนรับพระ. ผมต้อนรับพระ พูดภาษาพระ ทำพิธีทางศาสนาไม่เป็น กลัวถูกพระดุ ไม่กล้าเข้าหาพระอยู่ห่างๆคอยหลบหน้าหลบตาพระ เหมือนคนกลัวพระ หน่อยเป็นเด็กไม่ประสีประสาเข้าหาพระเล่นกับหลวงพ่อ. เมื่อผมสมจิตรไปกราบเยี่ยม หลวงพ่อที่วัดอโศการาม ทำอาหารไปถวายท่านฉันเพล. แกงส้มกุ้งดอกแค
ปลาทูนึ่งทอด ท่านถามปลาทูตัวเท่าไร? 7บาทครับ. ท่านทำตาโตพูดยิ้มๆ เมื่อก่อนนี้ เงิน7บาท ซื้อควายทุย(ควายรุ่นเขาเพิ่งงอก) ได้1คู่. ตอนนี้เงิน7บาท ซื้อขี้ควายไม่ได้กอง เขาเอาขี้ควายตากแห้งใส่ถุงทำปุ๋ยขาย ถุงละ8บาท มีขี้ควาย5-6กะลาพร้าว(ขี้ควายกองมากกว่านี้) ท่านบอกเงิน1สลึง ซื้อพริกแห้งได้1กระสอบ. ตอนนี้เงิน1สลึงซื้อพริกแห้งได้5เม็ด เขาเอาพริกแห้งใส่ถุงขาย(ถุงละ50สตางค์มีพริก20เม็ด).
เมื่อหน่อยอายุครบบวช บวชพระอยู่จำ
พรรษากับหลวงพ่อวัดอโศการาม. เมื่อหน่อยมีครอบครัว พามิ้นท์มีน ไปให้หลวงพ่อรู้จัก มิ้นท์ไม่กล้าพูด มีนถามหลวงพ่อเป็นใคร ”หลวงปู่”(ที่จริงต้องเรียกหลวงตา). ปู่ย่าพามิ้นท์มีนไปหาหลวงพ่อหลายครั้ง. มิ้นท์ไม่เข้าใกล้(เป็นผู้หญิง) มีนนวดแข้งขาพูดคุยด้วย หลวงปู่จะเก็บนมกล่องไว้ให้มิ้นท์มีน(บิณฑบาตได้มา) มีนรักหลวงปู่. เมื่อหลวงปู่มรณะภาพ. มีนดูเอาศพบรรจุโลง ถือกระถางธูปเชิญศพขึ้นสู่เมรุเผา
หลวงพ่อ สอนผม. ต้อนรับพระพูดภาษาพระ ทำพิธีทางศาสนาเป็นไวยวัจกรได้ดีไม่กลัวพระ นึกถึงเมื่อก่อนนี้แล้วก็ขำ - คนไม่กลัวผีแต่กลัวพระ
ทิดส่ง
ปล.ปู่เขียนเรื่องในอดีตให้ลูกมิ้นท์43เรื่อง หมดวัตถุดิบแล้ว
ต่อไปจะเอาเรื่องเก่ามารีไซเคิ่ลใหม่ ให้ไว้เป็นบรรณาการ อ่านเมื่อคิดถึงปู่
ปู่ส่ง
#บันทึกคุณปู่ #siamstr