Jakk Goodday on Nostr: ชีวิตไม่ได้ถามว่า ...
ชีวิตไม่ได้ถามว่า ‘คุณต้องการอะไร’ แต่ถามว่า ‘คุณพร้อมจะตอบสนองอย่างไร?’
นี่คือหนึ่งในแนวคิดสำคัญจากหนังสือ Man’s Search for Meaning ของ ดร. วิกเตอร์ แฟรงเกล (Dr.Victor Frankl) นักจิตแพทย์ที่ต้องเผชิญกับความโหดร้ายของค่ายกักกันนาซี และค้นพบว่า
“ชีวิตไม่ได้ถูกกำหนดโดยสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา แต่ถูกกำหนดโดยวิธีที่เราตอบสนองต่อมัน”
แต่เรื่องนี้ไม่ได้เป็นแค่เรื่องของ "การอยู่รอด" ในค่ายกักกัน แต่มันมีเรื่องของ “เรามองโลกผ่านกรอบแบบไหน” และ “เมื่อไหร่กันที่เราหยุดเลือก?”
เราเห็นโลกอย่างที่มันเป็น หรืออย่างที่เราถูกสอนให้เชื่อ? อีกด้วย
ลองคิดดู เวลาคุณมองใครสักคนที่ขับรถช้า คุณคิดว่าอะไร?
- "ไอ้นี่ต้องเป็นพวกขับรถห่วยแน่ๆ"
- "ทำไมแม่งอืดขนาดนี้ ไม่มีสมองหรือไง?"
หรือเวลาคุณเห็นใครสักคนแต่งตัวแบบที่คุณไม่เข้าใจ
- "แต่งแบบนี้ต้องเป็นพวกไม่เอาไหนแน่ๆ"
- "พวกนี้ก็คือพวกแบบนี้แหละ"
เราเคยตั้งคำถามกับตัวเองไหมว่า ทำไมเราถึงคิดแบบนี้?
เราเห็นโลกตามที่มันเป็นจริง หรือเราเห็นโลกตามสิ่งที่เราเคยถูกสอนให้เชื่อมาตลอด?
ดร.แฟรงเกล เองก็เคยอยู่ในโลกที่ถูกกำหนดกรอบไว้ให้เขาเชื่อ
ก่อนสงคราม เขาเป็นจิตแพทย์ที่ศึกษาเกี่ยวกับ “อะไรทำให้คนอยากมีชีวิตอยู่ต่อ”
แต่แล้ววันหนึ่ง ทุกอย่างที่เขาเคยมี ถูกพรากไปหมด
ครอบครัว ภรรยา อาชีพ ผลงานที่เขาทำมาทั้งชีวิต
เหลือเพียงสิ่งเดียว... ตัวเขาเอง
และมันนำไปสู่คำถามที่เปลี่ยนชีวิตเขาตลอดไป
เมื่อคุณถูกพรากทุกอย่างไป คุณยังมีอะไรเหลือให้ยึดถือ?
ค่ายกักกัน.. โลกที่ไม่มีความหมาย... หรือยังมีอยู่?
ในค่ายกักกัน ความโหดร้ายเกิดขึ้นทุกวัน
- คนจำนวนมากตายจากความหนาว ความหิว หรือแม้แต่เพียงเพราะทหารนาซี "เลือก" ว่าคุณจะตายวันนี้หรือไม่
- บางคนยอมแพ้ตายไปทั้งที่ร่างกายยังแข็งแรง
- บางคนอดทนได้ทั้งที่ร่างกายอ่อนแอจนแทบยืนไม่ไหว
แฟรงเกลเริ่มสังเกตเห็นสิ่งหนึ่ง...
"คนที่มีชีวิตรอด ไม่ใช่แค่คนที่แข็งแรงที่สุด แต่เป็น คนที่พบความหมายในสิ่งที่เขากำลังเผชิญ"
- เขาเห็นนักโทษบางคนยังคง ให้ขนมปังชิ้นสุดท้ายของตัวเองแก่เพื่อน
- บางคนเลือกที่จะ ปลอบโยนคนที่สิ้นหวัง แม้ว่าตัวเองก็แทบจะไม่รอด
- บางคน แม้ต้องเผชิญกับสิ่งเลวร้ายที่สุด ก็ยังเลือกที่จะ "มีชีวิต"
และมันทำให้เขาตระหนักว่า...
"ทุกอย่างสามารถถูกพรากไปจากเรา ยกเว้นสิ่งเดียว... อิสรภาพในการเลือกว่าคุณจะตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไร"
ตัวอย่างจากค่ายกักกันที่เปลี่ยนมุมมองของแฟรงเกล
ในคืนหนึ่งที่อากาศเย็นจนกระดูกแทบแตก นักโทษคนหนึ่งที่ชื่อ โอโต้ (Otto) นอนหนาวสั่นอยู่ข้างๆ แฟรงเกล ในสภาพที่ร่างกายอ่อนล้าเกินกว่าจะขยับตัวได้
แต่แทนที่จะหมดหวัง โอโต้ พูดว่า
"คืนนี้พระอาทิตย์ตกสวยดีนะ ดร.แฟรงเกล"
แม้ว่าชีวิตของพวกเขาจะอยู่ในขุมนรกที่โหดร้ายที่สุด แต่ โอโต้ ยังเลือกที่จะมองหาความงามในโลก
นั่นเป็นหนึ่งในจุดที่ทำให้แฟรงเกลเริ่มเข้าใจว่า
มนุษย์สามารถมีอิสรภาพในจิตใจของตัวเองได้เสมอ แม้ว่าทุกสิ่งจะถูกพรากไป
"ความหมายของชีวิต" ไม่ใช่สิ่งที่ต้องหา แต่มันถูกสร้างขึ้น
หลายคนใช้เวลาทั้งชีวิตพยายามหา "คำตอบที่ตายตัว" แต่แฟรงเกลบอกว่า ชีวิตไม่ได้มีคำตอบเดียว
มันเปลี่ยนแปลงไปตามช่วงเวลาของเรา
- บางคนพบความหมายจาก ครอบครัว
- บางคนพบจาก งานที่ช่วยทำให้โลกดีขึ้น
- บางคนพบจาก ความท้าทายที่ต้องก้าวผ่าน
และบางครั้ง... ความหมายของชีวิต อาจอยู่ใน "สิ่งที่เรากำลังเผชิญ" อยู่ตอนนี้
มันมีนักโทษอีกคนที่แฟรงเกลไม่มีวันลืม..
มีชายคนหนึ่งในค่ายกักกันที่เคยบอกกับแฟรงเกลว่า
"ผมเชื่อว่าสงครามจะจบภายในสามเดือน"
แฟรงเกลถามว่า "ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้น?"
ชายคนนั้นตอบว่า..
"ผมฝันเห็นมัน"
และเขายึดมั่นในความหวังนั้น
แต่เมื่อสงครามยังไม่จบภายในเวลาที่เขาตั้งไว้
ร่างกายเขาก็เริ่มอ่อนแอลง และในที่สุด... เขาก็จากไป
แฟรงเกลเห็นชัดว่า
คนที่หมดหวัง คือคนที่ร่างกายอ่อนแอลงตามจิตใจของพวกเขา
แล้วเราล่ะ?
ในค่ายกักกัน แฟรงเกลมีเหตุผลที่ต้องอยู่ต่อ
- เขา อยากเขียนหนังสือเกี่ยวกับสิ่งที่เขาค้นพบ
- เขา อยากช่วยคนอื่นให้ค้นพบความหมายในชีวิต
เขาไม่รอดเพราะโชค แต่เพราะ เขามีเหตุผลที่ใหญ่พอจะทำให้เขายืนหยัด
แต่ เราล่ะ?
เรากำลังใช้ชีวิตแบบ มีเป้าหมาย หรือแค่ ใช้ชีวิตไปวันๆ?
เราตื่นขึ้นมาเพราะ "ต้องตื่น" หรือเพราะ "มีเหตุผลให้ตื่น"?
ถ้าเราต้องผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก อะไรคือสิ่งที่ทำให้เรายืนหยัดอยู่ได้?
บางที... คำตอบอาจอยู่ในสิ่งที่เรากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้
บางที... เราไม่ต้อง หา ความหมายของชีวิต
แต่เรา สามารถเลือกสร้างมันขึ้นมาเอง
และที่สำคัญกว่านั้น…
เมื่อไหร่กันนะ.. ที่เราเริ่มเชื่อว่า "นี่คือทั้งหมดที่เป็นไปได้?"
จำได้ไหม ตอนเด็กๆ เราเคยเชื่อว่าทุกอย่างเป็นไปได้
แต่เมื่อไหร่กัน...
- ที่เราเริ่มยอมรับว่าชีวิตต้องเป็นไปตาม "เส้นทางที่ถูกกำหนดมา"
- ที่เราเริ่มคิดว่า "เราทำอะไรไม่ได้"
- ที่เราเริ่มปล่อยให้สิ่งรอบตัวมากำหนดว่าเราจะรู้สึกยังไง
บางที คำถามมันไม่ใช่แค่ “ชีวิตกำลังถามเราอะไร”
แต่มันคือ... “เราเคยหยุดฟังคำถามนั้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ชีวิตกำลังถามคุณอยู่ คุณจะตอบมันอย่างไร?
ถ้าสิ่งที่อ่านวันนี้น่าสนใจ ลองหา "Man’s Search for Meaning" มาอ่านดูครับ เราอาจจะเจอสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตเราได้เหมือนที่เปลี่ยนชีวิตคนมาแล้วทั่วโลก
#LifeShift #Siamstr
นี่คือหนึ่งในแนวคิดสำคัญจากหนังสือ Man’s Search for Meaning ของ ดร. วิกเตอร์ แฟรงเกล (Dr.Victor Frankl) นักจิตแพทย์ที่ต้องเผชิญกับความโหดร้ายของค่ายกักกันนาซี และค้นพบว่า
“ชีวิตไม่ได้ถูกกำหนดโดยสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา แต่ถูกกำหนดโดยวิธีที่เราตอบสนองต่อมัน”
แต่เรื่องนี้ไม่ได้เป็นแค่เรื่องของ "การอยู่รอด" ในค่ายกักกัน แต่มันมีเรื่องของ “เรามองโลกผ่านกรอบแบบไหน” และ “เมื่อไหร่กันที่เราหยุดเลือก?”
เราเห็นโลกอย่างที่มันเป็น หรืออย่างที่เราถูกสอนให้เชื่อ? อีกด้วย
ลองคิดดู เวลาคุณมองใครสักคนที่ขับรถช้า คุณคิดว่าอะไร?
- "ไอ้นี่ต้องเป็นพวกขับรถห่วยแน่ๆ"
- "ทำไมแม่งอืดขนาดนี้ ไม่มีสมองหรือไง?"
หรือเวลาคุณเห็นใครสักคนแต่งตัวแบบที่คุณไม่เข้าใจ
- "แต่งแบบนี้ต้องเป็นพวกไม่เอาไหนแน่ๆ"
- "พวกนี้ก็คือพวกแบบนี้แหละ"
เราเคยตั้งคำถามกับตัวเองไหมว่า ทำไมเราถึงคิดแบบนี้?
เราเห็นโลกตามที่มันเป็นจริง หรือเราเห็นโลกตามสิ่งที่เราเคยถูกสอนให้เชื่อมาตลอด?
ดร.แฟรงเกล เองก็เคยอยู่ในโลกที่ถูกกำหนดกรอบไว้ให้เขาเชื่อ
ก่อนสงคราม เขาเป็นจิตแพทย์ที่ศึกษาเกี่ยวกับ “อะไรทำให้คนอยากมีชีวิตอยู่ต่อ”
แต่แล้ววันหนึ่ง ทุกอย่างที่เขาเคยมี ถูกพรากไปหมด
ครอบครัว ภรรยา อาชีพ ผลงานที่เขาทำมาทั้งชีวิต
เหลือเพียงสิ่งเดียว... ตัวเขาเอง
และมันนำไปสู่คำถามที่เปลี่ยนชีวิตเขาตลอดไป
เมื่อคุณถูกพรากทุกอย่างไป คุณยังมีอะไรเหลือให้ยึดถือ?
ค่ายกักกัน.. โลกที่ไม่มีความหมาย... หรือยังมีอยู่?
ในค่ายกักกัน ความโหดร้ายเกิดขึ้นทุกวัน
- คนจำนวนมากตายจากความหนาว ความหิว หรือแม้แต่เพียงเพราะทหารนาซี "เลือก" ว่าคุณจะตายวันนี้หรือไม่
- บางคนยอมแพ้ตายไปทั้งที่ร่างกายยังแข็งแรง
- บางคนอดทนได้ทั้งที่ร่างกายอ่อนแอจนแทบยืนไม่ไหว
แฟรงเกลเริ่มสังเกตเห็นสิ่งหนึ่ง...
"คนที่มีชีวิตรอด ไม่ใช่แค่คนที่แข็งแรงที่สุด แต่เป็น คนที่พบความหมายในสิ่งที่เขากำลังเผชิญ"
- เขาเห็นนักโทษบางคนยังคง ให้ขนมปังชิ้นสุดท้ายของตัวเองแก่เพื่อน
- บางคนเลือกที่จะ ปลอบโยนคนที่สิ้นหวัง แม้ว่าตัวเองก็แทบจะไม่รอด
- บางคน แม้ต้องเผชิญกับสิ่งเลวร้ายที่สุด ก็ยังเลือกที่จะ "มีชีวิต"
และมันทำให้เขาตระหนักว่า...
"ทุกอย่างสามารถถูกพรากไปจากเรา ยกเว้นสิ่งเดียว... อิสรภาพในการเลือกว่าคุณจะตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไร"
ตัวอย่างจากค่ายกักกันที่เปลี่ยนมุมมองของแฟรงเกล
ในคืนหนึ่งที่อากาศเย็นจนกระดูกแทบแตก นักโทษคนหนึ่งที่ชื่อ โอโต้ (Otto) นอนหนาวสั่นอยู่ข้างๆ แฟรงเกล ในสภาพที่ร่างกายอ่อนล้าเกินกว่าจะขยับตัวได้
แต่แทนที่จะหมดหวัง โอโต้ พูดว่า
"คืนนี้พระอาทิตย์ตกสวยดีนะ ดร.แฟรงเกล"
แม้ว่าชีวิตของพวกเขาจะอยู่ในขุมนรกที่โหดร้ายที่สุด แต่ โอโต้ ยังเลือกที่จะมองหาความงามในโลก
นั่นเป็นหนึ่งในจุดที่ทำให้แฟรงเกลเริ่มเข้าใจว่า
มนุษย์สามารถมีอิสรภาพในจิตใจของตัวเองได้เสมอ แม้ว่าทุกสิ่งจะถูกพรากไป
"ความหมายของชีวิต" ไม่ใช่สิ่งที่ต้องหา แต่มันถูกสร้างขึ้น
หลายคนใช้เวลาทั้งชีวิตพยายามหา "คำตอบที่ตายตัว" แต่แฟรงเกลบอกว่า ชีวิตไม่ได้มีคำตอบเดียว
มันเปลี่ยนแปลงไปตามช่วงเวลาของเรา
- บางคนพบความหมายจาก ครอบครัว
- บางคนพบจาก งานที่ช่วยทำให้โลกดีขึ้น
- บางคนพบจาก ความท้าทายที่ต้องก้าวผ่าน
และบางครั้ง... ความหมายของชีวิต อาจอยู่ใน "สิ่งที่เรากำลังเผชิญ" อยู่ตอนนี้
มันมีนักโทษอีกคนที่แฟรงเกลไม่มีวันลืม..
มีชายคนหนึ่งในค่ายกักกันที่เคยบอกกับแฟรงเกลว่า
"ผมเชื่อว่าสงครามจะจบภายในสามเดือน"
แฟรงเกลถามว่า "ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้น?"
ชายคนนั้นตอบว่า..
"ผมฝันเห็นมัน"
และเขายึดมั่นในความหวังนั้น
แต่เมื่อสงครามยังไม่จบภายในเวลาที่เขาตั้งไว้
ร่างกายเขาก็เริ่มอ่อนแอลง และในที่สุด... เขาก็จากไป
แฟรงเกลเห็นชัดว่า
คนที่หมดหวัง คือคนที่ร่างกายอ่อนแอลงตามจิตใจของพวกเขา
แล้วเราล่ะ?
ในค่ายกักกัน แฟรงเกลมีเหตุผลที่ต้องอยู่ต่อ
- เขา อยากเขียนหนังสือเกี่ยวกับสิ่งที่เขาค้นพบ
- เขา อยากช่วยคนอื่นให้ค้นพบความหมายในชีวิต
เขาไม่รอดเพราะโชค แต่เพราะ เขามีเหตุผลที่ใหญ่พอจะทำให้เขายืนหยัด
แต่ เราล่ะ?
เรากำลังใช้ชีวิตแบบ มีเป้าหมาย หรือแค่ ใช้ชีวิตไปวันๆ?
เราตื่นขึ้นมาเพราะ "ต้องตื่น" หรือเพราะ "มีเหตุผลให้ตื่น"?
ถ้าเราต้องผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก อะไรคือสิ่งที่ทำให้เรายืนหยัดอยู่ได้?
บางที... คำตอบอาจอยู่ในสิ่งที่เรากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้
บางที... เราไม่ต้อง หา ความหมายของชีวิต
แต่เรา สามารถเลือกสร้างมันขึ้นมาเอง
และที่สำคัญกว่านั้น…
เมื่อไหร่กันนะ.. ที่เราเริ่มเชื่อว่า "นี่คือทั้งหมดที่เป็นไปได้?"
จำได้ไหม ตอนเด็กๆ เราเคยเชื่อว่าทุกอย่างเป็นไปได้
แต่เมื่อไหร่กัน...
- ที่เราเริ่มยอมรับว่าชีวิตต้องเป็นไปตาม "เส้นทางที่ถูกกำหนดมา"
- ที่เราเริ่มคิดว่า "เราทำอะไรไม่ได้"
- ที่เราเริ่มปล่อยให้สิ่งรอบตัวมากำหนดว่าเราจะรู้สึกยังไง
บางที คำถามมันไม่ใช่แค่ “ชีวิตกำลังถามเราอะไร”
แต่มันคือ... “เราเคยหยุดฟังคำถามนั้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ชีวิตกำลังถามคุณอยู่ คุณจะตอบมันอย่างไร?
ถ้าสิ่งที่อ่านวันนี้น่าสนใจ ลองหา "Man’s Search for Meaning" มาอ่านดูครับ เราอาจจะเจอสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตเราได้เหมือนที่เปลี่ยนชีวิตคนมาแล้วทั่วโลก
#LifeShift #Siamstr