Jakk Goodday on Nostr: "น้ำลึกย่อมไหลนิ่ง.. ...
"น้ำลึกย่อมไหลนิ่ง.. ผู้มีปัญญาย่อมสงบ"
คืนหนึ่งในหมู่บ้านกลางหุบเขา...
มีเด็กชายคนหนึ่งชื่อ "อิสร" เขานอนไม่หลับ เพราะเต็มไปด้วยคำถามเกี่ยวกับชีวิต
เสียงลมพัดผ่านกระท่อมไม้ไผ่ข้างบ้าน ทำให้เขาตัดสินใจเดินไปหา "ปู่เป็ด" ผู้เฒ่าผู้มีปัญญาที่สุดในหมู่บ้าน
“ปู่ขอรับ… ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าในใจข้ามันไม่เคยสงบเลย?” อิสรถามขณะนั่งลงข้างกองไฟ
ปู่เป็ดเหลือบตามองหลานชาย ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ
“เจ้ารู้ไหม ในป่าลึกมีแม่น้ำสายหนึ่ง ชาวบ้านเรียกมันว่า ‘กระจกแห่งปัญญา’ ว่ากันว่าใครก็ตามที่สามารถทำให้แม่น้ำนั้นสงบได้ จะมองเห็นอนาคตของตัวเองได้ชัดเจน”
“แม่น้ำจะสงบได้อย่างไรหรือขอรับ?” อิสรถามอย่างสงสัย
ปู่บุญยิ้ม.. แล้วหยิบก้อนหินขึ้นมาก่อนจะโยนลงไปในอ่างน้ำใกล้ตัว น้ำกระเพื่อมเป็นวงกว้าง.. “เจ้าลองบอกข้าสิ ตอนนี้เจ้ามองเห็นเงาของเจ้าเองในน้ำไหม?”
อิสรส่ายหัว “ไม่เลยขอรับ.. น้ำมันขุ่นมัวไปหมด”
ปู่บุญพยักหน้า “นั่นแหละ อารมณ์ของเจ้าก็เหมือนน้ำนี้ ยิ่งเจ้าหงุดหงิด โกรธ หรือลนลาน น้ำก็จะยิ่งปั่นป่วนจนเจ้ามองอะไรไม่เห็น"
"แต่ถ้าเจ้าอยู่นิ่งพอ ให้เวลากับมัน… สุดท้ายแล้วน้ำก็จะกลับมาใสราวกระจก”
อิสรครุ่นคิดก่อนจะพยักหน้า “ข้าต้องทำให้ใจสงบใช่ไหมขอรับ? แล้วข้าจะตัดสินใจอะไรได้ดีขึ้น?”
ปู่เป็ดหัวเราะเบา ๆ “เจ้าช่างฉลาดนัก” แล้วปู่ก็เริ่มเล่าบทเรียนที่ได้รับจากแม่น้ำแห่งปัญญา
“จงจำไว้อิสร…
เมื่อใจสงบ ดั่งน้ำในบึงฤดูแล้ง เจ้าจะมองเห็นพื้นน้ำกระจ่างใส
เช่นเดียวกัน เมื่อความคิดไร้คลื่นอารมณ์ เจ้าจะมองเห็นทุกอย่างได้ชัดขึ้นกว่าที่เคย
การตัดสินใจที่ดี ไม่ได้เริ่มต้นจากความเร่งรีบ แต่มันเริ่มจากการหยุด ตั้งสติ และเฝ้าสังเกต
อย่าให้เพียงอารมณ์ชั่ววูบมาครอบงำแล้วพาเจ้ากระโจนลงแม่น้ำโดยไม่ได้มองว่ามันเชี่ยวกรากเพียงใด
เสือไม่ล่าเหยื่อโดยการพุ่งเข้าใส่ทุกสิ่งที่ขวางหน้า มันซุ่ม.. มันรอ.. และมันเลือกจังหวะที่แม่นยำ
เจ้าจงเป็นเช่นนั้น.. วางแผนก่อนลงมือทำ
เพราะชัยชนะไม่ได้เป็นของผู้ที่เร็วที่สุด แต่เป็นของผู้ที่มองไกลกว่าคนอื่น
หากเจ้าปล่อยให้อารมณ์นำทาง ชีวิตของเจ้าจะเหมือนใบไม้ที่ปลิวไปตามลม มิรู้ทิศทาง
ถ้าเจ้าต้องเลือกระหว่างปล่อยอารมณ์หรือใช้ปัญญา จงเลือกใช้ปัญญาเสมอ
มีคำกล่าวว่า...
หากเจ้ารู้สึกติดอยู่ในปัญหาที่แก้ไม่ออก จงหยุด… สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ให้เวลาใจเจ้าได้คลาย
พึงระลึกไว้เสมอว่าผืนน้ำจะกลับมาใสได้ ก็ต่อเมื่อไม่มีสิ่งใดมากวนมัน
ผู้คนมักเข้าใจผิดว่าพลังที่ยิ่งใหญ่ต้องมาพร้อมเสียงที่ดังกึกก้อง แต่แท้จริงแล้ว... พลังที่ทรงอิทธิพลที่สุด คือพลังแห่งความสงบ
ไม่ใช่ทุกคลื่นที่ซัดเข้ามา ต้องมีการโต้ตอบ บางครั้งเพียงแค่ยืนหยัดมั่นคง ก็คือชัยชนะแล้ว
แม้มีใครยั่วเย้า.. จงอย่าปล่อยให้เพลิงโกรธแค้นเผาไหม้ตัวเจ้าเอง คนที่ควบคุมอารมณ์ได้ คือคนที่ควบคุมสถานการณ์ได้
เพราะศึกที่อันตรายที่สุด ไม่ใช่ศึกภายนอก แต่เป็นศึกที่เกิดขึ้นภายในจิตใจตนเอง
ความเยือกเย็นมิใช่ความอ่อนแอ แต่มันคือเกราะที่แข็งแกร่งที่สุด
นักรบที่แท้จริงมิใช่ผู้ที่ชักดาบได้เร็วที่สุด แต่คือผู้ที่รู้ว่าเมื่อใดควรชักดาบ และเมื่อใดควรเก็บมันกลับเข้าฝัก
สิ่งที่เจ้าสร้างมาทั้งชีวิต อาจพังทลายลงได้ภายในพริบตาเพียงเพราะอารมณ์ที่ขาดการควบคุม
ดังนั้น... อิสรเอ๋ยยย
จงอย่าทำลายสิ่งที่เจ้ารัก เพียงเพราะพายุโหมกระหน่ำในใจชั่วครู่
จำไว้อิสร…
ปัญหามีไว้ให้แก้ มิใช่ให้เจ้าคร่ำเคร่งไปกับมัน น้ำที่ไหลแรงที่สุด มันไม่หยุดเพียงเพราะมีก้อนหินขวางทาง แต่มันเลือกที่จะไหลอ้อมไปแทน
เจ้าจะเดินทางไกลกว่าผู้อื่น หากเจ้ารู้จักคิดเป็นระบบ ไม่ใช่ทุกเส้นทางที่ใกล้ที่สุด จะเป็นเส้นทางที่ดีที่สุด บางครั้งความรีบร้อน อาจพาเจ้าไปสู่หนทางที่เต็มไปด้วยหลุมพราง
ในสนามรบ.. มิใช่ผู้ที่เหวี่ยงดาบเร็วที่สุดจะเป็นผู้ชนะเสมอไป แต่เป็นผู้ที่รู้จักจับจังหวะและอดทนรอ
เจ้าอย่าผลีผลามเร่งเดินไปข้างหน้า จนมองไม่เห็นกับดักที่ซ่อนอยู่ใต้พื้นดิน
และสุดท้าย…
จงอย่าหลงคิดว่าความสำเร็จมาจากความรวดเร็วเพียงอย่างเดียว ผู้ที่เดินช้าแต่มั่นคง ย่อมไปถึงจุดหมายได้แน่นอนกว่าผู้ที่วิ่งโดยไร้ทิศทาง"
อิสรพยักหน้าช้า ๆ ดวงตาเป็นประกาย..
ความเงียบระหว่างเขากับปู่เป็ด เต็มไปด้วยคำตอบที่เสียงไม่จำเป็นต้องอธิบาย
อิสรพยักหน้าช้า ๆ ดวงตาเป็นประกาย
“ขอรับปู่… แล้วข้าจะทำยังไงให้ใจสงบเหมือนแม่น้ำแห่งปัญญานั่น?”
ปู่เป็ดวางมือลงบนหัวของนาค แล้วยิ้มอ่อนโยน..
“จงหายใจให้ลึก ฟังเสียงหัวใจของเจ้าเอง อย่าปล่อยให้อารมณ์เป็นนายของเจ้า แต่จงให้ปัญญาเป็นผู้ชี้นำ”
คืนวันนั้น..
อิสรนั่งมองกองไฟที่ลุกโชนก่อนจะค่อย ๆ เบาลงในความเงียบสงบ
ในใจของเขา... เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่า ไม่ใช่ทุกไฟที่ต้องรีบดับ บางเปลวไฟ ต้องปล่อยให้มันเผาไหม้ไปตามธรรมชาติ
และบางครั้ง… คำตอบของชีวิต อาจซ่อนอยู่ในความสงบที่เราสร้างขึ้นเอง
หากชีวิตของเรายังสับสน ลนลาน หรือเต็มไปด้วยอารมณ์ อาจถึงเวลาที่เราต้องเรียนรู้จาก "แม่น้ำแห่งปัญญา" และเริ่มต้นเดินทางไปบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยสติ และการตัดสินใจที่มั่นคง
ท้ายที่สุดแล้ว… เราทุกคนล้วนเป็นทั้ง "เด็กอืสร" และ "ปู่เป็ด" ขึ้นอยู่กับว่า วันนี้เราเลือกจะเป็นใคร
#LifeShift #Siamstr
คืนหนึ่งในหมู่บ้านกลางหุบเขา...
มีเด็กชายคนหนึ่งชื่อ "อิสร" เขานอนไม่หลับ เพราะเต็มไปด้วยคำถามเกี่ยวกับชีวิต
เสียงลมพัดผ่านกระท่อมไม้ไผ่ข้างบ้าน ทำให้เขาตัดสินใจเดินไปหา "ปู่เป็ด" ผู้เฒ่าผู้มีปัญญาที่สุดในหมู่บ้าน
“ปู่ขอรับ… ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าในใจข้ามันไม่เคยสงบเลย?” อิสรถามขณะนั่งลงข้างกองไฟ
ปู่เป็ดเหลือบตามองหลานชาย ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ
“เจ้ารู้ไหม ในป่าลึกมีแม่น้ำสายหนึ่ง ชาวบ้านเรียกมันว่า ‘กระจกแห่งปัญญา’ ว่ากันว่าใครก็ตามที่สามารถทำให้แม่น้ำนั้นสงบได้ จะมองเห็นอนาคตของตัวเองได้ชัดเจน”
“แม่น้ำจะสงบได้อย่างไรหรือขอรับ?” อิสรถามอย่างสงสัย
ปู่บุญยิ้ม.. แล้วหยิบก้อนหินขึ้นมาก่อนจะโยนลงไปในอ่างน้ำใกล้ตัว น้ำกระเพื่อมเป็นวงกว้าง.. “เจ้าลองบอกข้าสิ ตอนนี้เจ้ามองเห็นเงาของเจ้าเองในน้ำไหม?”
อิสรส่ายหัว “ไม่เลยขอรับ.. น้ำมันขุ่นมัวไปหมด”
ปู่บุญพยักหน้า “นั่นแหละ อารมณ์ของเจ้าก็เหมือนน้ำนี้ ยิ่งเจ้าหงุดหงิด โกรธ หรือลนลาน น้ำก็จะยิ่งปั่นป่วนจนเจ้ามองอะไรไม่เห็น"
"แต่ถ้าเจ้าอยู่นิ่งพอ ให้เวลากับมัน… สุดท้ายแล้วน้ำก็จะกลับมาใสราวกระจก”
อิสรครุ่นคิดก่อนจะพยักหน้า “ข้าต้องทำให้ใจสงบใช่ไหมขอรับ? แล้วข้าจะตัดสินใจอะไรได้ดีขึ้น?”
ปู่เป็ดหัวเราะเบา ๆ “เจ้าช่างฉลาดนัก” แล้วปู่ก็เริ่มเล่าบทเรียนที่ได้รับจากแม่น้ำแห่งปัญญา
“จงจำไว้อิสร…
เมื่อใจสงบ ดั่งน้ำในบึงฤดูแล้ง เจ้าจะมองเห็นพื้นน้ำกระจ่างใส
เช่นเดียวกัน เมื่อความคิดไร้คลื่นอารมณ์ เจ้าจะมองเห็นทุกอย่างได้ชัดขึ้นกว่าที่เคย
การตัดสินใจที่ดี ไม่ได้เริ่มต้นจากความเร่งรีบ แต่มันเริ่มจากการหยุด ตั้งสติ และเฝ้าสังเกต
อย่าให้เพียงอารมณ์ชั่ววูบมาครอบงำแล้วพาเจ้ากระโจนลงแม่น้ำโดยไม่ได้มองว่ามันเชี่ยวกรากเพียงใด
เสือไม่ล่าเหยื่อโดยการพุ่งเข้าใส่ทุกสิ่งที่ขวางหน้า มันซุ่ม.. มันรอ.. และมันเลือกจังหวะที่แม่นยำ
เจ้าจงเป็นเช่นนั้น.. วางแผนก่อนลงมือทำ
เพราะชัยชนะไม่ได้เป็นของผู้ที่เร็วที่สุด แต่เป็นของผู้ที่มองไกลกว่าคนอื่น
หากเจ้าปล่อยให้อารมณ์นำทาง ชีวิตของเจ้าจะเหมือนใบไม้ที่ปลิวไปตามลม มิรู้ทิศทาง
ถ้าเจ้าต้องเลือกระหว่างปล่อยอารมณ์หรือใช้ปัญญา จงเลือกใช้ปัญญาเสมอ
มีคำกล่าวว่า...
หากเจ้ารู้สึกติดอยู่ในปัญหาที่แก้ไม่ออก จงหยุด… สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ให้เวลาใจเจ้าได้คลาย
พึงระลึกไว้เสมอว่าผืนน้ำจะกลับมาใสได้ ก็ต่อเมื่อไม่มีสิ่งใดมากวนมัน
ผู้คนมักเข้าใจผิดว่าพลังที่ยิ่งใหญ่ต้องมาพร้อมเสียงที่ดังกึกก้อง แต่แท้จริงแล้ว... พลังที่ทรงอิทธิพลที่สุด คือพลังแห่งความสงบ
ไม่ใช่ทุกคลื่นที่ซัดเข้ามา ต้องมีการโต้ตอบ บางครั้งเพียงแค่ยืนหยัดมั่นคง ก็คือชัยชนะแล้ว
แม้มีใครยั่วเย้า.. จงอย่าปล่อยให้เพลิงโกรธแค้นเผาไหม้ตัวเจ้าเอง คนที่ควบคุมอารมณ์ได้ คือคนที่ควบคุมสถานการณ์ได้
เพราะศึกที่อันตรายที่สุด ไม่ใช่ศึกภายนอก แต่เป็นศึกที่เกิดขึ้นภายในจิตใจตนเอง
ความเยือกเย็นมิใช่ความอ่อนแอ แต่มันคือเกราะที่แข็งแกร่งที่สุด
นักรบที่แท้จริงมิใช่ผู้ที่ชักดาบได้เร็วที่สุด แต่คือผู้ที่รู้ว่าเมื่อใดควรชักดาบ และเมื่อใดควรเก็บมันกลับเข้าฝัก
สิ่งที่เจ้าสร้างมาทั้งชีวิต อาจพังทลายลงได้ภายในพริบตาเพียงเพราะอารมณ์ที่ขาดการควบคุม
ดังนั้น... อิสรเอ๋ยยย
จงอย่าทำลายสิ่งที่เจ้ารัก เพียงเพราะพายุโหมกระหน่ำในใจชั่วครู่
จำไว้อิสร…
ปัญหามีไว้ให้แก้ มิใช่ให้เจ้าคร่ำเคร่งไปกับมัน น้ำที่ไหลแรงที่สุด มันไม่หยุดเพียงเพราะมีก้อนหินขวางทาง แต่มันเลือกที่จะไหลอ้อมไปแทน
เจ้าจะเดินทางไกลกว่าผู้อื่น หากเจ้ารู้จักคิดเป็นระบบ ไม่ใช่ทุกเส้นทางที่ใกล้ที่สุด จะเป็นเส้นทางที่ดีที่สุด บางครั้งความรีบร้อน อาจพาเจ้าไปสู่หนทางที่เต็มไปด้วยหลุมพราง
ในสนามรบ.. มิใช่ผู้ที่เหวี่ยงดาบเร็วที่สุดจะเป็นผู้ชนะเสมอไป แต่เป็นผู้ที่รู้จักจับจังหวะและอดทนรอ
เจ้าอย่าผลีผลามเร่งเดินไปข้างหน้า จนมองไม่เห็นกับดักที่ซ่อนอยู่ใต้พื้นดิน
และสุดท้าย…
จงอย่าหลงคิดว่าความสำเร็จมาจากความรวดเร็วเพียงอย่างเดียว ผู้ที่เดินช้าแต่มั่นคง ย่อมไปถึงจุดหมายได้แน่นอนกว่าผู้ที่วิ่งโดยไร้ทิศทาง"
อิสรพยักหน้าช้า ๆ ดวงตาเป็นประกาย..
ความเงียบระหว่างเขากับปู่เป็ด เต็มไปด้วยคำตอบที่เสียงไม่จำเป็นต้องอธิบาย
อิสรพยักหน้าช้า ๆ ดวงตาเป็นประกาย
“ขอรับปู่… แล้วข้าจะทำยังไงให้ใจสงบเหมือนแม่น้ำแห่งปัญญานั่น?”
ปู่เป็ดวางมือลงบนหัวของนาค แล้วยิ้มอ่อนโยน..
“จงหายใจให้ลึก ฟังเสียงหัวใจของเจ้าเอง อย่าปล่อยให้อารมณ์เป็นนายของเจ้า แต่จงให้ปัญญาเป็นผู้ชี้นำ”
คืนวันนั้น..
อิสรนั่งมองกองไฟที่ลุกโชนก่อนจะค่อย ๆ เบาลงในความเงียบสงบ
ในใจของเขา... เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่า ไม่ใช่ทุกไฟที่ต้องรีบดับ บางเปลวไฟ ต้องปล่อยให้มันเผาไหม้ไปตามธรรมชาติ
และบางครั้ง… คำตอบของชีวิต อาจซ่อนอยู่ในความสงบที่เราสร้างขึ้นเอง
หากชีวิตของเรายังสับสน ลนลาน หรือเต็มไปด้วยอารมณ์ อาจถึงเวลาที่เราต้องเรียนรู้จาก "แม่น้ำแห่งปัญญา" และเริ่มต้นเดินทางไปบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยสติ และการตัดสินใจที่มั่นคง
ท้ายที่สุดแล้ว… เราทุกคนล้วนเป็นทั้ง "เด็กอืสร" และ "ปู่เป็ด" ขึ้นอยู่กับว่า วันนี้เราเลือกจะเป็นใคร
#LifeShift #Siamstr