kerutonotme on Nostr: #เขียนขีดอิสระ วันที่ 55 #siamstr ...

#เขียนขีดอิสระ วันที่ 55
#siamstr

เคยคิดมั้ยว่า
การเขียน เป็นทั้งการบันทึกความจริงและบิดเบือนความจริงไปพร้อมๆ กัน

สิ่งที่เขียนจะจริงมากขึ้นเรื่อยๆ ตามเวลาที่ผ่านพ้นไป
ขณะที่ความจริงที่ไม่ได้ถูกบันทึกหรือไม่สามารถบันทึกได้ ก็จางหายไปเรื่อยๆ ตามกาลเวลาเช่นกัน

สิ่งที่อ่าน จึงไม่ใช่ความจริงทั้งหมด
ยังไม่รวมถึงการเขียนพร้อมความรู้สึกและจินตนาการ
ยังไม่รวมถึงถ้อยคำที่ใช้ในการเขียน การตีความ จากทั้งคนเขียนและคนอ่านที่ต่างกัน

ยังไม่รวมถึง คำที่ใช้อาจตรงหรือไม่ตรงสิ่งที่ต้องการจะสื่อจากใจจริงๆ
ยังไม่รวมถึง คำกี่พันคำก็ไม่พอที่จะบรรยายความจริงทั้งหมดแม้เพียงเสี้ยววินาที
ยังไม่รวมถึง ข้อจำกัดในการรับรู้ความจริงของผู้เขียนเอง และเงื่อนไขต่อสิ่งรอบตัวของผู้เขียน

ความจริงเท่าที่เขียนได้
ความจริงเท่าที่รับได้

หรือเราอาจไม่จำเป็นต้องรู้ความจริงทั้งหมด
และรู้ทั้งหมดอาจทำให้กลายเป็นไม่รู้อะไรเลยก็ได้
มนุษย์นั้นมีขอบเขตการรับรู้ที่จำกัด
แต่ความอยากรู้นั้นเป็นอนันต์
และบางครั้งเราเองก็ไม่ได้อยากรู้ความจริงด้วยซ้ำ
แล้วความอยากรู้นั้นจะมีประโยชน์อะไรเล่า
เพียงเพื่อสนองอารมณ์ สนองตัณหา ที่ไม่มีวันจบ

จะสมองหรือจิต ทั้งวิทย์และพุทธ ต่างบอกอย่างเดียวกันว่า รับรู้ได้ทีละอย่าง
แต่หลายล้านอย่างเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน ตลอดเวลา
เรายังเชื่ออยู่อีกหรือ ว่าเรากำลังรับรู้ความจริงทั้งหมด

เช่นนั้นแล้ว เพียงแค่เราเริ่มจรดปากกา
ความจริงตรงหน้าและความจริงในหัวก็ได้เปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตา