PIGROCK on Nostr: ...
พี่แม่งขี้โกงทำผมน้ำตาไหลอีกแล้ว5555
เอาจริงๆพี่แม่งเหมือนอ่านใจผมได้5555
พี่ป้ำคือคนที่ผมบังเอิญเดินตามแกมาโดยตลอด
วัยประถมก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน
วัยมัธยม ผมย้ายรร. ก็มาเจอพี่อีก (รร.นี้เปิดใหม่ และเริ่มรับนักเรียนรุ่นแรก2รุ่นพร้อมกัน คือ ม.1กับม.4)
ตอนสอบเข้ามหาลัย ก็อยู่คณะเดียวกันมหา‘ลัยเดียวกันอีก
วัยทำงานก็เริ่มทำของตัวเองกันก่อน และกลับมาต่อธุรกิจที่บ้านเหมือนกันอีก
หรือว่าแม่งไม่ใช่เรื่องบังเอิญวะพี่5555
จนกระทั่งผมได้ยินเรื่องบิตคอยน์จากพี่…
หลังจากดูคลิปที่พี่ให้จบผมก็ศึกษาบิตคอยน์ทันที ยิ่งผมทำความเข้าใจมันไปเรื่อยๆ ผมก็ยิ่งคุยกับใครไม่รู้เรื่อง เหมือนคนบ้าที่แม่งพูดอะไรก็โยงเข้าแต่เรื่องบิตคอยน์ กว่าผมจะรู้ตัวอยู่ว่าสิ่งที่ทำอยู่มันคือการบังคับยัดเยียดให้กับคนที่ไม่อยากรู้ ก็ปาไปเกือบปี เสียเวลาฉิบหาย5555
ผมเริ่มคุยกับทางบ้านเพื่อหาทางออกเรื่องโรงงาน หาทางให้มันรันต่อไปได้โดยไม่มีผม แน่นอนมันไม่ง่ายเลยในเรื่องความรู้สึกที่จะขอไม่สานต่อPoWของพ่อ ถึงแม้จะตกลงกันได้ดี แต่ก็แบกรับเสียงวิจารณ์รอบด้านมาเยอะมาก5555
ถ้าผมไม่ได้mindsetจากพี่ ผมคงต้องเสียเวลาไปเทรด(ไปทำเรื่องที่ผมไม่ชอบไม่ได้ถนัด) แล้วคงว้าวุ่นกับชีวิตน่าดู ขอบคุณพี่มากครับ ผมเหมือนเจอทางลัด ผมไม่เสียเวลาเทรด ผมเดินตรงเข้าไปทำสิ่งที่ผมชอบได้ทันที และบังเอิญตอนนั้นผมเริ่มเข้าไปเล่นnostrพอดี
หรือว่านี่มันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญวะ5555
ผมเริ่มการผจญภัยครั้งใหม่นี้ โดยที่ผมไม่รู้เลยว่าทางข้างหน้ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง พวงกุญแจบิตคอยน์ที่พี่เคยให้ผมไว้ มันคือเครื่องยึดเหนี่ยวเดียวที่ผมมีในตอนออกเดินทาง(ถึงสภาพมันตอนนี้จะเน่าไปหน่อยก็เถอะ555)
ผมตั้งเป้าหมายการเดินทางของผมคือหาคำตอบของคำถามที่ว่า “ศิลปะ คืออะไร?”
แต่มันน่าแปลกมากยิ่งผมเดินทางไกลออกไป ผมกลับสนใจที่จะหาคำตอบนั้นน้อยลง
ความสนใจทั้งหมดของผมมุ่งมาที่คอมมูฯ ผมรู้สึกมีความสุขและสนุกมากๆที่ได้ใช้เวลาร่วมกันกับคอมมูฯแห่งนี้
ผมเปลี่ยนเส้นทางค้นหาคำตอบของผมจากที่ว่า ”ศิลปะ คืออะไร?“ เป็น “ศิลปะ ใช้ทำอะไรให้คนอื่นได้บ้าง?” ผมเริ่มลองทำนู้นลองทำนี่ไปเรื่อยๆ คอมมูฯของพวกเราก็น่ารักมากให้กำลังใจกันมาโดยตลอด ขอบคุณในความเมตตาของทุกๆคนเลยนะ รักษามันไว้ให้ดีนะ ผมเชื่อว่าความเมตตาของพวกเรานี่เหละจะสร้างคนเก่งๆขึ้นมาได้อีกหลายคนเลย
แน่นอนผมไม่เคยมีความคิดที่จะขายรูปนี้เลย จนกระทั่งผมได้ออกรายการ alt+tab กับพี่ ความคิดผมก็เปลี่ยนไป ผมอยากหาโอกาสทำประโยชน์ให้กับRSแบบพี่บ้าง ผมรู้สึกอยู่ในใจมาตลอดว่า อ.ตั้มและRSให้ผมมามากเหลือเกิน ทุกคนยอมเสียสละทั้งเวลาและความเป็นส่วนตัวมาสร้างฐานความรู้และความรู้สึกให้กับพวกเรา
เริ่มจากผู้ชายเสียงนุ่มๆคนหนึ่งที่เป็นคนเริ่มให้ก่อน…
หลังจากนั้นคนอื่นๆก็เริ่มให้ตาม การให้ของพวกเรามันสะท้อนกันไปกันมา ยิ่งมันสะท้อน พลังของมันก็ยิ่งอบอุ่นขึ้น
ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะการให้แบบนี้ มันต้องจงใจที่จะให้
ถึงพี่ไม่ค่อยพูด แต่พี่ชอบทำให้คนอื่นดู พี่เป็นแบบอย่างนักรบบิตคอยน์เนอร์ที่ดีแก่พวกเรา ผมเชื่อมั่นในตัวพี่ขึ้นเรื่อยๆ ก็เพราะสิ่งที่พี่ทำนี่เหละ
เอาจริงๆพี่แม่งก็เหมือน jakk นั้นเหละ ยิงใยเก่งพอๆกันเลย ทุกวันนี้ทุ่งม่วงแม่งเหนียวไปหมดแล้ว 5555
ปล ขยายความนิดหนึ่ง ผมใช้เวลาคิดว่าจะวาดอะไรอยู่ประมาณ6เดือน(หมายถึงหาความรู้ในส่วนที่ยังไม่ค่อยเข้าใจด้วย)และเริ่มวาดจริงอีกประมาน2เดือนนิดๆ
เอาจริงๆพี่แม่งเหมือนอ่านใจผมได้5555
พี่ป้ำคือคนที่ผมบังเอิญเดินตามแกมาโดยตลอด
วัยประถมก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน
วัยมัธยม ผมย้ายรร. ก็มาเจอพี่อีก (รร.นี้เปิดใหม่ และเริ่มรับนักเรียนรุ่นแรก2รุ่นพร้อมกัน คือ ม.1กับม.4)
ตอนสอบเข้ามหาลัย ก็อยู่คณะเดียวกันมหา‘ลัยเดียวกันอีก
วัยทำงานก็เริ่มทำของตัวเองกันก่อน และกลับมาต่อธุรกิจที่บ้านเหมือนกันอีก
หรือว่าแม่งไม่ใช่เรื่องบังเอิญวะพี่5555
จนกระทั่งผมได้ยินเรื่องบิตคอยน์จากพี่…
หลังจากดูคลิปที่พี่ให้จบผมก็ศึกษาบิตคอยน์ทันที ยิ่งผมทำความเข้าใจมันไปเรื่อยๆ ผมก็ยิ่งคุยกับใครไม่รู้เรื่อง เหมือนคนบ้าที่แม่งพูดอะไรก็โยงเข้าแต่เรื่องบิตคอยน์ กว่าผมจะรู้ตัวอยู่ว่าสิ่งที่ทำอยู่มันคือการบังคับยัดเยียดให้กับคนที่ไม่อยากรู้ ก็ปาไปเกือบปี เสียเวลาฉิบหาย5555
ผมเริ่มคุยกับทางบ้านเพื่อหาทางออกเรื่องโรงงาน หาทางให้มันรันต่อไปได้โดยไม่มีผม แน่นอนมันไม่ง่ายเลยในเรื่องความรู้สึกที่จะขอไม่สานต่อPoWของพ่อ ถึงแม้จะตกลงกันได้ดี แต่ก็แบกรับเสียงวิจารณ์รอบด้านมาเยอะมาก5555
ถ้าผมไม่ได้mindsetจากพี่ ผมคงต้องเสียเวลาไปเทรด(ไปทำเรื่องที่ผมไม่ชอบไม่ได้ถนัด) แล้วคงว้าวุ่นกับชีวิตน่าดู ขอบคุณพี่มากครับ ผมเหมือนเจอทางลัด ผมไม่เสียเวลาเทรด ผมเดินตรงเข้าไปทำสิ่งที่ผมชอบได้ทันที และบังเอิญตอนนั้นผมเริ่มเข้าไปเล่นnostrพอดี
หรือว่านี่มันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญวะ5555
ผมเริ่มการผจญภัยครั้งใหม่นี้ โดยที่ผมไม่รู้เลยว่าทางข้างหน้ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง พวงกุญแจบิตคอยน์ที่พี่เคยให้ผมไว้ มันคือเครื่องยึดเหนี่ยวเดียวที่ผมมีในตอนออกเดินทาง(ถึงสภาพมันตอนนี้จะเน่าไปหน่อยก็เถอะ555)
ผมตั้งเป้าหมายการเดินทางของผมคือหาคำตอบของคำถามที่ว่า “ศิลปะ คืออะไร?”
แต่มันน่าแปลกมากยิ่งผมเดินทางไกลออกไป ผมกลับสนใจที่จะหาคำตอบนั้นน้อยลง
ความสนใจทั้งหมดของผมมุ่งมาที่คอมมูฯ ผมรู้สึกมีความสุขและสนุกมากๆที่ได้ใช้เวลาร่วมกันกับคอมมูฯแห่งนี้
ผมเปลี่ยนเส้นทางค้นหาคำตอบของผมจากที่ว่า ”ศิลปะ คืออะไร?“ เป็น “ศิลปะ ใช้ทำอะไรให้คนอื่นได้บ้าง?” ผมเริ่มลองทำนู้นลองทำนี่ไปเรื่อยๆ คอมมูฯของพวกเราก็น่ารักมากให้กำลังใจกันมาโดยตลอด ขอบคุณในความเมตตาของทุกๆคนเลยนะ รักษามันไว้ให้ดีนะ ผมเชื่อว่าความเมตตาของพวกเรานี่เหละจะสร้างคนเก่งๆขึ้นมาได้อีกหลายคนเลย
แน่นอนผมไม่เคยมีความคิดที่จะขายรูปนี้เลย จนกระทั่งผมได้ออกรายการ alt+tab กับพี่ ความคิดผมก็เปลี่ยนไป ผมอยากหาโอกาสทำประโยชน์ให้กับRSแบบพี่บ้าง ผมรู้สึกอยู่ในใจมาตลอดว่า อ.ตั้มและRSให้ผมมามากเหลือเกิน ทุกคนยอมเสียสละทั้งเวลาและความเป็นส่วนตัวมาสร้างฐานความรู้และความรู้สึกให้กับพวกเรา
เริ่มจากผู้ชายเสียงนุ่มๆคนหนึ่งที่เป็นคนเริ่มให้ก่อน…
หลังจากนั้นคนอื่นๆก็เริ่มให้ตาม การให้ของพวกเรามันสะท้อนกันไปกันมา ยิ่งมันสะท้อน พลังของมันก็ยิ่งอบอุ่นขึ้น
ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะการให้แบบนี้ มันต้องจงใจที่จะให้
ถึงพี่ไม่ค่อยพูด แต่พี่ชอบทำให้คนอื่นดู พี่เป็นแบบอย่างนักรบบิตคอยน์เนอร์ที่ดีแก่พวกเรา ผมเชื่อมั่นในตัวพี่ขึ้นเรื่อยๆ ก็เพราะสิ่งที่พี่ทำนี่เหละ
เอาจริงๆพี่แม่งก็เหมือน jakk นั้นเหละ ยิงใยเก่งพอๆกันเลย ทุกวันนี้ทุ่งม่วงแม่งเหนียวไปหมดแล้ว 5555
ปล ขยายความนิดหนึ่ง ผมใช้เวลาคิดว่าจะวาดอะไรอยู่ประมาณ6เดือน(หมายถึงหาความรู้ในส่วนที่ยังไม่ค่อยเข้าใจด้วย)และเริ่มวาดจริงอีกประมาน2เดือนนิดๆ