kerutonotme on Nostr: #freewriting day 6.1 เขียนขีดอิสระ วันที่ 6.1 ...
#freewriting day 6.1
เขียนขีดอิสระ วันที่ 6.1
#siamstr
กอดชาร์จพลัง มันรู้สีกได้จริงๆ ว่ามีพลังมากขึ้น ทั้งๆ ที่ระหว่างกอดก็ไม่ได้กินอะไรเข้าไป ยิ่งกอดแบบหมั่นเขี้ยวยิ่งอบอุ่นชื่นใจ เหมือนได้เติมอะไรที่เราอาจทำหายไประหว่างวัน กอดเป็นของแปลก แม้เราจะรู้สึกว่าถูกเติมแต่อีกฝ่ายก็รู้สึกว่าได้เติมเหมือนกัน เติมซึ่งกันและกันโดยไม่สูญเสีย นี่มันเป็นเครื่องสร้างพลังนิรันดร์ perpetual energy machine ได้เลยนะ ขัดกับกฎ thermodynamics สุดๆ
กอดเป็นเหมือนบ้าน เวลากอดจะรู้สึกเหมือนถึงปลายทางที่คุ้นเคย ไม่ว่าความคิดหัวใจจะเดินทางไปไหนมาเก็บอะไรมา ก็วางได้ทั้งหมด มันมาอยู่กับการสัมผัส กับกลิ่นกายที่คุ้นเคย
การกอดก็มีเรื่องน่าฉงนอยู่ เราไม่กอดกับคนแปลกหน้า แต่ไปคาเฟ่หมาแมวเพื่อกอดกับสัตว์แปลกหน้า ตลกดี และสัตว์เหล่านั้นก็เติมพลังให้เราได้เช่นกัน แม้จะไม่รู้ว่าเราเติมพลังให้มันได้รึเปล่า จำได้แค่ว่า มันให้เรากอดได้นานเท่ากับปริมาณขนมที่มีในมือ
หรือแม้แต่เด็กทารกเด็กเล็กแปลกหน้าก็ตาม ก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจ หากจะต้องกอดต้องอุ้ม และก็เช่นเดียวกัน รู้สึกได้รับพลังบางอย่างจากการกอดอุ้ม
มีสองอย่างที่มีจุดเหมือนกัน ความไร้เดียงสา กับรูปลักษณ์บางอย่าง รูปลักษณ์ที่เราอยากเข้าไปกอด นุ่มนิ่ม น่ารัก ขนาดเล็ก แต่บางทีจ้ำม่ำตัวใหญ่ก็อยากกอดนะ อย่างตุ๊กตามีขนตัวใหญ่ แต่เวลากอดก็รู้สึกได้แค่คลายเหงา แต่ไม่รู้สึกถึงการได้เติมพลัง หรือว่า ต้องมีชีวิต แล้วกอดต้นไม้ล่ะ เออ น่าลองนะ ก็จะแข็งหน่อยๆ
คิดถึงกอดตอนเด็ก กอดของแม่ จำความรู้สึกที่แม่กอดตอนเด็กไม่ได้เลย ทั้งๆ ที่แม่เป็นคนชอบกอดชอบหอม จำได้ว่า ตอนเด็กเล็กๆ แม่ชอบดมรักแร้หลังกลับจากโรงเรียน แล้วแม่ก็ขำตัวเองเพราะรู้สึกเหมือนคนโรคจิต แต่เราชอบ เราดีใจที่แม่ชอบกลิ่นตัวเรา และได้เห็นแม่ยิ้มหัวเราะทุกครั้ง แต่พอเริ่มเป็นวัยรุ่นเป็นผู้ใหญ่ก็ได้กอดน้อยลง หลังๆ มาก็ได้กอดทุกครั้งที่ไปกินข้าวด้วยกัน แม่จะยิ้มและอวยพรให้เจริญๆ ทุกครั้ง ไม่ได้กอดกับแม่นานแล้วเหมือนกันนะ
เขียนขีดอิสระ วันที่ 6.1
#siamstr
กอดชาร์จพลัง มันรู้สีกได้จริงๆ ว่ามีพลังมากขึ้น ทั้งๆ ที่ระหว่างกอดก็ไม่ได้กินอะไรเข้าไป ยิ่งกอดแบบหมั่นเขี้ยวยิ่งอบอุ่นชื่นใจ เหมือนได้เติมอะไรที่เราอาจทำหายไประหว่างวัน กอดเป็นของแปลก แม้เราจะรู้สึกว่าถูกเติมแต่อีกฝ่ายก็รู้สึกว่าได้เติมเหมือนกัน เติมซึ่งกันและกันโดยไม่สูญเสีย นี่มันเป็นเครื่องสร้างพลังนิรันดร์ perpetual energy machine ได้เลยนะ ขัดกับกฎ thermodynamics สุดๆ
กอดเป็นเหมือนบ้าน เวลากอดจะรู้สึกเหมือนถึงปลายทางที่คุ้นเคย ไม่ว่าความคิดหัวใจจะเดินทางไปไหนมาเก็บอะไรมา ก็วางได้ทั้งหมด มันมาอยู่กับการสัมผัส กับกลิ่นกายที่คุ้นเคย
การกอดก็มีเรื่องน่าฉงนอยู่ เราไม่กอดกับคนแปลกหน้า แต่ไปคาเฟ่หมาแมวเพื่อกอดกับสัตว์แปลกหน้า ตลกดี และสัตว์เหล่านั้นก็เติมพลังให้เราได้เช่นกัน แม้จะไม่รู้ว่าเราเติมพลังให้มันได้รึเปล่า จำได้แค่ว่า มันให้เรากอดได้นานเท่ากับปริมาณขนมที่มีในมือ
หรือแม้แต่เด็กทารกเด็กเล็กแปลกหน้าก็ตาม ก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจ หากจะต้องกอดต้องอุ้ม และก็เช่นเดียวกัน รู้สึกได้รับพลังบางอย่างจากการกอดอุ้ม
มีสองอย่างที่มีจุดเหมือนกัน ความไร้เดียงสา กับรูปลักษณ์บางอย่าง รูปลักษณ์ที่เราอยากเข้าไปกอด นุ่มนิ่ม น่ารัก ขนาดเล็ก แต่บางทีจ้ำม่ำตัวใหญ่ก็อยากกอดนะ อย่างตุ๊กตามีขนตัวใหญ่ แต่เวลากอดก็รู้สึกได้แค่คลายเหงา แต่ไม่รู้สึกถึงการได้เติมพลัง หรือว่า ต้องมีชีวิต แล้วกอดต้นไม้ล่ะ เออ น่าลองนะ ก็จะแข็งหน่อยๆ
คิดถึงกอดตอนเด็ก กอดของแม่ จำความรู้สึกที่แม่กอดตอนเด็กไม่ได้เลย ทั้งๆ ที่แม่เป็นคนชอบกอดชอบหอม จำได้ว่า ตอนเด็กเล็กๆ แม่ชอบดมรักแร้หลังกลับจากโรงเรียน แล้วแม่ก็ขำตัวเองเพราะรู้สึกเหมือนคนโรคจิต แต่เราชอบ เราดีใจที่แม่ชอบกลิ่นตัวเรา และได้เห็นแม่ยิ้มหัวเราะทุกครั้ง แต่พอเริ่มเป็นวัยรุ่นเป็นผู้ใหญ่ก็ได้กอดน้อยลง หลังๆ มาก็ได้กอดทุกครั้งที่ไปกินข้าวด้วยกัน แม่จะยิ้มและอวยพรให้เจริญๆ ทุกครั้ง ไม่ได้กอดกับแม่นานแล้วเหมือนกันนะ