U on Nostr: วัยแห่งคำว่า “เหี้ยอะไรเนี่ย” ...
วัยแห่งคำว่า “เหี้ยอะไรเนี่ย”
มนุษย์ช่วงวัย 30-40 ปี 10 ปีแห่งความอะไรเนี่ย เราเจอกันมาเยอะมาก
ระบบเปลี่ยนกระทันหัน
จากทีวีจอสี ก้นตุง ที่ต้องนั่งล้อมวงดูกันทั้งครอบครัว สู่ทีวีในมือที่มีของใครของมัน
เพื่อนที่ไกลที่สุดคือเพื่อนจากจดหมาย Friend pal ที่ต่างโรงเรียนส่งมา เพราะต้องหัดเขียนในคาบวิชาภาษาไทย
มาจนถึงวันที่แค่เปิดหน้าจอสี่เหลี่ยมก็คุยกับใครก็ได้จากทุกมุมโลกได้เลย
ยังมีอะไรอีกนะที่เราเจอ
วิกฤติเศรษฐกิจ ที่หวยออกมาลงประเทศเรา พ่อเพื่อนทำงานแบงค์ แล้วแบงค์ล้ม
ระบบการเงินที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีน ใช่มันสะดวกขึ้น แต่จำได้ว่า ตอนเด็กๆ การเก็บเงินซื้อดิจิไวซ์สักอันแม่งก็ไม่ได้ยากนะ ทั้งๆที่ตอนนั้น มันอันละเกือบพัน กับเด็กตัวเล็กๆอย่างเราที่ได้ค่าขนมวันละ 40 บาท ออมนิดหน่อย ไปทำงานเสาร์ อาทิตย์ เดือนนึงก็ได้แล้ว
และยิ่งโตยิ่งออมยาก ด้วยความที่มี Job 2 หาเงินมาตลอดตั้งแต่เด็กน้อยยันโต
ผ่านมาแล้วทั้งฟุ่มเฟือยสุดขีด จนประหยัดสุดขั้ว ไอ้เหี้ย ทำไมมันยากขึ้นทุกวันๆนะเนี่ยนะ
โรคระบาด ครับ! ด้วยความที่เกิดมาพร้อมชิบหายของเด็กวัยนี้นี่แหละ เราก็เลยเจอเหตุการณ์ที่ในประวัติศาสตร์ที่ว่ากันว่ามันเคยเกิดเมื่อ 100 ปีก่อน
ในยุคของเราด้วย
สะเก็ดไฟแห่งสงคราม
อันนี้ยังไม่เกิด ก็ได้แต่หวังว่า มันจะไม่ลุกจนเราต้องไปมีส่วนร่วมอีก เพราะถึงแม้จะไม่มีแรงเท่าเด็กที่ต่ำกว่า 30 แต่วัยนี้แม่งก็เป็นวัยที่เป็นสะพานเชื่อม คนที่ตามโลกไม่ทัน กับคนที่เกิดมาพร้อมโลกใหม่
มันเป็นช่วงวัยที่ถ้าเรามองคือเหมาะกับการเอามาใช้งานนะ
(แม้บริษัทจะไม่ค่อยชอบไอ้พวกนี้เพราะเรียกค่าตัวแพงกว่าเด็กๆก็เถอะ)
#siamstr
มนุษย์ช่วงวัย 30-40 ปี 10 ปีแห่งความอะไรเนี่ย เราเจอกันมาเยอะมาก
ระบบเปลี่ยนกระทันหัน
จากทีวีจอสี ก้นตุง ที่ต้องนั่งล้อมวงดูกันทั้งครอบครัว สู่ทีวีในมือที่มีของใครของมัน
เพื่อนที่ไกลที่สุดคือเพื่อนจากจดหมาย Friend pal ที่ต่างโรงเรียนส่งมา เพราะต้องหัดเขียนในคาบวิชาภาษาไทย
มาจนถึงวันที่แค่เปิดหน้าจอสี่เหลี่ยมก็คุยกับใครก็ได้จากทุกมุมโลกได้เลย
ยังมีอะไรอีกนะที่เราเจอ
วิกฤติเศรษฐกิจ ที่หวยออกมาลงประเทศเรา พ่อเพื่อนทำงานแบงค์ แล้วแบงค์ล้ม
ระบบการเงินที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีน ใช่มันสะดวกขึ้น แต่จำได้ว่า ตอนเด็กๆ การเก็บเงินซื้อดิจิไวซ์สักอันแม่งก็ไม่ได้ยากนะ ทั้งๆที่ตอนนั้น มันอันละเกือบพัน กับเด็กตัวเล็กๆอย่างเราที่ได้ค่าขนมวันละ 40 บาท ออมนิดหน่อย ไปทำงานเสาร์ อาทิตย์ เดือนนึงก็ได้แล้ว
และยิ่งโตยิ่งออมยาก ด้วยความที่มี Job 2 หาเงินมาตลอดตั้งแต่เด็กน้อยยันโต
ผ่านมาแล้วทั้งฟุ่มเฟือยสุดขีด จนประหยัดสุดขั้ว ไอ้เหี้ย ทำไมมันยากขึ้นทุกวันๆนะเนี่ยนะ
โรคระบาด ครับ! ด้วยความที่เกิดมาพร้อมชิบหายของเด็กวัยนี้นี่แหละ เราก็เลยเจอเหตุการณ์ที่ในประวัติศาสตร์ที่ว่ากันว่ามันเคยเกิดเมื่อ 100 ปีก่อน
ในยุคของเราด้วย
สะเก็ดไฟแห่งสงคราม
อันนี้ยังไม่เกิด ก็ได้แต่หวังว่า มันจะไม่ลุกจนเราต้องไปมีส่วนร่วมอีก เพราะถึงแม้จะไม่มีแรงเท่าเด็กที่ต่ำกว่า 30 แต่วัยนี้แม่งก็เป็นวัยที่เป็นสะพานเชื่อม คนที่ตามโลกไม่ทัน กับคนที่เกิดมาพร้อมโลกใหม่
มันเป็นช่วงวัยที่ถ้าเรามองคือเหมาะกับการเอามาใช้งานนะ
(แม้บริษัทจะไม่ค่อยชอบไอ้พวกนี้เพราะเรียกค่าตัวแพงกว่าเด็กๆก็เถอะ)
#siamstr