KKd on Nostr: ...

ความตายเป็นเรื่องใกล้ตัวมากจริงๆ ถึงผมจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงแต่ก็อดเสียใจไม่ได้ โดยเฉพราะคราวนี้ แม้จะไม่ได้รู้จักกันมาก่อนแต่รุ่นพี่ที่เป็นเพื่อนร่วมทีมของลูกผมเพิ่งเสียไปเมื่อวานนี้ การที่เด็กในรุ่นราวคราวเดียวกันกับลูกต้องมาจากไปในวัยขนาดนี้ ขนาดผมเองไม่ได้ใกล้ชิดยังรู้สึกถึงน้ำหนักของความเศร้าได้เลย นับประสาอะไรกับคุณพ่อคุณแม่ของน้องที่เลี้ยงน้องมาสิบกว่าปีแล้วทุกอย่างมลายหายไป เค้าจะรู้สึกอย่างไรกันกับเด็กที่เคยร่าเริงสดใส เป็นนักกีฬาที่มีอนาคต มีเพื่อนๆรายล้อม จนกระทั่งวันนึงต้องรักษาตัวเป็นเวลาเกือบปีและจู่ๆก็จากไป

อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนแต่ผมเองก็ต้องดำเนินชีวิตด้วยความหวัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีลูกแล้วผมย่อมคาดหวังอยากจะให้เลือดเนื้อเชื้อไขของวงศ์ตระกูลดำเนินไปได้อย่างยั่งยืน แต่ใครจะรู้ว่าชีวิตแบบนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหนกัน

เล่าสู่กันฟังครับ จะได้เตรียมใจ