Teddy on Nostr: คน ...
คน
เมื่อวานแกล้งแซวแฟนตัวเองว่า “ทำไมวันนี้หน้ามัน ทำไมสิวขึ้น ทำไมหน้าโทรม” สาวเจ้าหันกลับมาตอบด้วยคำคำเดียวง่ายๆ ว่า “คน” แล้วเชิดคางใส่หนึ่งครั้ง “ก็เพราะเป็นคนไง” ผมหัวเราะชอบใจในคำตอบของเธอ คำตอบเล่นๆ นี้ชวนให้คิดอะไรต่อ ผมคิดว่าการยอมรับในความธรรมดา ในความเป็นจริง ในความไม่สมบูรณ์แบบของตัวเองนั้นนำมาซึ่งความกล้าหาญในการเผชิญหน้ากับความจริง บ่อยครั้งที่เราไม่กล้าทำนู่นทำนี่เพราะเรากลัวว่าจะทำได้ไม่ดี กลัวผิดพลาด กลัวไม่สมบูรณ์แบบ ทั้งหมดนั้นเป็นการคาดหวังกับตัวเองราวกับตัวเองเป็นซูเปอร์แมน ซูเปอร์ฮีโร่ หรือยอดมนุษย์ ทั้งที่จริงแล้วเราก็เป็น “คน” ปกติที่การทำพลาดเป็นเรื่องธรรมดา ทำได้ไม่สมบูรณ์ก็เป็นเรื่องปกติ และด้วยความเป็น “คน” ย่อมต้องเรียนรู้จากการลองผิดลองถูกไปตลอดชีวิต ในทางตรงกันข้าม การยอมรับว่าความไม่สมบูรณ์แบบเป็นเรื่องปกติของเรากลับทำให้ตัวเบาและกล้าหาญคนที่ต้อง “เป๊ะ” ตลอดเวลาอาจไม่กล้าทำอะไรมากเท่าคนที่ไม่กลัวเบี้ยวบ้าง โย้เย้บ้าง คนสวยเป๊ะใสไร้ริ้วรอยอาจกลัวเป็นสิว ไม่กล้าตากแดดกลัวการผจญภัย แต่คนที่เป็นสิวสักเม็ดสองเม็ดแล้วยอมรับว่ามันเป็นเรื่องปกติของเรา หรือผิวคล้ำไปบ้างก็เป็นธรรมดาของชีวิตที่ต้องถูกแดดถูกลมย่อมทำให้เคลื่อนไหวไปนู่นมานี่ได้อย่างมีอิสระเสรีกว่า การยอมรับในความไม่สมบูรณ์แบบช่วยปลดปล่อยเราออกจากกรงขังแห่งความคาดหวังของตัวเองและผู้อื่น สายตาคนรอบข้างอาจมองหาสิ่งสมบูรณ์แบบไร้ข้อผิดพลาดจากเรา แต่เพียงเราหันไปบอกกับเขาว่า “คน” (ก็เพราะฉันเป็นคน) แล้วก็กล้าวเดินต่อไป เรียนรู้จากข้อผิดพลาดไม่ผิดซ้ำเรื่องเดิมๆ เพราะต้องเอาเวลาไปผิดเรื่องใหม่ๆ ก็น่าจะทำให้เราไม่เสียเวลากังวลกับความไม่สมบูรณ์แบบของตัวเองในวันนี้ การพยายามเป็นซูเปอร์แมนนั้นไม่ได้ทำให้เราเหาะได้ตรงกันข้าม มันอาจถ่วงและหน่วงเราให้ไม่กล้ากระโดดข้ามหุบเหวแห่งโอกาสใหม่ๆ การได้ทดลองและเรียนรู้ชีวิตในแง่ที่ไม่เคยทำ การยอมรับว่าตัวเองเป็นคนธรรมดาต่างหากที่ทำให้เราตัวเบา กล้าผิด กล้าพลาด ยอมรับในความปกติของการผิดพลาดในความเป็นคนโดยไม่เดือดเนื้อร้อนใจจนเกินเหตุ มันอาจไม่ได้ทำให้เราเหาะได้หรอก แต่มันทำให้เราได้ลองเหาะ เมื่อไม่กลัวตกลงมาจึงกล้ากระโดด แล้วถ้าใครมาหัวเราะเยาะตอนที่เราตกลงมาก็แค่หันไปบอกเขาว่า.."คน"
Credit AFHSGscholarship
#siamstr
เมื่อวานแกล้งแซวแฟนตัวเองว่า “ทำไมวันนี้หน้ามัน ทำไมสิวขึ้น ทำไมหน้าโทรม” สาวเจ้าหันกลับมาตอบด้วยคำคำเดียวง่ายๆ ว่า “คน” แล้วเชิดคางใส่หนึ่งครั้ง “ก็เพราะเป็นคนไง” ผมหัวเราะชอบใจในคำตอบของเธอ คำตอบเล่นๆ นี้ชวนให้คิดอะไรต่อ ผมคิดว่าการยอมรับในความธรรมดา ในความเป็นจริง ในความไม่สมบูรณ์แบบของตัวเองนั้นนำมาซึ่งความกล้าหาญในการเผชิญหน้ากับความจริง บ่อยครั้งที่เราไม่กล้าทำนู่นทำนี่เพราะเรากลัวว่าจะทำได้ไม่ดี กลัวผิดพลาด กลัวไม่สมบูรณ์แบบ ทั้งหมดนั้นเป็นการคาดหวังกับตัวเองราวกับตัวเองเป็นซูเปอร์แมน ซูเปอร์ฮีโร่ หรือยอดมนุษย์ ทั้งที่จริงแล้วเราก็เป็น “คน” ปกติที่การทำพลาดเป็นเรื่องธรรมดา ทำได้ไม่สมบูรณ์ก็เป็นเรื่องปกติ และด้วยความเป็น “คน” ย่อมต้องเรียนรู้จากการลองผิดลองถูกไปตลอดชีวิต ในทางตรงกันข้าม การยอมรับว่าความไม่สมบูรณ์แบบเป็นเรื่องปกติของเรากลับทำให้ตัวเบาและกล้าหาญคนที่ต้อง “เป๊ะ” ตลอดเวลาอาจไม่กล้าทำอะไรมากเท่าคนที่ไม่กลัวเบี้ยวบ้าง โย้เย้บ้าง คนสวยเป๊ะใสไร้ริ้วรอยอาจกลัวเป็นสิว ไม่กล้าตากแดดกลัวการผจญภัย แต่คนที่เป็นสิวสักเม็ดสองเม็ดแล้วยอมรับว่ามันเป็นเรื่องปกติของเรา หรือผิวคล้ำไปบ้างก็เป็นธรรมดาของชีวิตที่ต้องถูกแดดถูกลมย่อมทำให้เคลื่อนไหวไปนู่นมานี่ได้อย่างมีอิสระเสรีกว่า การยอมรับในความไม่สมบูรณ์แบบช่วยปลดปล่อยเราออกจากกรงขังแห่งความคาดหวังของตัวเองและผู้อื่น สายตาคนรอบข้างอาจมองหาสิ่งสมบูรณ์แบบไร้ข้อผิดพลาดจากเรา แต่เพียงเราหันไปบอกกับเขาว่า “คน” (ก็เพราะฉันเป็นคน) แล้วก็กล้าวเดินต่อไป เรียนรู้จากข้อผิดพลาดไม่ผิดซ้ำเรื่องเดิมๆ เพราะต้องเอาเวลาไปผิดเรื่องใหม่ๆ ก็น่าจะทำให้เราไม่เสียเวลากังวลกับความไม่สมบูรณ์แบบของตัวเองในวันนี้ การพยายามเป็นซูเปอร์แมนนั้นไม่ได้ทำให้เราเหาะได้ตรงกันข้าม มันอาจถ่วงและหน่วงเราให้ไม่กล้ากระโดดข้ามหุบเหวแห่งโอกาสใหม่ๆ การได้ทดลองและเรียนรู้ชีวิตในแง่ที่ไม่เคยทำ การยอมรับว่าตัวเองเป็นคนธรรมดาต่างหากที่ทำให้เราตัวเบา กล้าผิด กล้าพลาด ยอมรับในความปกติของการผิดพลาดในความเป็นคนโดยไม่เดือดเนื้อร้อนใจจนเกินเหตุ มันอาจไม่ได้ทำให้เราเหาะได้หรอก แต่มันทำให้เราได้ลองเหาะ เมื่อไม่กลัวตกลงมาจึงกล้ากระโดด แล้วถ้าใครมาหัวเราะเยาะตอนที่เราตกลงมาก็แค่หันไปบอกเขาว่า.."คน"
Credit AFHSGscholarship
#siamstr