lungkaaichaoguay on Nostr: ...
เราอยู่ร่วมกันในสังคมด้วยเส้นของกฏหมาย ถึงแม้กฏหมายหลายๆข้อเราและคุณอาจจะไม่ชอบ แต่สุดท้ายเราก็ต้องปฏิบัติตามอยู่ดี ไม่งั้งเราก็คงถูก จับ ปรับ ติดคุก เพราะฉะนั้น ถ้าผู้ใดที่ไม่ได้ทำผิดกฏหมาย แต่ถ้าคุณอยากจะเปลี่ยนแปลงสิ่งนั้น นิ้วที่คุณชี้ คำพูดที่รุนแรง การเปลี่ยนแปลงที่คุณคิด คุณควรจะหันไปที่รัฐ เพราะอำนาจการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดมันอยู่ที่รัฐ อำนาจในการออกกฏหมาย อำนาจในการปรับปรุงกฏหมาย อำนาจในการประกาศพื้นที่คุ้มครอง อำนาจในการบังคับใช้กฏหมาย อำนาจต่างๆนาๆ มันอยู่ที่รัฐทั้งสิ้น
การที่คุณจะขอรณรงค์ หรือขอความร่วมมือ มันช่างแตกต่างกว่าการที่คุณไปชี้นิ้วบอกว่าห้ามเขาประกอบอาชีพ เขาเป็นคนไม่ดีเพียงเพราะการใช้พลาสติก ใช้โฟม หรือทำการประมง เส้นทางของคนเราแตกต่างกัน บางคนอาจจะเป็นผลกระทบโดยตรง บางคนอาจเป็นกระทบทางอ้อม ที่ทุกคนไม่สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด
เครื่องมือประมงมีหลายชนิด คงไม่มีใครปฏิเสธ เครื่องมือจำพวก อวนลาก อวนรุน นั้นทำลายร้างเกินกว่าจะยอมรับได้ และไม่เจาะจงเป้าหมาย ในขณะที่อวนล้อมที่ปล่อยสัตว์ใหญ่ สัตว์หายาก เห็นความสื่อโซเชียล บ่อยครั้ง หรือจะเป็นลอบหรือไซ ที่เป็นกับดัก แต่ไม่ได้พันรัดจนเสียชีวิต และชาวประมงสามารถเลือกเป้าหมายที่เขาต้องการได้ แม้จะมีคนบอกว่า ถ้าสัตว์ที่หายใจด้วยปอดไปติด ก็จมน้ำตายอยู่ดี เราก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ เราเชื่อในความหลากหลาย และการรักษาถิ่นที่อยู่อาศัย ถ้าเรามองภาพรวม สำหรับเราแล้วมันเป็นการแลกเปลี่ยนที่พอรับได้ รวมไปถึงความจำเพาะของพื้นที่ต่างๆ ถ้าเรามีข้อมูลของพื้นที่นั้นมากพอ
"ถ้าไม้มีวาฬขาว เราคงไม่มีข้อมูลแบบนี้" คำพูดของนักวิทยาศาสตร์ทางทะเลชื่อดัง มันแสดงว่า แท้จริงแล้วเราขาดข้อมูลที่ด้านพื้นที่แค่ไหน เมื่อเราขาดข้อมูลในพื้นที่ มันก็ไม่มีข้อมูลไปผนวกกับ ความสามารถของเครื่องมือประมงชนิดๆต่างๆ การจะประกาศพื้นที่คุ้มครอง ที่จะกำหนดว่า เขตใดอนุญาตเครื่องมือแบบใดบ้าง มันจึงทำได้ยาก หรือแม้แต่การจะห้ามไปเลย นั้นก็น่าจะยากกว่าที่การจะไปห้ามใครผู้คนไม่สามารถประกอบอาชีพได้
บางทีเราอาจจะลองมอง time frame ที่นานขึ้น จากวัน เป็นสัปดาห์ เป็นเดือน เป็นปี เป็นสิบปี ภาพกว้างเหล่านั้นน่าจะเป็นคำตอบให้เราและคุณได้
สุดท้ายแล้วเราเข้าใจทั้งความเสียใจและเสียดาย ต่ออะไรที่มันหายากๆได้ เราเคยพบเจอมันมาก่อน ในวันที่คุณหมอบอกเราว่า มีชาวประมงแจ้งว่า เจอลูกพะยูนตายกลางทะเลประแสร์ ซึ่งมันคือภาพในฝันของเราเลยว่า การสำรวจที่จะพบภาพพะยูนแม่ลูก ในทะเลตะวันออก มันต้องสวยงามมากๆ แน่ แต่ภาพนั้นก็ฝันสลาย แต่สิ่งเราจะบอกคือ คนที่นำลูกพะยูนมาให้คุณหมอ รวมถึงพะยูนซากสด คือชาวประมง เพราะถ้าเขาไม่สนใจ เขาก็ปล่อยมันเน่าคาทะเล แล้วรอวันพัดขึ้นฝั่งก็ได้ แต่สิ่งที่เราพูดมันก็คือเหมือนคำว่า "ทหารมีไว้ทำไม" ในขณะที่ผู้คนบอกว่า ทหารมีดี มีไม่ดี ชาวประมงก็เช่นกัน และผู้คนก็เช่นกัน
#siamstr
การที่คุณจะขอรณรงค์ หรือขอความร่วมมือ มันช่างแตกต่างกว่าการที่คุณไปชี้นิ้วบอกว่าห้ามเขาประกอบอาชีพ เขาเป็นคนไม่ดีเพียงเพราะการใช้พลาสติก ใช้โฟม หรือทำการประมง เส้นทางของคนเราแตกต่างกัน บางคนอาจจะเป็นผลกระทบโดยตรง บางคนอาจเป็นกระทบทางอ้อม ที่ทุกคนไม่สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด
เครื่องมือประมงมีหลายชนิด คงไม่มีใครปฏิเสธ เครื่องมือจำพวก อวนลาก อวนรุน นั้นทำลายร้างเกินกว่าจะยอมรับได้ และไม่เจาะจงเป้าหมาย ในขณะที่อวนล้อมที่ปล่อยสัตว์ใหญ่ สัตว์หายาก เห็นความสื่อโซเชียล บ่อยครั้ง หรือจะเป็นลอบหรือไซ ที่เป็นกับดัก แต่ไม่ได้พันรัดจนเสียชีวิต และชาวประมงสามารถเลือกเป้าหมายที่เขาต้องการได้ แม้จะมีคนบอกว่า ถ้าสัตว์ที่หายใจด้วยปอดไปติด ก็จมน้ำตายอยู่ดี เราก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ เราเชื่อในความหลากหลาย และการรักษาถิ่นที่อยู่อาศัย ถ้าเรามองภาพรวม สำหรับเราแล้วมันเป็นการแลกเปลี่ยนที่พอรับได้ รวมไปถึงความจำเพาะของพื้นที่ต่างๆ ถ้าเรามีข้อมูลของพื้นที่นั้นมากพอ
"ถ้าไม้มีวาฬขาว เราคงไม่มีข้อมูลแบบนี้" คำพูดของนักวิทยาศาสตร์ทางทะเลชื่อดัง มันแสดงว่า แท้จริงแล้วเราขาดข้อมูลที่ด้านพื้นที่แค่ไหน เมื่อเราขาดข้อมูลในพื้นที่ มันก็ไม่มีข้อมูลไปผนวกกับ ความสามารถของเครื่องมือประมงชนิดๆต่างๆ การจะประกาศพื้นที่คุ้มครอง ที่จะกำหนดว่า เขตใดอนุญาตเครื่องมือแบบใดบ้าง มันจึงทำได้ยาก หรือแม้แต่การจะห้ามไปเลย นั้นก็น่าจะยากกว่าที่การจะไปห้ามใครผู้คนไม่สามารถประกอบอาชีพได้
บางทีเราอาจจะลองมอง time frame ที่นานขึ้น จากวัน เป็นสัปดาห์ เป็นเดือน เป็นปี เป็นสิบปี ภาพกว้างเหล่านั้นน่าจะเป็นคำตอบให้เราและคุณได้
สุดท้ายแล้วเราเข้าใจทั้งความเสียใจและเสียดาย ต่ออะไรที่มันหายากๆได้ เราเคยพบเจอมันมาก่อน ในวันที่คุณหมอบอกเราว่า มีชาวประมงแจ้งว่า เจอลูกพะยูนตายกลางทะเลประแสร์ ซึ่งมันคือภาพในฝันของเราเลยว่า การสำรวจที่จะพบภาพพะยูนแม่ลูก ในทะเลตะวันออก มันต้องสวยงามมากๆ แน่ แต่ภาพนั้นก็ฝันสลาย แต่สิ่งเราจะบอกคือ คนที่นำลูกพะยูนมาให้คุณหมอ รวมถึงพะยูนซากสด คือชาวประมง เพราะถ้าเขาไม่สนใจ เขาก็ปล่อยมันเน่าคาทะเล แล้วรอวันพัดขึ้นฝั่งก็ได้ แต่สิ่งที่เราพูดมันก็คือเหมือนคำว่า "ทหารมีไว้ทำไม" ในขณะที่ผู้คนบอกว่า ทหารมีดี มีไม่ดี ชาวประมงก็เช่นกัน และผู้คนก็เช่นกัน
#siamstr