luckyCat on Nostr: เรื่องสยองของชีวิตในวันนี้ ...

เรื่องสยองของชีวิตในวันนี้

ผมได้ดูภาพยนตร์เรื่อง "หิมะโหด คนทรหด" พร้อมกับได้ลองปรุงเนื้อหมูหั่นชิ้นป้ายเหลืองที่เริ่มมีกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ ที่ทุกครั้งสูดดมเข้าจมูกร่างกายจะปฏิเสธการนำสิ่งนี้เข้าสู่กระเพาะอาหาร ถึงแม้ป้ายจะบอกว่าอีกหนึ่งวันจะหมดอายุ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็อยากรู้ว่าการมีชีวิตที่ไม่มีทางเลือกนั้นมันเป็นอย่างไร ผมได้ทำการต้มหมูใช้เวลานาน และนานพอจนหวังว่าวันพรุ่งนี้ผมจะสามารถตื่น และลุกไปทำงานได้อย่างปกติ หลังจากเปิดฝาหม้อที่กำลังเดือดจนได้ที่ ผมก็ได้ตักหมูพวกนั้นมาคลุกเคล้ากับกระเพราที่ผมซื้อมาโดยที่หวังว่าจะดับกลิ่นเหล่านั้นได้ คำแรกที่ผมตักเนื้อพวกนั้นเข้าปาก ในใจผมก็อุทานไปว่าพระเจ้าอย่างน้อยผมก็คิดถูกเรื่องดับกลิ่น ถึงแม้หมูพวกนั้นมันจะมีกลิ่นแรงกว่าปกติก็ตาม ทุกครั้งที่ใช้ฟันเคี้ยวกลิ่นพวกนั้นมันย้ำคำเตือนทุกครั้งถึงการกระเดือกมันลงคอ และผมใช้เวลานานกว่าครึ่งชั่วโมงในการจัดการมันให้หมด หลังจากนั้นผมก็ได้แต่ภาวนาว่าที่ผมตัดสินในทำมันลงไปนั้นมันจะไม่ผิด

สิ่งที่ผมคิดได้ตั้งแต่วินาทีแรกของการกระเดือกคำสุดท้ายลงคอ "เกียรติ ของความเป็นมนุษย์" หรืออะไรทำนองนี้ที่พี่ชิตเคยกล่าวไว้ ผมรู้สึกไร้เกียรติความเป็นมนุษย์ ผมรู้สึกเป็นแค่หมาตัวนึง เหมือนเป็นแค่ถังขยะที่ทิ้งเศษหมูใกล้หมดอายุลงไปแถมผู้ขายยังได้กำไรจากการทำแบบนั้น และผมก็ได้นึกถึงอาหารขยะที่ไร้ประโยชน์ที่ตั้งวางขายในร้านสะดวกซื้อ คุณมองดูสิ่งเหล่านั้นสิ พวกน้ำหวาน น้ำอัดลม ขนมกรุบกรอบ โบโลน่า ลูกชิ้นที่ผสมอะไรไม่รู้ อาหารกล่องแช่เย็นพร้อมเสิร์ฟ ของพวกนั้นที่มนุษย์ยอมแลกหยาดเหงื่อแรงงาน และเวลาของพวกเขาเพื่อบริโภคสิ่งเหล่านั้นเข้าสู่ร่างกายจริงๆหรอ

ผมได้แต่ตั้งคำถามในใจขึ้นมา กับอีแค่การลองกระเดือกสิ่งที่ไม่ควรเรียกว่าอาหารลงคอ แต่ดันสามารถได้มาวางขายในร้านสะดวกซื้อแบบนี้หรอ การที่ผมเป็นใช้ชีวิตแบบนี้มันดีแล้วจริงๆหรือเปล่า และผมหวังว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมละทิ้ง เกียรติของผมในการไม่มีทางเลือกในการบริโภคสิ่งเหล่านั้นเป็นครั้งที่สอง

#siamstr