Somnuke on Nostr: ...
โลกยุคใหม่ต้องไม่มีความเหลื่อมล้ำ
แต่ลองมองดูดี ๆ ความเหลื่อมล้ำก็คือธรรมชาติ เป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนจะเท่าเทียม
.
คุณทำงานหามรุ่งหามค่ำ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน กับผมที่นอนเกาไข่ไปวันๆ ผมควรได้เงินเท่าคุณเหรอ
.
การที่รัฐดึงเงินที่เปื้อนหยาดเหงื่อจากคุณมา1/3หรือครึ่งนึงมาให้ผม ผมโคตรชอบเลย
.
แต่มันเท่าเทียมต่อคนที่อดทน มุ่งมั่น พยายาม ขยันหมั่นเพียรรึป่าว ยิ่งกูขยันมากเท่าไรก็ยิ่งถูกปล้นมากเท่านั้น แล้วกูจะพยายามไปเพื่ออะไร โดยเฉพาะรัฐสวัสดิการเบ็ดเสร็จในฝัน ที่พ่อพระผู้เจริญที่ดึงเงินออกจากคนที่สร้างคุณค่าและจัดสรรให้ทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน
.
สุดท้ายใครจะลุกขึ้นมาสร้างคุณค่าให้สังคม ทุกคนก็จะไหลไปเก่าไข่เหมือนๆ กัน ใครจะอยากพยายาม
.
มองเรื่องใกล้ตัวก็ได้ เพื่อนเรามีเป็นร้อย บางคนดี บางคนเหี้ย บางคนสนิท บากคนรัก บางคนก็เกลียดและแอบด่าพ่อมันในใจ ทำไมเราไม่รักเพื่อนทุกคนเท่าๆ กัน
.
บริษัทๆ นึง ที่ทุกคนตำแหน่งเดียวกันหมด เงินเดือนเท่ากันหมด อำนาจตัดสินใจเท่ากันหมด มันจะไปรอดได้ยังไง นึกภาพไม่ออก เอ๋าๆ ไอบริษัทไม่เท่าเทียม
.
มองดีๆ ธรรมชาติของมนุษย์มันเลือกที่รักมักที่ชังเสมอ แทบไม่มีอะไรเท่าเทียมเลย
.
เงินจะทำงานอย่างมีประสิทธิภาพที่สุด ก็ต่อเมื่ออยู่ในมือคนที่มีความสามารถในการสร้าง productivity
.
เช่น คุณที่เป็นเจ้าของกิจการหรือนักลงทุน กับผมที่ดูดม้าไปวันๆ มีชีวิตเพื่อหาเงินซื้อม้าดูด
ใครจะบริหารเงิน 1 ก้อนได้ดีกว่ากัน
.
คนที่ประสบความสำเร็จ ร่ำรวย ก็ถูกต้องแล้วที่จะได้เปรียบคนอื่น เข้าถึงโอกาสและทรัพยากรได้มากกว่าคนอื่น
.
แต่เฉพาะโลกที่เราอยู่ในกติกาเดียวกัน
.
ระบบเฟียตทำให้เกิดมหาเศรษฐีมากมาย ที่ร่ำรวยจากการถืออำนาจหรืออยู่ใกล้แหล่งอำนาจ มึงไม่ได้เก่งจริงไอฟาย เช่น กูประสบความสำเร็จเพราะพ่อกูเป็นนายก, กูโคตรรวยเพราะได้สัมปทานผูกขาด
.
อันนี้แหละผมว่าความเหลื่อมล้ำที่แท้จริง สำหรับเรา คนทั่วไปต้องปีนหน้าผา แต่บางคนมันขึ้นลิฟท์
#siamstr
แต่ลองมองดูดี ๆ ความเหลื่อมล้ำก็คือธรรมชาติ เป็นไปไม่ได้ที่ทุกคนจะเท่าเทียม
.
คุณทำงานหามรุ่งหามค่ำ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน กับผมที่นอนเกาไข่ไปวันๆ ผมควรได้เงินเท่าคุณเหรอ
.
การที่รัฐดึงเงินที่เปื้อนหยาดเหงื่อจากคุณมา1/3หรือครึ่งนึงมาให้ผม ผมโคตรชอบเลย
.
แต่มันเท่าเทียมต่อคนที่อดทน มุ่งมั่น พยายาม ขยันหมั่นเพียรรึป่าว ยิ่งกูขยันมากเท่าไรก็ยิ่งถูกปล้นมากเท่านั้น แล้วกูจะพยายามไปเพื่ออะไร โดยเฉพาะรัฐสวัสดิการเบ็ดเสร็จในฝัน ที่พ่อพระผู้เจริญที่ดึงเงินออกจากคนที่สร้างคุณค่าและจัดสรรให้ทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน
.
สุดท้ายใครจะลุกขึ้นมาสร้างคุณค่าให้สังคม ทุกคนก็จะไหลไปเก่าไข่เหมือนๆ กัน ใครจะอยากพยายาม
.
มองเรื่องใกล้ตัวก็ได้ เพื่อนเรามีเป็นร้อย บางคนดี บางคนเหี้ย บางคนสนิท บากคนรัก บางคนก็เกลียดและแอบด่าพ่อมันในใจ ทำไมเราไม่รักเพื่อนทุกคนเท่าๆ กัน
.
บริษัทๆ นึง ที่ทุกคนตำแหน่งเดียวกันหมด เงินเดือนเท่ากันหมด อำนาจตัดสินใจเท่ากันหมด มันจะไปรอดได้ยังไง นึกภาพไม่ออก เอ๋าๆ ไอบริษัทไม่เท่าเทียม
.
มองดีๆ ธรรมชาติของมนุษย์มันเลือกที่รักมักที่ชังเสมอ แทบไม่มีอะไรเท่าเทียมเลย
.
เงินจะทำงานอย่างมีประสิทธิภาพที่สุด ก็ต่อเมื่ออยู่ในมือคนที่มีความสามารถในการสร้าง productivity
.
เช่น คุณที่เป็นเจ้าของกิจการหรือนักลงทุน กับผมที่ดูดม้าไปวันๆ มีชีวิตเพื่อหาเงินซื้อม้าดูด
ใครจะบริหารเงิน 1 ก้อนได้ดีกว่ากัน
.
คนที่ประสบความสำเร็จ ร่ำรวย ก็ถูกต้องแล้วที่จะได้เปรียบคนอื่น เข้าถึงโอกาสและทรัพยากรได้มากกว่าคนอื่น
.
แต่เฉพาะโลกที่เราอยู่ในกติกาเดียวกัน
.
ระบบเฟียตทำให้เกิดมหาเศรษฐีมากมาย ที่ร่ำรวยจากการถืออำนาจหรืออยู่ใกล้แหล่งอำนาจ มึงไม่ได้เก่งจริงไอฟาย เช่น กูประสบความสำเร็จเพราะพ่อกูเป็นนายก, กูโคตรรวยเพราะได้สัมปทานผูกขาด
.
อันนี้แหละผมว่าความเหลื่อมล้ำที่แท้จริง สำหรับเรา คนทั่วไปต้องปีนหน้าผา แต่บางคนมันขึ้นลิฟท์
#siamstr