Πάνος Δαμέλος on Nostr: Είναι αληθείς οι κατηγορίες που μου προσάπτει ...
Είναι αληθείς οι κατηγορίες που μου προσάπτει ο Βαξεβάνης;
Κάποιες απαντήσεις κατά τη γνώμη μου προκύπτουν πανεύκολα από μια προσεκτική ανάγνωση των επιχειρημάτων και της γλώσσας που χρησιμοποιεί στο εις βάρος μου άρθρο στο documentonews – αυτό βέβαια αφορά μόνο αυτούς που έχουν το στομάχι να βουτήξουν στον βόθρο πάνω από μία φορά. Εισαγωγικά, ενημερώνω ότι το προεδρείο της ΕΣΗΕΑ δεν επέτρεψε καν να αναγνωστεί η επιστολή Βαξεβάνη στη συνέλευση για την απόλυσή μου, στην οποία βασίστηκε το δημοσίευμα, καθώς διέγνωσε την απροσχημάτιστη απόπειρα του εκδότη να επηρεάσει τη συνέλευση σαν να ήταν κι ο ίδιος παρών. Ο εκδότης θέλει να πείσει τους αναγνώστες ότι ο εκλεγμένος από τους συναδέλφους του για τρεις συναπτές θητείες συνδικαλιστικός εκπρόσωπος και προϊστάμενος του τμήματος της διόρθωσης, ορισμένος φυσικά από τον ίδιο ως κατάλληλος για τη θέση, και για τον οποίο ακόμη και οι μεγαλύτεροι πολέμιοι των συνδικαλιστικών του πρακτικών αναγνώρισαν την επαγγελματική του επάρκεια και ικανότητα, καταφέρνει με έναν πραγματικά αξιοθαύμαστο τρόπο να τα πετυχαίνει αυτά στο 50% του χρόνου εργασίας του ώστε να μπορεί παράλληλα να απολαμβάνει τις τσόντες του, και μάλιστα χωρίς κανείς να τον αντιληφθεί. Και αντί να του πει μπράβο, τον απολύει! Αν ήθελε να προκαλέσει λίγο ακόμη γέλιο, θα μπορούσε να κρατήσει την αναφορά του από την προαναφερθείσα επιστολή ότι «το τελευταίο διάστημα ο συγκεκριμένος υπολογιστής είχε συνεχείς αναφορές για “professional hacker”». Αν είναι τόσο μαγικό το γκουγκλάρισμα ώστε δήθεν ψάχνοντας κάτι τέτοιο να κατάφερα να παραβιάσω το κοστοβόρο σύστημα ασφαλείας της εταιρείας, καλύτερα να είχα βάλει στο ψαχτήρι «πώς να γίνεις αριστερός εκδότης». Προκύπτουν όμως και σοβαρά ζητήματα. Από όσους τεχνικούς ρώτησα, καθώς η απόπειρά μου να γίνω χάκερ δεν ήταν τόσο επιτυχής, δεν είναι δυνατόν η εταιρεία να έχει σοβαρή πολιτική κυβερνοασφάλειας και να είναι ανοιχτή η πρόσβαση στα σάιτ με torrents. Τι σοβαρή κυβερνοασφάλεια έχει η εφημερίδα που κάνει έρευνες για λογισμικά παρακολούθησης και που ο εκδότης της μοιάζει προφανής στόχος τους με όσα έχει αποκαλύψει αν έχει βρεθεί στο επίκεντρο επίθεσης τρεις φορές και χακαρίστηκε επιτυχώς; Πώς είναι δυνατόν ο τεχνικός με τον οποίο συνεργάζεται η επιχείρηση να απαντά ότι τίποτα ύποπτο δεν γίνεται ενώ σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται είχα προσωπικά ήδη προκαλέσει τέτοια παραβίαση ασφάλειας; Ποιος ευθύνεται για τους άλλους δύο υπολογιστές που υποτίθεται πως μολύνθηκαν; Σε κάθε περίπτωση, ο Βαξεβάνης δεν έχει παρουσιάσει καμία απόδειξη για όσα λέει ενώ εγώ δεν έχω κανέναν τρόπο να αποδείξω ότι λέει ψέματα. Ο υπολογιστής βρίσκεται στα χέρια του και μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει με αυτόν, ακόμη ενδεχομένως και να βουτήξει σε κάθε προσωπική συνομιλία μου ή ό,τι άλλο δεν μπορώ καν να φανταστώ.
Αυτά πάντως που δεν χρειάζεται να φανταστώ για την επιστολή αλλά απλώς να τα επισημάνω είναι η συστηματική απόπειρα να διαστρεβλώσει ηθελημένα τις θέσεις μου, μια κλασική περίπτωση «επιχειρήματος αχυρανθρώπου». Για παράδειγμα, αναφορικά με τον ισχυρισμό περί άρνησης εργασίας: στις δύο επιστολές που έστειλα στον πρώην διευθυντή το καλοκαίρι για το βιβλίο, το οποίο οι δύο εκ των τριών διορθωτών αρνηθήκαμε να διορθώσουμε για μισθούς πείνας, πουθενά δεν κάνω λόγο για «υπερεργασία» όπως με κατηγορεί, αλλά για «de facto εντατικοποίηση» που είναι εντελώς άλλο πράγμα (παρεμπιπτόντως, αφορούσε ήδη εκδοθέν βιβλίο, έκτακτη εργασία εν μέσω αδειών και πλήθους άλλων ενθέτων, έπειτα από απόρριψη του αιτήματος για αντικαταστάτη το καλοκαίρι όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, και καθόλου «κείμενα που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της εφημερίδας»). Άλλο παράδειγμα: στην αρχή του άρθρου αναφέρει: «[…] επειδή ο κύριος Λιακόπουλος υπήρξε πριν ένα χρόνο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργαζομένων». Πρόκειται περί εμφανώς παραπειστικής αναφοράς με σκοπό την απαξίωσή μου, καθώς δεν ήμουν «πριν ένα χρόνο» εκπρόσωπος αλλά για 6,5 συναπτά έτη, ενώ δεν έχει περάσει καν χρόνος από τη λήξη της θητείας μου και άρα το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ προβλέπει την προστασία μου. Δεν είχα καν «προσωπικό κωδικό πρόσβασης», αλλά είχα αφήσει αυτόν που βρήκα έτοιμο στο pc, ο οποίος καμία εξασφάλιση δεν πρόσφερε ότι ήμουν πράγματι ο μοναδικός χρήστης. Ούτε φυσικά κατηγόρησα την εταιρεία ότι «κατέσχεσε τον υπολογιστή» καθώς γενικά είμαι προσεκτικός στη χρήση των λέξεων. Γνωρίζω ότι δεν μου ανήκει το pc και την κατηγόρησα ότι δεν μου επέτρεψε να πάρω τα αρχεία μου και να εξασφαλίσω ότι έχω αποσυνδεθεί από τους λογαριασμούς μου (email, discord και facebook, που όλα χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο της εργασίας μου).
Εν κατακλείδι, ακόμη κι αν μέρος των εις βάρος μου κατηγοριών έστεκε, και πάλι δεν θα δικαιολογούσε ούτε κατά διάνοια αυτό το δημοσίευμα-οχετό, βγαλμένο από ονειρώξεις καραβανά. Σκοπός του είναι όχι απλώς η δικαιολόγηση της απόλυσής μου, αλλά η πλήρης εξόντωσή μου και η αποστέρηση οποιασδήποτε δυνατότητας να βρω άλλη δουλειά στο μέλλον. Και όλα αυτά επειδή η απόλυσή μου καταγγέλθηκε ως εκδικητική, που εμφανέστατα είναι.
Κάτι ακόμη. Αυτή η επίθεση φυσικά δεν αφορά μόνο εμένα αλλά το σύνολο του κλάδου και συνολικά τους εργαζόμενους και ειδικά τους συνδικαλιστές που με τη δράση τους γίνονται ενοχλητικοί σε αυταρχικούς εργοδότες. Αποτελεί τακτική την οποία το εργατικό κίνημα δεν πρέπει να ανεχτεί. Παρότι κάποιοι δεν θα αναγνώριζαν τους συνδικαλιστικούς αγώνες ακόμη κι αν τους χτύπαγαν στο κεφάλι με το πληκτρολόγιο, η ταξική πάλη εξακολουθεί να κινεί τα γρανάζια της ιστορίας.
Το σωματείο γνώριζε τις προθέσεις του εκδότη να με απολύσει και οφείλει να μιλήσει ανοιχτά γι' αυτό, ώστε να καταρρίψει τις αιτιάσεις για κάποιες άγνωστες εταιρείες κυβερνοασφάλειας, τα ευρήματα των οποίων δήθεν στάθηκαν η αιτία της απόλυσής μου.
Δηλώνω ρητά ότι αυτές οι ενέργειες δεν μου αφήνουν κανένα περιθώριο: οφείλω να υπερασπιστώ την υπόληψη και την επαγγελματική και ανθρώπινη υπόστασή μου με κάθε μέσο και τρόπο και ζητώ την με κάθε τρόπο στήριξη της ΕΣΗΕΑ, που μπροστά σε αυτή την ακραία συνθήκη οφείλει να ξεκαθαρίσει πώς στέκεται και επιτέλους να διαγράψει τους εργοδότες από το μητρώο μελών.
Το ποιοι είμαστε όλοι μας καθορίζεται από τον τρόπο που στεκόμαστε και αντιδρούμε απέναντι στην αδικία.
Απόλλων Λιακόπουλος
Υγ.: Δεν πρόκειται να υποχωρήσω στους τραμπουκισμούς, όμως αυτό που με κάνει να λυγίζω είναι η αλληλεγγύη που συνεχίζω να λαμβάνω από συναδέλφους, συντρόφους, φίλους αλλά και μέχρι πρότινος αγνώστους.
Κάποιες απαντήσεις κατά τη γνώμη μου προκύπτουν πανεύκολα από μια προσεκτική ανάγνωση των επιχειρημάτων και της γλώσσας που χρησιμοποιεί στο εις βάρος μου άρθρο στο documentonews – αυτό βέβαια αφορά μόνο αυτούς που έχουν το στομάχι να βουτήξουν στον βόθρο πάνω από μία φορά. Εισαγωγικά, ενημερώνω ότι το προεδρείο της ΕΣΗΕΑ δεν επέτρεψε καν να αναγνωστεί η επιστολή Βαξεβάνη στη συνέλευση για την απόλυσή μου, στην οποία βασίστηκε το δημοσίευμα, καθώς διέγνωσε την απροσχημάτιστη απόπειρα του εκδότη να επηρεάσει τη συνέλευση σαν να ήταν κι ο ίδιος παρών. Ο εκδότης θέλει να πείσει τους αναγνώστες ότι ο εκλεγμένος από τους συναδέλφους του για τρεις συναπτές θητείες συνδικαλιστικός εκπρόσωπος και προϊστάμενος του τμήματος της διόρθωσης, ορισμένος φυσικά από τον ίδιο ως κατάλληλος για τη θέση, και για τον οποίο ακόμη και οι μεγαλύτεροι πολέμιοι των συνδικαλιστικών του πρακτικών αναγνώρισαν την επαγγελματική του επάρκεια και ικανότητα, καταφέρνει με έναν πραγματικά αξιοθαύμαστο τρόπο να τα πετυχαίνει αυτά στο 50% του χρόνου εργασίας του ώστε να μπορεί παράλληλα να απολαμβάνει τις τσόντες του, και μάλιστα χωρίς κανείς να τον αντιληφθεί. Και αντί να του πει μπράβο, τον απολύει! Αν ήθελε να προκαλέσει λίγο ακόμη γέλιο, θα μπορούσε να κρατήσει την αναφορά του από την προαναφερθείσα επιστολή ότι «το τελευταίο διάστημα ο συγκεκριμένος υπολογιστής είχε συνεχείς αναφορές για “professional hacker”». Αν είναι τόσο μαγικό το γκουγκλάρισμα ώστε δήθεν ψάχνοντας κάτι τέτοιο να κατάφερα να παραβιάσω το κοστοβόρο σύστημα ασφαλείας της εταιρείας, καλύτερα να είχα βάλει στο ψαχτήρι «πώς να γίνεις αριστερός εκδότης». Προκύπτουν όμως και σοβαρά ζητήματα. Από όσους τεχνικούς ρώτησα, καθώς η απόπειρά μου να γίνω χάκερ δεν ήταν τόσο επιτυχής, δεν είναι δυνατόν η εταιρεία να έχει σοβαρή πολιτική κυβερνοασφάλειας και να είναι ανοιχτή η πρόσβαση στα σάιτ με torrents. Τι σοβαρή κυβερνοασφάλεια έχει η εφημερίδα που κάνει έρευνες για λογισμικά παρακολούθησης και που ο εκδότης της μοιάζει προφανής στόχος τους με όσα έχει αποκαλύψει αν έχει βρεθεί στο επίκεντρο επίθεσης τρεις φορές και χακαρίστηκε επιτυχώς; Πώς είναι δυνατόν ο τεχνικός με τον οποίο συνεργάζεται η επιχείρηση να απαντά ότι τίποτα ύποπτο δεν γίνεται ενώ σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται είχα προσωπικά ήδη προκαλέσει τέτοια παραβίαση ασφάλειας; Ποιος ευθύνεται για τους άλλους δύο υπολογιστές που υποτίθεται πως μολύνθηκαν; Σε κάθε περίπτωση, ο Βαξεβάνης δεν έχει παρουσιάσει καμία απόδειξη για όσα λέει ενώ εγώ δεν έχω κανέναν τρόπο να αποδείξω ότι λέει ψέματα. Ο υπολογιστής βρίσκεται στα χέρια του και μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει με αυτόν, ακόμη ενδεχομένως και να βουτήξει σε κάθε προσωπική συνομιλία μου ή ό,τι άλλο δεν μπορώ καν να φανταστώ.
Αυτά πάντως που δεν χρειάζεται να φανταστώ για την επιστολή αλλά απλώς να τα επισημάνω είναι η συστηματική απόπειρα να διαστρεβλώσει ηθελημένα τις θέσεις μου, μια κλασική περίπτωση «επιχειρήματος αχυρανθρώπου». Για παράδειγμα, αναφορικά με τον ισχυρισμό περί άρνησης εργασίας: στις δύο επιστολές που έστειλα στον πρώην διευθυντή το καλοκαίρι για το βιβλίο, το οποίο οι δύο εκ των τριών διορθωτών αρνηθήκαμε να διορθώσουμε για μισθούς πείνας, πουθενά δεν κάνω λόγο για «υπερεργασία» όπως με κατηγορεί, αλλά για «de facto εντατικοποίηση» που είναι εντελώς άλλο πράγμα (παρεμπιπτόντως, αφορούσε ήδη εκδοθέν βιβλίο, έκτακτη εργασία εν μέσω αδειών και πλήθους άλλων ενθέτων, έπειτα από απόρριψη του αιτήματος για αντικαταστάτη το καλοκαίρι όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, και καθόλου «κείμενα που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της εφημερίδας»). Άλλο παράδειγμα: στην αρχή του άρθρου αναφέρει: «[…] επειδή ο κύριος Λιακόπουλος υπήρξε πριν ένα χρόνο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργαζομένων». Πρόκειται περί εμφανώς παραπειστικής αναφοράς με σκοπό την απαξίωσή μου, καθώς δεν ήμουν «πριν ένα χρόνο» εκπρόσωπος αλλά για 6,5 συναπτά έτη, ενώ δεν έχει περάσει καν χρόνος από τη λήξη της θητείας μου και άρα το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ προβλέπει την προστασία μου. Δεν είχα καν «προσωπικό κωδικό πρόσβασης», αλλά είχα αφήσει αυτόν που βρήκα έτοιμο στο pc, ο οποίος καμία εξασφάλιση δεν πρόσφερε ότι ήμουν πράγματι ο μοναδικός χρήστης. Ούτε φυσικά κατηγόρησα την εταιρεία ότι «κατέσχεσε τον υπολογιστή» καθώς γενικά είμαι προσεκτικός στη χρήση των λέξεων. Γνωρίζω ότι δεν μου ανήκει το pc και την κατηγόρησα ότι δεν μου επέτρεψε να πάρω τα αρχεία μου και να εξασφαλίσω ότι έχω αποσυνδεθεί από τους λογαριασμούς μου (email, discord και facebook, που όλα χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο της εργασίας μου).
Εν κατακλείδι, ακόμη κι αν μέρος των εις βάρος μου κατηγοριών έστεκε, και πάλι δεν θα δικαιολογούσε ούτε κατά διάνοια αυτό το δημοσίευμα-οχετό, βγαλμένο από ονειρώξεις καραβανά. Σκοπός του είναι όχι απλώς η δικαιολόγηση της απόλυσής μου, αλλά η πλήρης εξόντωσή μου και η αποστέρηση οποιασδήποτε δυνατότητας να βρω άλλη δουλειά στο μέλλον. Και όλα αυτά επειδή η απόλυσή μου καταγγέλθηκε ως εκδικητική, που εμφανέστατα είναι.
Κάτι ακόμη. Αυτή η επίθεση φυσικά δεν αφορά μόνο εμένα αλλά το σύνολο του κλάδου και συνολικά τους εργαζόμενους και ειδικά τους συνδικαλιστές που με τη δράση τους γίνονται ενοχλητικοί σε αυταρχικούς εργοδότες. Αποτελεί τακτική την οποία το εργατικό κίνημα δεν πρέπει να ανεχτεί. Παρότι κάποιοι δεν θα αναγνώριζαν τους συνδικαλιστικούς αγώνες ακόμη κι αν τους χτύπαγαν στο κεφάλι με το πληκτρολόγιο, η ταξική πάλη εξακολουθεί να κινεί τα γρανάζια της ιστορίας.
Το σωματείο γνώριζε τις προθέσεις του εκδότη να με απολύσει και οφείλει να μιλήσει ανοιχτά γι' αυτό, ώστε να καταρρίψει τις αιτιάσεις για κάποιες άγνωστες εταιρείες κυβερνοασφάλειας, τα ευρήματα των οποίων δήθεν στάθηκαν η αιτία της απόλυσής μου.
Δηλώνω ρητά ότι αυτές οι ενέργειες δεν μου αφήνουν κανένα περιθώριο: οφείλω να υπερασπιστώ την υπόληψη και την επαγγελματική και ανθρώπινη υπόστασή μου με κάθε μέσο και τρόπο και ζητώ την με κάθε τρόπο στήριξη της ΕΣΗΕΑ, που μπροστά σε αυτή την ακραία συνθήκη οφείλει να ξεκαθαρίσει πώς στέκεται και επιτέλους να διαγράψει τους εργοδότες από το μητρώο μελών.
Το ποιοι είμαστε όλοι μας καθορίζεται από τον τρόπο που στεκόμαστε και αντιδρούμε απέναντι στην αδικία.
Απόλλων Λιακόπουλος
Υγ.: Δεν πρόκειται να υποχωρήσω στους τραμπουκισμούς, όμως αυτό που με κάνει να λυγίζω είναι η αλληλεγγύη που συνεχίζω να λαμβάνω από συναδέλφους, συντρόφους, φίλους αλλά και μέχρι πρότινος αγνώστους.