kravietz 🦇 on Nostr: nprofile1q…xjmnz Być może z polskiej perspektywy kwestia “promowania ...
nprofile1qy2hwumn8ghj7un9d3shjtnddaehgu3wwp6kyqpqs7x7hmn7aq652utnjhkq5sqtth530v65wq4et8pz5v6u7n2cka9slxjmnz (nprofile…jmnz)
Być może z polskiej perspektywy kwestia “promowania otyłości” brzmi jak “pierdolenie” ale w UK jak najbardziej istnieje problem osób kategorycznie - a kultura anglosaska naprawdę umie w przesadę, roszczeniowość i w elementarny brak kultury - odrzucających jakiekolwiek konotacje otyłości z negatywnymi konsekwencjami zdrowotnymi czy społecznymi. Na poziomie codziennym to jest mniej więcej ten sam schemat zachowań co stereotypowy brytyjski turysta wchodzący do hotelu w Portugalii i głośno narzekający, że “wszyscy naokoło mówią w obcym języku i przez to on ma bad experience”, przy czym wygłasza te sentencje bełkotliwym cockneyem. U podstaw tej postawy leży przekonanie, że on lub ona “ma do wszystkiego prawo” - od niesłyszenia “obcego języka” za granicą, przez codzienne picie na umór i jedzenia w McDonaldsie i aż do miażdżenia współpasażerów w samolocie. To co dociera do Polski to oczywiście zniekształcona pochodna projekcji niszowego aktywizmu na politykę państwa - bo NHS absolutnie traktuje otyłość jako problem zdrowotny i w kraju są setki różnych programów ograniczania wagi i na poziomie państwowym nikt tego problemu nie bagatelizuje, nie normalizuje ani tym bardziej nie “promuje”.
Tak więc problem istnieje i jak najbardziej jest dyskutowany w środowisku medycznym, nawet jeśli jego skala jest w polskich mediach prawicowych tradycyjnie wyolbrzymiana:
https://pressbooks.pub/btugman/chapter/the-line-between-body-positivity-and-glorifying-obesity/
Być może z polskiej perspektywy kwestia “promowania otyłości” brzmi jak “pierdolenie” ale w UK jak najbardziej istnieje problem osób kategorycznie - a kultura anglosaska naprawdę umie w przesadę, roszczeniowość i w elementarny brak kultury - odrzucających jakiekolwiek konotacje otyłości z negatywnymi konsekwencjami zdrowotnymi czy społecznymi. Na poziomie codziennym to jest mniej więcej ten sam schemat zachowań co stereotypowy brytyjski turysta wchodzący do hotelu w Portugalii i głośno narzekający, że “wszyscy naokoło mówią w obcym języku i przez to on ma bad experience”, przy czym wygłasza te sentencje bełkotliwym cockneyem. U podstaw tej postawy leży przekonanie, że on lub ona “ma do wszystkiego prawo” - od niesłyszenia “obcego języka” za granicą, przez codzienne picie na umór i jedzenia w McDonaldsie i aż do miażdżenia współpasażerów w samolocie. To co dociera do Polski to oczywiście zniekształcona pochodna projekcji niszowego aktywizmu na politykę państwa - bo NHS absolutnie traktuje otyłość jako problem zdrowotny i w kraju są setki różnych programów ograniczania wagi i na poziomie państwowym nikt tego problemu nie bagatelizuje, nie normalizuje ani tym bardziej nie “promuje”.
Tak więc problem istnieje i jak najbardziej jest dyskutowany w środowisku medycznym, nawet jeśli jego skala jest w polskich mediach prawicowych tradycyjnie wyolbrzymiana:
https://pressbooks.pub/btugman/chapter/the-line-between-body-positivity-and-glorifying-obesity/