rklectio on Nostr: GM #siamstr #ThaiNostrich #siamesebitcoiners ...
GM #siamstr #ThaiNostrich #siamesebitcoiners
"ภาษาเป็นเรื่องสำคัญ"
ผมเชื่อว่าทุกคนต้องเคยได้ยินคำนี้ตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมา ตั้งแต่ช่วงเรียน ช่วงวัยทำงาน และตลอดทั้งชีวิต
ผมโชคดีที่ได้ภาษาอังกฤษมาตั้งแต่เด็ก มีบุญมากพอที่พ่อแม่ส่งเรียนโรงเรียนในเครือคาทอลิคหลักสูตรกึ่งนานาชาติ พออยู่ชั้นป.5 ก็เรียนกับครูต่างชาติเจ้าของภาษายาวไปจนจบม.6
ภาษาที่ควบคู่กันมากับผมตั้งแต่เด็กอีกคือญี่ปุ่น
มันเป็นเรื่องตลกดี ผมได้ภาษาญี่ปุ่นเพราะการเล่นเกมซีรีส์ Final fantasy วิธีการคือเปิดบทสรุปอ่านชื่อไอเทม เทียบตัวสะกดกับภาษาญี่ปุ่นที่อยู่ในเกม จนจำตัวอักษรคาตะคานะได้แบบไม่รู้ตัว แต่ก็ไม่ถึงขั้นพูดได้หรือฟังได้ แค่อ่านออกเฉยๆ แต่ความสามารถนี้หลับอยู่ในตัวตลอดไม่เคยหยิบมันมาเหลา
เวลาผ่านไปผมรู้จักรุ่นน้องในมหาวิทยาลัย ได้คำแนะนำให้เรียนจากหนังสือสุดคลาสสิคที่ใครๆที่สนใจภาษาญี่ปุ่นจะต้องโดน คือ "มินนะ โนะ นิฮงโกะ" เรียนๆเลิกๆ-เรียนๆเลิกๆอยู่หลายปี จนเริ่มมาจริงจังเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เรียนเองฝึกเอง ทดลองเอาทักษะงูๆปลาๆไปคุยกับคนญี่ปุ่นในเกม Final fantasy 14 online รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ก็เป็นการฝึกสื่อสาร ถ้าใครเคยเล่นเกมออนไลน์กับคนญี่ปุ่นจะรู้เลยว่าวัฒนธรรมเขาน่ารักและให้กำลังใจชาวต่างชาติที่พยายามสื่อสารกับพวกเขาด้วยภาษาญี่ปุ่นสุดๆ
Final fantasy 14 raid boss fight
ในรูปแชท คุยกันเป็นภาษาญี่ปุ่น
มีชาวต่างชาติที่ไม่ได้ภาษาญี่ปุ่นบ้าง แต่เลือกที่จะเล่นเกมกับเขาก็ต้องเอาภาษาเขาซะหน่อย สนุกกว่าเยอะ
ทุกวันนี้ผมก็ฝึกภาษาผ่านแอพในมือถือเพื่อไม่ให้ลืม ควบคู่กับดูอนิเมะไปด้วย
จนกระทั่งเมื่อเช้านี้เองครับ ที่รพ. ผมทำงานมีคนไข้ชาวญี่ปุ่นอายุ 19 ปีเข้ามาด้วยเรื่องท้องเสีย อาเจียน พ่อแม่ของน้องเขาพูดภาษาอังกฤษแทบไม่ได้
ที่รพ.มีแต่ล่ามจีนและล่ามอังกฤษ ไม่มีล่ามญี่ปุ่น เมื่อบรรยากาศมันเป็นไปแบบนั้นทางฝ่ายคนป่วยเองสีหน้าเริ่มกังวล พ่อของผู้ป่วยหยิบโทรศัพท์มาเดาว่าน่าจะพยายามใช้ google translate
วินาทีนั้นเอาวะ ผมออกตัวเป็นภาษาญี่ปุ่นเลยว่า
すこし日本語がはなせます . 今日A さんはどうですか
(ผมพูดภาษาญี่ปุ่นได้นิดหน่อยนะ ... คุณ A(ชื่อสมมุติ) เป็นยังไงมาครับ)
วินาทีนั้นพ่อแม่ผู้ป่วยและตัวผู้ป่วยสีหน้าเปลี่ยน ตาโตด้วยความหวัง คลายกังวล ยิ้มผ่านแมส
การสนทนาหมอกับคนไข้ดำเนินต่อ ไปแบบงูๆปลาๆ ผมพูดผิดบ้างถูกบ้าง นึกศัพท์แสงไม่ออกบ้างมั่วบ้าง
แต่ก็รักษาคนลูกเขาหายดี หายปวดท้อง กลับบ้านได้ ทิ้งท้ายด้วยคำพูดให้กำลังใจว่า
おだいじに
つらいものは食べない , seafoodはない , 牛乳はない
(หายเร็วๆนะครับ อย่าไปกินของเผ็ด อาหารทะเล หรือนมเข้าล่ะ)
สิ่งเล็กๆที่ทำแต่ละวันที่เป็นการพัฒนาตัวเอง "ทำไปเถอะครับ" มันอาจจะไม่ได้เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่หรือดูเท่มากในสายตาคนอื่น เป้าหมายในการเรียนภาษาญี่ปุ่นของผม ก็เพื่อให้ดู "อนิเมะได้โดยไม่ต้องอ่านซับ" ไปเล่าให้ใครฟัง คนที่ไม่ได้สนิทด้วยก็อาจจะมองเป็นเรื่องตลก หรือไม่ก็ได้แต่เล่นมุขขำๆกันแล้วจบการสนทนาไป
แต่ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าไอ้ทักษะเหล่านี้หรือเป้าหมายตลกๆเหล่านี้ มันอาจจะเป็นประโยชน์และเป็นความหวังให้กับใครบางคนอย่างไม่น่าเชื่อ
ลองนึกสภาพว่าถ้าเราไปเที่ยวต่างประเทศ กำลังเจอปัญหา แล้วเจอคนที่มาช่วยเหลือพูดภาษาเราได้ถึงจะพูดได้นิดหน่อย เราที่กำลังต้องการความช่วยเหลือจะโล่งใจแค่ไหน ยิ่งถ้าไม่สบายต้องเข้ารพ. ต่างแดนแล้วสื่อสารกับเจ้าหน้าที่รพ. หรือหมอไม่ได้มันจะน่ากลัวแค่ไหน
เป้าหมายตลกๆที่อยากได้ภาษาญี่ปุ่นนี้ของผม มันดันสามารถช่วยครอบครัวคนป่วยหนึ่งครอบครัวได้แบบไม่ทันตั้งตัว
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฝึกฝนตัวเอง ขอแค่ทำเพื่อให้เราเก่งขึ้นในทุกๆวันวันละนิดวันละหน่อย
หนึ่งปีมี 365 วัน เราก็จะเก่งขึ้นถึง 365 จุดเมื่อเทียบกันต้นปี
ทำเถอะครับ เราจะได้เก่งขึ้นในทุกๆวัน
Better everyday ครับ
ปล.รูปประกอบไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เล่า
#storyteller #shortstory #shortstoryteller
"ภาษาเป็นเรื่องสำคัญ"
ผมเชื่อว่าทุกคนต้องเคยได้ยินคำนี้ตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมา ตั้งแต่ช่วงเรียน ช่วงวัยทำงาน และตลอดทั้งชีวิต
ผมโชคดีที่ได้ภาษาอังกฤษมาตั้งแต่เด็ก มีบุญมากพอที่พ่อแม่ส่งเรียนโรงเรียนในเครือคาทอลิคหลักสูตรกึ่งนานาชาติ พออยู่ชั้นป.5 ก็เรียนกับครูต่างชาติเจ้าของภาษายาวไปจนจบม.6
ภาษาที่ควบคู่กันมากับผมตั้งแต่เด็กอีกคือญี่ปุ่น
มันเป็นเรื่องตลกดี ผมได้ภาษาญี่ปุ่นเพราะการเล่นเกมซีรีส์ Final fantasy วิธีการคือเปิดบทสรุปอ่านชื่อไอเทม เทียบตัวสะกดกับภาษาญี่ปุ่นที่อยู่ในเกม จนจำตัวอักษรคาตะคานะได้แบบไม่รู้ตัว แต่ก็ไม่ถึงขั้นพูดได้หรือฟังได้ แค่อ่านออกเฉยๆ แต่ความสามารถนี้หลับอยู่ในตัวตลอดไม่เคยหยิบมันมาเหลา
เวลาผ่านไปผมรู้จักรุ่นน้องในมหาวิทยาลัย ได้คำแนะนำให้เรียนจากหนังสือสุดคลาสสิคที่ใครๆที่สนใจภาษาญี่ปุ่นจะต้องโดน คือ "มินนะ โนะ นิฮงโกะ" เรียนๆเลิกๆ-เรียนๆเลิกๆอยู่หลายปี จนเริ่มมาจริงจังเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เรียนเองฝึกเอง ทดลองเอาทักษะงูๆปลาๆไปคุยกับคนญี่ปุ่นในเกม Final fantasy 14 online รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ก็เป็นการฝึกสื่อสาร ถ้าใครเคยเล่นเกมออนไลน์กับคนญี่ปุ่นจะรู้เลยว่าวัฒนธรรมเขาน่ารักและให้กำลังใจชาวต่างชาติที่พยายามสื่อสารกับพวกเขาด้วยภาษาญี่ปุ่นสุดๆ
Final fantasy 14 raid boss fight
ในรูปแชท คุยกันเป็นภาษาญี่ปุ่น
มีชาวต่างชาติที่ไม่ได้ภาษาญี่ปุ่นบ้าง แต่เลือกที่จะเล่นเกมกับเขาก็ต้องเอาภาษาเขาซะหน่อย สนุกกว่าเยอะ
ทุกวันนี้ผมก็ฝึกภาษาผ่านแอพในมือถือเพื่อไม่ให้ลืม ควบคู่กับดูอนิเมะไปด้วย
จนกระทั่งเมื่อเช้านี้เองครับ ที่รพ. ผมทำงานมีคนไข้ชาวญี่ปุ่นอายุ 19 ปีเข้ามาด้วยเรื่องท้องเสีย อาเจียน พ่อแม่ของน้องเขาพูดภาษาอังกฤษแทบไม่ได้
ที่รพ.มีแต่ล่ามจีนและล่ามอังกฤษ ไม่มีล่ามญี่ปุ่น เมื่อบรรยากาศมันเป็นไปแบบนั้นทางฝ่ายคนป่วยเองสีหน้าเริ่มกังวล พ่อของผู้ป่วยหยิบโทรศัพท์มาเดาว่าน่าจะพยายามใช้ google translate
วินาทีนั้นเอาวะ ผมออกตัวเป็นภาษาญี่ปุ่นเลยว่า
すこし日本語がはなせます . 今日A さんはどうですか
(ผมพูดภาษาญี่ปุ่นได้นิดหน่อยนะ ... คุณ A(ชื่อสมมุติ) เป็นยังไงมาครับ)
วินาทีนั้นพ่อแม่ผู้ป่วยและตัวผู้ป่วยสีหน้าเปลี่ยน ตาโตด้วยความหวัง คลายกังวล ยิ้มผ่านแมส
การสนทนาหมอกับคนไข้ดำเนินต่อ ไปแบบงูๆปลาๆ ผมพูดผิดบ้างถูกบ้าง นึกศัพท์แสงไม่ออกบ้างมั่วบ้าง
แต่ก็รักษาคนลูกเขาหายดี หายปวดท้อง กลับบ้านได้ ทิ้งท้ายด้วยคำพูดให้กำลังใจว่า
おだいじに
つらいものは食べない , seafoodはない , 牛乳はない
(หายเร็วๆนะครับ อย่าไปกินของเผ็ด อาหารทะเล หรือนมเข้าล่ะ)
สิ่งเล็กๆที่ทำแต่ละวันที่เป็นการพัฒนาตัวเอง "ทำไปเถอะครับ" มันอาจจะไม่ได้เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่หรือดูเท่มากในสายตาคนอื่น เป้าหมายในการเรียนภาษาญี่ปุ่นของผม ก็เพื่อให้ดู "อนิเมะได้โดยไม่ต้องอ่านซับ" ไปเล่าให้ใครฟัง คนที่ไม่ได้สนิทด้วยก็อาจจะมองเป็นเรื่องตลก หรือไม่ก็ได้แต่เล่นมุขขำๆกันแล้วจบการสนทนาไป
แต่ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าไอ้ทักษะเหล่านี้หรือเป้าหมายตลกๆเหล่านี้ มันอาจจะเป็นประโยชน์และเป็นความหวังให้กับใครบางคนอย่างไม่น่าเชื่อ
ลองนึกสภาพว่าถ้าเราไปเที่ยวต่างประเทศ กำลังเจอปัญหา แล้วเจอคนที่มาช่วยเหลือพูดภาษาเราได้ถึงจะพูดได้นิดหน่อย เราที่กำลังต้องการความช่วยเหลือจะโล่งใจแค่ไหน ยิ่งถ้าไม่สบายต้องเข้ารพ. ต่างแดนแล้วสื่อสารกับเจ้าหน้าที่รพ. หรือหมอไม่ได้มันจะน่ากลัวแค่ไหน
เป้าหมายตลกๆที่อยากได้ภาษาญี่ปุ่นนี้ของผม มันดันสามารถช่วยครอบครัวคนป่วยหนึ่งครอบครัวได้แบบไม่ทันตั้งตัว
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฝึกฝนตัวเอง ขอแค่ทำเพื่อให้เราเก่งขึ้นในทุกๆวันวันละนิดวันละหน่อย
หนึ่งปีมี 365 วัน เราก็จะเก่งขึ้นถึง 365 จุดเมื่อเทียบกันต้นปี
ทำเถอะครับ เราจะได้เก่งขึ้นในทุกๆวัน
Better everyday ครับ
ปล.รูปประกอบไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เล่า
#storyteller #shortstory #shortstoryteller