Studentkei on Nostr: ตะวันลับขอบฟ้า ...

ตะวันลับขอบฟ้า
สีเหลืองจางกับสีของอวกาศกำลังผสานกัน
เมื่อดาวดวงหนึ่งปรากฏกาย ดาวอีกดวงต้องปรากฏกายตามมาเช่นเดียวกัน
ทั้งสองดวงส่องสว่างท่ามกลางมหาสมุทรแห่งห้วงอวกาศ
เขามองขึันไปบนท้องฟ้า ซึ่งมีดาวเพียวสองดวงที่พอจะมองเห็นได้ชัด และสายลมที่เฉียบคมซึ่งบาดร่างกายของเขาเป็นระยะๆอย่างเย็นชาและเยือกเย็นเพราะหน้าหนาว
ฤดูหนาวที่เพิ่งมาเริ่มได้ไม่นาน ซึ่งควรเริ่มตั้งแต่เดือนตุลาคมที่แล้ว แต่ด้วยโลกที่แปรปรวนธรรมชาติจึงลงโทษ ทว่าตอนนี้่เขาไม่ได้สนใจเรื่องพรรคนี้หรอก

เขาเหม่อจ้องดาวทั้งสองดวงสลับกันไปมา
'จะมีวันนั้นมั้ยนะ ที่ดาวทั้งสองจะรวมเป็นหนึ่ง'
"ไม่มีวันหรอก..."
"ก็มันไกลกันขนาดนั้น.... จะรวมกันได้ยังไง"

ดาวทั้งสองอยู่ห่างกันมากโข จึงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะชนแล้วรวมกันเป็นหนึ่ง
ดาวทั้งสองเป็นดาวที่เปร่งแสงสว่างได้ด้วยตัวเอง
ดังนั้น ทั้งสองดวงจึงมองเห็นกันและกันตลอดเวลา
"หากเธอคือดวงดาว" เขาเอ่ยแผ่วเบาถึงเธอที่นั่งข้างๆ
"หากเขาคือดวงดาว" เธอที่นั่งข้างๆเขาจู่ๆก็เอ่ยถึงเขา

"....ฉันจะต้องพิชิตเธอให้ได้!"

"ฉันจะเฝ้ามองนายตลอดไป......"

"แด่เธอผู้แซ่บซ่าดั่งน้ำอัดลมสตรอเบอร์รี่ปั่น"

"แด่บุรุษผู้ถือดาบแชมป์เปี้ยน"

How far away are you?
-fin.

#Siamstr