jattawa on Nostr: ...
ขอแชร์งานเขียนปากเซโดยบังเอิญ เขียนเมื่อกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วครับ
#คนเพ้อเจ้อที่เดินเหม่อไปเรื่อย
เรื่อง พี่น้อง
ความง่วงงันค่อยๆคลี่คลายเมื่อต้องแสงของเช้าตรู่ที่เล็ดรอด ผ่านม่านที่คิดว่ามิดชิดแต่สะเพร่า รถไฟเหมือนจะเคลื่อนตัวช้าลง เมื่อภายนอกหน้าต่างนั้นมีแต่ภาพทุ่งนาที่ปรากกฏ ความเขียวชอุ่มของมันสลัดความเกียจคร้านของหนังตา มันแปรเปลี่ยนเป็นความสดชื่นเข้ามาปลุกให้ตื่นขึ้น ความนุ่มละมุนของทุ่งข้าวราวกับขนแกะที่กำลังเอนพริ้วไปตามจังหวะของดนตรีแห่งสายลมในยามเช้าชักนำอารมณ์ให้ลอยล่องอย่างไร้จุดหมาย มันทำให้ลืมในบางสิ่งที่คิดว่าฝังใจนักหนาและจดจำในบางสิ่งสาบสูญไปจากหลืบลึกของสมอง
เราเดินทางมาไกลแค่ไหนแล้วไม่รู้ แต่คิดว่าอุบลราชธานีคงถึงในอีกไม่นาน รางรถไฟทำให้ผมหลับสนิทเพราะมันไม่มีหลุม ไม่มีบ่อ ไม่มีโค้งหักศอก ผมออกเดินทางจากสถานีหัวลำโพงกรุงเทพมหานครมุ่งหน้าไปอุบลราชธานีเพื่อต่อรถไปเมืองปากเซ ประเทศลาว แต่จะใช่ปลายทางของการเดินทางในครั้งนี้หรือไม่นั้น ไม่แน่ใจ บางทีอาจจะต้องต่อไปยังเมืองอื่นอีก เพราะการเดินทางในครั้งนี้ไปเพื่อพาสาวลาวซึ่นเป็นพนักงานที่ทำงานอยู่ที่บ้านภรรยาของผมไปทำหนังสือเดินทางและทำหลักฐานเพื่อใช้ในการทำงานที่ประเทศไทยให้ถูกต้องตามกฏหมาย ต้องขอเล่าก่อนว่าสาวลาวคนนี้เข้ามาทำงานอยู่ในประเทศไทยแบบผิดกฏหมายเพราะโดนหลอกแถมเสียเงินเป็นจำนวนหลายพันบาท มันอาจเป็นเงินที่ดูไม่เยอะสำหรับคนไทย แต่คุณลองจินตนาการดูว่ามันเยอะมากแค่ไหนสำหรับคนลาวที่ทำงานหาผักหาเห็ดขายมาหลายสิบปี เพิ่งจะมีเงินเพียงแค่ไม่กี่พันบาท มันอาจจะเป็นเงินเก็บทั้งชีวิตของเขาเลยก็ได้ สาวลาวคนนี้ถูกปล่อยทิ้งเมื่อถึงที่หมายซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าอยู่ส่วนไหนของประเทศไทย ความหวังถึงชีวิตที่ผาสุกค่อยๆพังทลายลงเมื่อพบว่าตัวเองกลายเป็นแรงงานผิดกฏหมายและต้องคอยหลบซ่อนเยี่ยงผู้กระทำผิดทั้งที่ไม่คิดจะทำผิด เป็นเรื่องน่าขันที่ผู้กระทำผิดอย่างแท้จริงยังคงทำมาหากินด้วยอาชีพหลอกลวงเช่นเดิมและไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระราวกับว่าเป็นเรื่องถูกกฏหมาย ช่างกลับตาลปัตรสิ้นดี เป็นเรื่องหน้าเศร้าที่กลุ่มคนหลอกลวงพวกนี้คือคนลาวที่หลอกคนลาวด้วยกันเอง ถึงตรงนี้อาจจะสงสัยว่าแล้วสาวลาวมาทำงานในบ้านภรรยาผมได้อย่างไร ผมคงไม่ต้องเล่าหลอกเพราะเรื่องมันยาว เอาเป็นว่าพวกเราไม่ทำเรื่องแย่แบบนี้แน่นอน นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมผมกับภรรยาจึงต้องมาด้วย
ขณะที่กำลังก้าวขาขึ้นรถตู้มันเป็นขณะเดียวกับผมสงสัยว่าคนขับรู้ได้อย่างไรว่ามีสาวลาวมาด้วยกันกับผม ทั้งๆที่หน้าตาเราใกล้เคียงกัน ท่าทีดูเป็นห่วงเป็นใยผุดขึ้นในแววตาและน้ำเสียงดูปลอบโยนว่าเพื่อนสาวลาวของผมอาจจะโดนจับได้เมื่อถึงด่านตำรวจซึ่งเขาบอกว่ามีถึงสามด่าน เขาจึงเสนอตัวเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องนี้ให้โดยมีค่าใช้จ่ายเพียงเล็กน้อย เพราะถ้าหากถูกจับได้เรื่องราวอาจจะวุ่นวายและค่าใช้จ่ายที่เอาการ ผมได้แต่คิดในใจว่าเราผิดอะไรในเมื่อเรากำลังเดินทางเพื่อไปทำสิ่งต่างๆ ให้ถูกต้องตามกระบวนการทางกฏหมาย แต่ใครจะกล้าเสี่ยงเพราะราคาของมันคือชะตากรรมของเพื่อนสาวลาวของผม จึงตอบตกลง
ไม่นานเราก็มาถึงด่านตรวจคนเข้าเมือง แต่รถมาส่งเราที่ท่ารถโดยสารซึ่งห่างจากตัวด่านอยู่พอสมควร เราจึงต้องนั่งรถมอเตอร์ไซต์รับจ้างต่ออีกทอดหนึ่ง ผมเข้าใจว่าการมาส่งที่ท่ารถโดยสารคงเป็นการกระจายรายได้และเพิ่มอาชีพให้กับผู้คนแถวนั้น ผมกับภรรยามาถึงก่อน สาวลาวยังไม่มา ผมเริ่มกังวลเล็กน้อย แต่ไม่นานก็มาถึงแต่กลับพบปัญหา คนขับมอเตอร์ไซต์รับจ้างบอกกับผมว่าสาวลาวจะข้ามแดนโดยผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองตามปกติไม่ได้เพราะผิดกฏหมาย หน้าผมเริ่มซีดเผือด ไม่นานก็คลายลงเพราะคนขับมอเตอร์ไซต์อาสาพาไปส่งในจุดที่สามารถข้ามได้ซึ่งอยู่ถัดไปไม่ใกลมากจากจุดนี้เพราะเขารู้ดีและส่งอยู่เป็นประจำ โดยไม่คิดราคาเพิ่ม ผมจึงตอบตกลงและรู้สึกขอบคุณในน้ำใจเขา เมื่อผมข้ามมายังฝั่งลาว ก็มีโทรศัพท์ดังขึ้น คนในสายคือทหารลาว ผมเหงื่อตกอีกครั้งเมื่อคนในสายบอกว่าสาวลาวเพื่อนของผมอยู่กับทหารลาวและบอกให้เราไปหา ผมเริ่มสบดคำหยาบตีโพยตีพาย แต่กลับไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอย่างที่คาดคิด เมื่อมาถึงเต้นท์มีทหารลาวอยู่สี่ห้าคน ทุกคนต้อนรับเราอย่างดีด้วยคำพูดสุภาพและรอยยิ้ม ทหารลาวเริ่มซักถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยและเพียงต้องการทราบว่าเราเป็นนายจ้างของสาวลาวจริงรึเปล่า เราพูดคุยกันอยู่พักใหญ่เป็นการพูดคุยที่เป็นมิตรและมีแต่รอยยิ้ม จากการพูดคุยพบว่าสาวลาวสามารถข้ามแดนได้เลยโดยไม่ผิดกฎหมายเพราะข้ามกลับประเทศ ทหารเล่าว่าเจอตัวสาวลาวตรงจุดที่คนขับรถไปส่งซึ่งห่างจากจุดที่ผมยืนเพียงแค่หนึ่งร้อยเมตรเพียงเท่านั้นและเอาเงินเพิ่มไปอีกยี่สิบเท่าของราคาที่บอกกับผม
ผมนั่งนึกทบทวนครั้งแล้วครั้งเล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นว่าทำไมผมไม่สามารถดูแลสาวลาวเพื่อนของผมได้เลยทั้งๆที่เราอยู่ในประเทศที่เจริญกว่า หรือว่าแผนการพัฒนาชาติไม่เคยมีเรื่องของจิตใจอยู่เลย คงจะจริงอย่างที่คนขับรถตู้หรือคนขับมอเตอร์ไซด์รับจ้างพูด เพราะพวกเขาคงรู้ดีและคงทำอยู่เป็นประจำจริงๆ
เป็นเรื่องน่าเศร้าที่ผู้ถูกกระทำยังคงโดนกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในขณะที่คนกระทำก็ยังคงกระทำอยู่เช่นเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่น่าขันคือเขาว่ากันว่าไทยลาวคือเมืองพี่เมืองน้อง ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วกับคำพูดนี้ หรือว่าแท้จริงแล้วเราอาจจะคิดไปเอง
แต่ที่แน่ๆผมกับสาวลาวเพื่อนของผมเรายังเป็นพี่น้องกันอยู่
แด่มิตรภาพที่เหลือน้อยเต็มที
จอห์นนี่ อิงค์แลนด์
#คนเพ้อเจ้อที่เดินเหม่อไปเรื่อย
เรื่อง พี่น้อง
ความง่วงงันค่อยๆคลี่คลายเมื่อต้องแสงของเช้าตรู่ที่เล็ดรอด ผ่านม่านที่คิดว่ามิดชิดแต่สะเพร่า รถไฟเหมือนจะเคลื่อนตัวช้าลง เมื่อภายนอกหน้าต่างนั้นมีแต่ภาพทุ่งนาที่ปรากกฏ ความเขียวชอุ่มของมันสลัดความเกียจคร้านของหนังตา มันแปรเปลี่ยนเป็นความสดชื่นเข้ามาปลุกให้ตื่นขึ้น ความนุ่มละมุนของทุ่งข้าวราวกับขนแกะที่กำลังเอนพริ้วไปตามจังหวะของดนตรีแห่งสายลมในยามเช้าชักนำอารมณ์ให้ลอยล่องอย่างไร้จุดหมาย มันทำให้ลืมในบางสิ่งที่คิดว่าฝังใจนักหนาและจดจำในบางสิ่งสาบสูญไปจากหลืบลึกของสมอง
เราเดินทางมาไกลแค่ไหนแล้วไม่รู้ แต่คิดว่าอุบลราชธานีคงถึงในอีกไม่นาน รางรถไฟทำให้ผมหลับสนิทเพราะมันไม่มีหลุม ไม่มีบ่อ ไม่มีโค้งหักศอก ผมออกเดินทางจากสถานีหัวลำโพงกรุงเทพมหานครมุ่งหน้าไปอุบลราชธานีเพื่อต่อรถไปเมืองปากเซ ประเทศลาว แต่จะใช่ปลายทางของการเดินทางในครั้งนี้หรือไม่นั้น ไม่แน่ใจ บางทีอาจจะต้องต่อไปยังเมืองอื่นอีก เพราะการเดินทางในครั้งนี้ไปเพื่อพาสาวลาวซึ่นเป็นพนักงานที่ทำงานอยู่ที่บ้านภรรยาของผมไปทำหนังสือเดินทางและทำหลักฐานเพื่อใช้ในการทำงานที่ประเทศไทยให้ถูกต้องตามกฏหมาย ต้องขอเล่าก่อนว่าสาวลาวคนนี้เข้ามาทำงานอยู่ในประเทศไทยแบบผิดกฏหมายเพราะโดนหลอกแถมเสียเงินเป็นจำนวนหลายพันบาท มันอาจเป็นเงินที่ดูไม่เยอะสำหรับคนไทย แต่คุณลองจินตนาการดูว่ามันเยอะมากแค่ไหนสำหรับคนลาวที่ทำงานหาผักหาเห็ดขายมาหลายสิบปี เพิ่งจะมีเงินเพียงแค่ไม่กี่พันบาท มันอาจจะเป็นเงินเก็บทั้งชีวิตของเขาเลยก็ได้ สาวลาวคนนี้ถูกปล่อยทิ้งเมื่อถึงที่หมายซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าอยู่ส่วนไหนของประเทศไทย ความหวังถึงชีวิตที่ผาสุกค่อยๆพังทลายลงเมื่อพบว่าตัวเองกลายเป็นแรงงานผิดกฏหมายและต้องคอยหลบซ่อนเยี่ยงผู้กระทำผิดทั้งที่ไม่คิดจะทำผิด เป็นเรื่องน่าขันที่ผู้กระทำผิดอย่างแท้จริงยังคงทำมาหากินด้วยอาชีพหลอกลวงเช่นเดิมและไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระราวกับว่าเป็นเรื่องถูกกฏหมาย ช่างกลับตาลปัตรสิ้นดี เป็นเรื่องหน้าเศร้าที่กลุ่มคนหลอกลวงพวกนี้คือคนลาวที่หลอกคนลาวด้วยกันเอง ถึงตรงนี้อาจจะสงสัยว่าแล้วสาวลาวมาทำงานในบ้านภรรยาผมได้อย่างไร ผมคงไม่ต้องเล่าหลอกเพราะเรื่องมันยาว เอาเป็นว่าพวกเราไม่ทำเรื่องแย่แบบนี้แน่นอน นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมผมกับภรรยาจึงต้องมาด้วย
ขณะที่กำลังก้าวขาขึ้นรถตู้มันเป็นขณะเดียวกับผมสงสัยว่าคนขับรู้ได้อย่างไรว่ามีสาวลาวมาด้วยกันกับผม ทั้งๆที่หน้าตาเราใกล้เคียงกัน ท่าทีดูเป็นห่วงเป็นใยผุดขึ้นในแววตาและน้ำเสียงดูปลอบโยนว่าเพื่อนสาวลาวของผมอาจจะโดนจับได้เมื่อถึงด่านตำรวจซึ่งเขาบอกว่ามีถึงสามด่าน เขาจึงเสนอตัวเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องนี้ให้โดยมีค่าใช้จ่ายเพียงเล็กน้อย เพราะถ้าหากถูกจับได้เรื่องราวอาจจะวุ่นวายและค่าใช้จ่ายที่เอาการ ผมได้แต่คิดในใจว่าเราผิดอะไรในเมื่อเรากำลังเดินทางเพื่อไปทำสิ่งต่างๆ ให้ถูกต้องตามกระบวนการทางกฏหมาย แต่ใครจะกล้าเสี่ยงเพราะราคาของมันคือชะตากรรมของเพื่อนสาวลาวของผม จึงตอบตกลง
ไม่นานเราก็มาถึงด่านตรวจคนเข้าเมือง แต่รถมาส่งเราที่ท่ารถโดยสารซึ่งห่างจากตัวด่านอยู่พอสมควร เราจึงต้องนั่งรถมอเตอร์ไซต์รับจ้างต่ออีกทอดหนึ่ง ผมเข้าใจว่าการมาส่งที่ท่ารถโดยสารคงเป็นการกระจายรายได้และเพิ่มอาชีพให้กับผู้คนแถวนั้น ผมกับภรรยามาถึงก่อน สาวลาวยังไม่มา ผมเริ่มกังวลเล็กน้อย แต่ไม่นานก็มาถึงแต่กลับพบปัญหา คนขับมอเตอร์ไซต์รับจ้างบอกกับผมว่าสาวลาวจะข้ามแดนโดยผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองตามปกติไม่ได้เพราะผิดกฏหมาย หน้าผมเริ่มซีดเผือด ไม่นานก็คลายลงเพราะคนขับมอเตอร์ไซต์อาสาพาไปส่งในจุดที่สามารถข้ามได้ซึ่งอยู่ถัดไปไม่ใกลมากจากจุดนี้เพราะเขารู้ดีและส่งอยู่เป็นประจำ โดยไม่คิดราคาเพิ่ม ผมจึงตอบตกลงและรู้สึกขอบคุณในน้ำใจเขา เมื่อผมข้ามมายังฝั่งลาว ก็มีโทรศัพท์ดังขึ้น คนในสายคือทหารลาว ผมเหงื่อตกอีกครั้งเมื่อคนในสายบอกว่าสาวลาวเพื่อนของผมอยู่กับทหารลาวและบอกให้เราไปหา ผมเริ่มสบดคำหยาบตีโพยตีพาย แต่กลับไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอย่างที่คาดคิด เมื่อมาถึงเต้นท์มีทหารลาวอยู่สี่ห้าคน ทุกคนต้อนรับเราอย่างดีด้วยคำพูดสุภาพและรอยยิ้ม ทหารลาวเริ่มซักถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยและเพียงต้องการทราบว่าเราเป็นนายจ้างของสาวลาวจริงรึเปล่า เราพูดคุยกันอยู่พักใหญ่เป็นการพูดคุยที่เป็นมิตรและมีแต่รอยยิ้ม จากการพูดคุยพบว่าสาวลาวสามารถข้ามแดนได้เลยโดยไม่ผิดกฎหมายเพราะข้ามกลับประเทศ ทหารเล่าว่าเจอตัวสาวลาวตรงจุดที่คนขับรถไปส่งซึ่งห่างจากจุดที่ผมยืนเพียงแค่หนึ่งร้อยเมตรเพียงเท่านั้นและเอาเงินเพิ่มไปอีกยี่สิบเท่าของราคาที่บอกกับผม
ผมนั่งนึกทบทวนครั้งแล้วครั้งเล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นว่าทำไมผมไม่สามารถดูแลสาวลาวเพื่อนของผมได้เลยทั้งๆที่เราอยู่ในประเทศที่เจริญกว่า หรือว่าแผนการพัฒนาชาติไม่เคยมีเรื่องของจิตใจอยู่เลย คงจะจริงอย่างที่คนขับรถตู้หรือคนขับมอเตอร์ไซด์รับจ้างพูด เพราะพวกเขาคงรู้ดีและคงทำอยู่เป็นประจำจริงๆ
เป็นเรื่องน่าเศร้าที่ผู้ถูกกระทำยังคงโดนกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในขณะที่คนกระทำก็ยังคงกระทำอยู่เช่นเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่น่าขันคือเขาว่ากันว่าไทยลาวคือเมืองพี่เมืองน้อง ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วกับคำพูดนี้ หรือว่าแท้จริงแล้วเราอาจจะคิดไปเอง
แต่ที่แน่ๆผมกับสาวลาวเพื่อนของผมเรายังเป็นพี่น้องกันอยู่
แด่มิตรภาพที่เหลือน้อยเต็มที
จอห์นนี่ อิงค์แลนด์