Tom van Lamoen on Nostr: Wat zorgt er eigenlijk voor dat een economische neergang verandert in een recessie? ...
Wat zorgt er eigenlijk voor dat een economische neergang verandert in een recessie?
Ik denk dat het zeer belangrijk is om dit eens duidelijk weer te geven om daarmee ook de huidige situatie en nabije toekomst te leren herkennen. Aangezien de stand van de economie tegenwoordig vooral als politiek sentiment bespeelt wordt in plaats van een eerlijke weergave.
Het draait vaak om de arbeidsmarkt. Als een cruciale factor ontbreekt, zie je tekenen van naderend economisch probleem. Maar het is niet zoals de "economen" in de media en politiek ons meestal voorhouden.
De cruciale factor in de arbeidsmarkt speelt niet alleen een grote rol in het veranderen van een vertraging in een recessie, maar kan ook een recessie omvormen tot een depressie. Bijvoorbeeld, tijdens de Grote Recessie zagen we hoe bepaalde patronen bijdroegen aan wat wordt beschreven als een "stille depressie".
Je zou kunnen denken dat dit vooral gaat over massaontslagen, wat een logische aanname is. Maar hoewel recessies vaak gepaard gaan met veel ontslagen, ligt de kern van het probleem elders.
We zien vaak een algemene krimp in de economie en denken dat ontslagen de oorzaak zijn. Maar dat is niet zo. Ontslagen zijn een symptoom en meestal een achterlopend effect met flinke vertraging. Toen de ontslaggolf in 2010 bijvoorbeeld stopte, ging de depressie nog jaren door.
Het draait niet om ontslagen. Alles hangt af van iets wat je niet kunt zien. Het is juist wat niet gebeurt dat het verschil maakt tussen een bloeiperiode en een crisis, tussen herstel en een depressie zonder herstel. We zijn er simpelweg niet op ingesteld om de afwezigheid van iets te koppelen aan duidelijke, tastbare gevolgen in de echte wereld.
Het echte probleem is een parallel aan monetaire deflatie: als de circulatie van geld achteruit gaat, voelen we de impact. In dit geval was monetaire deflatie de reden achter het tekort aan banen. Het gaat niet om ontslagen, maar om een gebrek aan nieuwe aanwervingen. Dat is waar het allemaal op neerkomt.
Er wordt minder uitgegeven en doordat minder mensen zicht hebben op stabiel inkomen zullen zij overgaan op alleen de puur nodige uitgaven. Dit geeft een signaal aan producenten en dan is de cirkel compleet.
Het probleem ligt dus bij het aannemen van nieuwe medewerkers, en dat klinkt misschien tegenstrijdig. Recessies en baanverlies worden vaak als synoniem gezien, en dat is begrijpelijk. Ontslagen gebeuren echter ook in een gezonde economie. Het proces van "creative destruction is juist nodig voor een gezonde economie en de werkkracht moet vrijkomen voor innovatieve nieuwe projecten.
Het verschil is vooral dat mensen tijdens recessies moeite hebben om nieuwe banen te vinden.
Economen en centrale banken hebben ons hier niet echt mee geholpen, omdat zij zich (bewust?) op de verkeerde punten concentreren. Neem bijvoorbeeld wat Jay Powell in 2024 heeft gezegd: de arbeidsmarkt is gezond omdat de werkloosheid stijgt zonder grootschalige ontslagen. Maar waarom stijgt de werkloosheid eigenlijk? En waar komen die ontslagen vandaan?
Zoals eerder gezegd, ontslagen komen aan het einde van het proces. Dit proces begint wanneer bedrijven stoppen met het aannemen van nieuwe medewerkers.
Een invloedrijke studie uit 2005 van Robert Shimer, genaamd "Reassessing the Ins and Outs of Unemployment", legt dit fenomeen uit. (https://www.nber.org/papers/w13421)
De studie toont aan dat de cyclische bewegingen in werkloosheid vooral worden veroorzaakt door een daling in het aantal nieuwe banen, niet door ontslagen.
Ik denk dat het zeer belangrijk is om dit eens duidelijk weer te geven om daarmee ook de huidige situatie en nabije toekomst te leren herkennen. Aangezien de stand van de economie tegenwoordig vooral als politiek sentiment bespeelt wordt in plaats van een eerlijke weergave.
Het draait vaak om de arbeidsmarkt. Als een cruciale factor ontbreekt, zie je tekenen van naderend economisch probleem. Maar het is niet zoals de "economen" in de media en politiek ons meestal voorhouden.
De cruciale factor in de arbeidsmarkt speelt niet alleen een grote rol in het veranderen van een vertraging in een recessie, maar kan ook een recessie omvormen tot een depressie. Bijvoorbeeld, tijdens de Grote Recessie zagen we hoe bepaalde patronen bijdroegen aan wat wordt beschreven als een "stille depressie".
Je zou kunnen denken dat dit vooral gaat over massaontslagen, wat een logische aanname is. Maar hoewel recessies vaak gepaard gaan met veel ontslagen, ligt de kern van het probleem elders.
We zien vaak een algemene krimp in de economie en denken dat ontslagen de oorzaak zijn. Maar dat is niet zo. Ontslagen zijn een symptoom en meestal een achterlopend effect met flinke vertraging. Toen de ontslaggolf in 2010 bijvoorbeeld stopte, ging de depressie nog jaren door.
Het draait niet om ontslagen. Alles hangt af van iets wat je niet kunt zien. Het is juist wat niet gebeurt dat het verschil maakt tussen een bloeiperiode en een crisis, tussen herstel en een depressie zonder herstel. We zijn er simpelweg niet op ingesteld om de afwezigheid van iets te koppelen aan duidelijke, tastbare gevolgen in de echte wereld.
Het echte probleem is een parallel aan monetaire deflatie: als de circulatie van geld achteruit gaat, voelen we de impact. In dit geval was monetaire deflatie de reden achter het tekort aan banen. Het gaat niet om ontslagen, maar om een gebrek aan nieuwe aanwervingen. Dat is waar het allemaal op neerkomt.
Er wordt minder uitgegeven en doordat minder mensen zicht hebben op stabiel inkomen zullen zij overgaan op alleen de puur nodige uitgaven. Dit geeft een signaal aan producenten en dan is de cirkel compleet.
Het probleem ligt dus bij het aannemen van nieuwe medewerkers, en dat klinkt misschien tegenstrijdig. Recessies en baanverlies worden vaak als synoniem gezien, en dat is begrijpelijk. Ontslagen gebeuren echter ook in een gezonde economie. Het proces van "creative destruction is juist nodig voor een gezonde economie en de werkkracht moet vrijkomen voor innovatieve nieuwe projecten.
Het verschil is vooral dat mensen tijdens recessies moeite hebben om nieuwe banen te vinden.
Economen en centrale banken hebben ons hier niet echt mee geholpen, omdat zij zich (bewust?) op de verkeerde punten concentreren. Neem bijvoorbeeld wat Jay Powell in 2024 heeft gezegd: de arbeidsmarkt is gezond omdat de werkloosheid stijgt zonder grootschalige ontslagen. Maar waarom stijgt de werkloosheid eigenlijk? En waar komen die ontslagen vandaan?
Zoals eerder gezegd, ontslagen komen aan het einde van het proces. Dit proces begint wanneer bedrijven stoppen met het aannemen van nieuwe medewerkers.
Een invloedrijke studie uit 2005 van Robert Shimer, genaamd "Reassessing the Ins and Outs of Unemployment", legt dit fenomeen uit. (https://www.nber.org/papers/w13421)
De studie toont aan dat de cyclische bewegingen in werkloosheid vooral worden veroorzaakt door een daling in het aantal nieuwe banen, niet door ontslagen.