Czytam więc jestem #ExiTT on Nostr: Stanisław Wyspiański 1. Gdy przyjdzie mi ten świat porzucić, na jakąż nutę ...
Stanisław Wyspiański
1. Gdy przyjdzie mi ten świat porzucić,
na jakąż nutę będę nucić
melodię zgonu mą wyprawną?
Rzuciłem przecież go już dawno.
2. Już dawno się przestałem smucić
O rzeczy miłe mnie stracone.
Miałyżby smutki jeszcze wrócić
kraść, co już dawno ukradzione.
3. Przecież już dawno się wyzbyłem
marzeń o utraconym raju.
Żyję, by zwało się że żyłem…
nad jakąś rzeką, w jakimś kraju…
4. Nad jakąś rzeką, w jakimś mieście,
gdzie ślubowałem ślub niewieście,
gdzie dom stworzyłem jej...
1. Gdy przyjdzie mi ten świat porzucić,
na jakąż nutę będę nucić
melodię zgonu mą wyprawną?
Rzuciłem przecież go już dawno.
2. Już dawno się przestałem smucić
O rzeczy miłe mnie stracone.
Miałyżby smutki jeszcze wrócić
kraść, co już dawno ukradzione.
3. Przecież już dawno się wyzbyłem
marzeń o utraconym raju.
Żyję, by zwało się że żyłem…
nad jakąś rzeką, w jakimś kraju…
4. Nad jakąś rzeką, w jakimś mieście,
gdzie ślubowałem ślub niewieście,
gdzie dom stworzyłem jej...