Libertarian.realpolitik on Nostr: วาทกรรม ...
วาทกรรม "ถ้าคิดอะไรไม่ได้นอกจากปากท้องก็ไม่ต่างจากสัตว์ที่เขาเลี้ยงไว้ แต่ถ้าเราคิดถึงเรื่องสิทธิ เสรีภาพ เราจะได้เป็นคนเท่ากัน" ถือเป็นความไร้สาระของฝ่ายซ้ายที่สุดท้ายก็เผยหางออกมาเพื่อที่จะยก "ศีลธรรม" ของกลุ่มตนเองให้สูงกว่ากลุ่มคนอื่น ทั้งหมดทั้งมวลมันมาพร้อมกับความหลงตัวเองกับ ความย้อนแย้งในหมู่ขบวนการฝ่ายซ้ายเอง
ถ้าคนเรามีความเท่าเทียมกันตั้งแต่เริ่มแรกเริ่ม มันจะไม่มีการเรียกร้องความเท่าเทียมและถ้าคนเราไม่มีความเท่าเทียมกันตั้งแต่แรก มันก็ต้องทำให้คนเรียกร้องความเท่าเทียม ในความเป็นจริงคนเราไม่ได้เท่าเทียมกัน เราเชื่อว่าเราเท่าเทียมกันผ่าน "การอนุญาตของรัฐ" ให้ตรากฎหมายคุ้มครองปัจเจกบุคคลจะรู้จักกันในชื่อ ความเสมอภาคภายใต้กฎหมาย ก็เป็นเพียงการกระทำของรัฐให้เชื่อว่าเราเท่าเทียมกันแล้ว แต่ทว่าธรรมชาติของมนุษย์เรามันไม่เท่าเทียมกัน ไม่มีแบบแผน (ระบบ) เหมือนกัน หรือ มนุษย์แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงซึ่งทำให้ความเท่าเทียมตามธรรมชาติเป็นไปไม่ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้คุณจะทำให้เท่าเทียมในสังคมมนุษย์ได้ก็ต้องใช้กลไกที่มีในสังคมมนุษย์ผ่านกฎหมาย ผ่านรัฐเท่านั้น ซึ่งจริง ๆ ก็เป็นเพียงวิศวกรรมทางสังคม (กล่าวให้ชัดกว่านั้นก็คือ พยายามดิ้นรนหาทางทำให้ได้ถึงแม้ว่าลึก ๆ แล้วจะทำไม่ได้)
เมื่อพิจารณา "เรื่องปากท้อง" ในบริบทของการสร้างความเจริญงอกงาม มันถือเป็นเงื่อนไขสำคัญก่อนเรื่องอื่น ๆ เปรียบได้เหมือนกองทัพต้องเดินด้วยท้อง หรือ การจะเดินทางไกลไปรบหรืออะไรคุณต้องอิ่มท้องก่อนที่จะไปทำอย่างอื่น ดังนั้น การด้อยค่าเรื่องปากท้องมันก็เท่ากับด้อยค่าเรื่องสำคัญที่สุดในสังคมมนุษย์ แถมแต่ละสังคมที่แตกต่างกันอยู่แล้วมันก็ไม่ได้เกิดจากการมีสิทธิและเสรีภาพเริ่มแรก แนวคิดเหล่านี้มันเพิ่งจะมีมาช่วงที่อารยธรรมมนุษย์มันก้าวหน้า ตรงนี้คนกล่าวอ้างวาทกรรมเขาไม่ได้เข้าใจถึง "ความสำคัญ" ว่าปากท้องสำคัญกว่าสิทธิและเสรีภาพยังไง
ผมเชื่อว่าคนเราไม่ได้กินเรื่องพวกนี้เป็นอาหาร (สิทธิและเสรีภาพ) ทุกมื้อ เพราะเราไม่ใช่นักกิจกรรมทางการเมืองครับ เราจะใช้วาทกรรมนี้ปลุกปั่นคนให้นำเงินมาบริจาคเราไม่ได้
ถ้าคนเรามีความเท่าเทียมกันตั้งแต่เริ่มแรกเริ่ม มันจะไม่มีการเรียกร้องความเท่าเทียมและถ้าคนเราไม่มีความเท่าเทียมกันตั้งแต่แรก มันก็ต้องทำให้คนเรียกร้องความเท่าเทียม ในความเป็นจริงคนเราไม่ได้เท่าเทียมกัน เราเชื่อว่าเราเท่าเทียมกันผ่าน "การอนุญาตของรัฐ" ให้ตรากฎหมายคุ้มครองปัจเจกบุคคลจะรู้จักกันในชื่อ ความเสมอภาคภายใต้กฎหมาย ก็เป็นเพียงการกระทำของรัฐให้เชื่อว่าเราเท่าเทียมกันแล้ว แต่ทว่าธรรมชาติของมนุษย์เรามันไม่เท่าเทียมกัน ไม่มีแบบแผน (ระบบ) เหมือนกัน หรือ มนุษย์แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงซึ่งทำให้ความเท่าเทียมตามธรรมชาติเป็นไปไม่ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้คุณจะทำให้เท่าเทียมในสังคมมนุษย์ได้ก็ต้องใช้กลไกที่มีในสังคมมนุษย์ผ่านกฎหมาย ผ่านรัฐเท่านั้น ซึ่งจริง ๆ ก็เป็นเพียงวิศวกรรมทางสังคม (กล่าวให้ชัดกว่านั้นก็คือ พยายามดิ้นรนหาทางทำให้ได้ถึงแม้ว่าลึก ๆ แล้วจะทำไม่ได้)
เมื่อพิจารณา "เรื่องปากท้อง" ในบริบทของการสร้างความเจริญงอกงาม มันถือเป็นเงื่อนไขสำคัญก่อนเรื่องอื่น ๆ เปรียบได้เหมือนกองทัพต้องเดินด้วยท้อง หรือ การจะเดินทางไกลไปรบหรืออะไรคุณต้องอิ่มท้องก่อนที่จะไปทำอย่างอื่น ดังนั้น การด้อยค่าเรื่องปากท้องมันก็เท่ากับด้อยค่าเรื่องสำคัญที่สุดในสังคมมนุษย์ แถมแต่ละสังคมที่แตกต่างกันอยู่แล้วมันก็ไม่ได้เกิดจากการมีสิทธิและเสรีภาพเริ่มแรก แนวคิดเหล่านี้มันเพิ่งจะมีมาช่วงที่อารยธรรมมนุษย์มันก้าวหน้า ตรงนี้คนกล่าวอ้างวาทกรรมเขาไม่ได้เข้าใจถึง "ความสำคัญ" ว่าปากท้องสำคัญกว่าสิทธิและเสรีภาพยังไง
ผมเชื่อว่าคนเราไม่ได้กินเรื่องพวกนี้เป็นอาหาร (สิทธิและเสรีภาพ) ทุกมื้อ เพราะเราไม่ใช่นักกิจกรรมทางการเมืองครับ เราจะใช้วาทกรรมนี้ปลุกปั่นคนให้นำเงินมาบริจาคเราไม่ได้