JohnnyJun on Nostr: GM #siamstr ...
GM #siamstr แชร์เรื่องเล็กๆของผมในการมาอยู่ต่างประเทศ
วันนี้ผมอยากพูดเรื่อง กิเลส ต่อของแบรนด์เนม ที่เปลี่ยนไป(ลดลง) หลังย้ายมาอยู่ที่นี่
ผมเป็นพวกบ้านาฬิกามาก (แม้จะยังทำใจซื้อไม่ลง) แต่ผมดูไอจี และติดตามไลน์ร้านนาฬิกาหรูที่ไทยอยู่เยอะมาก ต้องดูทุกวันก่อนนอน ชอบมากทั้ง Omega, Rolex ที่คิดว่าพอจะเอื้อมถึงได้ (แต่ก้ทำใจซื้อไม่ได้สักที) และรวมไปถึงแบรนด์ในฝันคือ AP ผมชอบนาฬิกา เพราะชอบ Story ที่เขาขาย และผมชอบในระบบกลไกเล็กๆจำนวนหลายร้อยชิ้น ที่ทำให้นาฬิกา Automatic พวกนี้ เดินได้แม่นยำมากๆ แม้จะไม่มีชิ้นส่วน electronic อยู่ข้างในเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ผมมองมันเป็นงานฝีมือระดับสูง เลยชอบมากๆ และเพื่อนๆก็ใส่กันเยอะ (เรือนในรูปคือเรือนโปรดที่ผมชอบมากๆ)
ส่วนของแบรนด์เนมอื่นๆ ก็คงตามกระแสสังคม ที่คนรอบตัวก็ใช้กระเป๋าสตางค์ต่ำๆ ก็เป็นระดับ entry Luxury ใบละสัก 15-30k พวก LV, Bottega, YSL ผู้ชายอะไรพวกนี้ รวมถึงเข็มขัดสักเส้นที่ใส่กันเวลางานประชุม หรืองานแต่งสักเส้น มันก็ทำให้ผมอยากได้ อยากมีเหมือนเพื่อนๆเหมือนกัน (แต่ก้ยังไม่เคยมี เพราะเสียดายเงิน 555)
แต่ว่าตั้งแต่ย้ายมานี่ได้แค่ 2 เดือน ผมไม่เคยเจอใครใส่ของพวกนี้เลย นาฬิกาใส่กันแต่ Activity Tracker, Sport Watch ส่วนกระเป๋าเครื่องแต่งกายก็แทบหาคนใส่แบรนด์เนมไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะผมอยู่ใน Academic ไม่ใช่ Business ด้วยแหละ นั่นทำให้ถึงแม้ผมจะมองนาฬิกาแพงๆว่าเป็นงานศิลปะและเป็นงานฝีมือ และชอบมากๆ ความรู้สึกอยากได้มันลดลงไปแบบแทบจะ 100% ผมไม่ได้เข้าไปดูราคา ไม่ได้ตามเพจพวกนั้นอีกเลย เดินทางผ่านช้อปซึ่งที่นี่หาง่าย ก็ไม่ได้สนใจจะเดินเข้าไปดู
ทุกคนดูใส่ของเน้น function และ quality มากกว่า ซึ่งตรงจริตผมมากๆ เช่น คนที่นี่ชอบแนะนำว่าถ้าซื้อไหวหน้าหนาวก็ซื้อ The North Face หรือ Columbia ก็ได้ หรือไม่ก้ Uniqlo ก็คุ้มนะ แต่ไม่ใช่เพราะแบรนด์มันแพง แต่เป็นเพราะเขามองว่ามันกันหนาวที่นี่และฝนปรอยๆที่ตกตลอกได้จริงๆ และก็ต้องยอมรับว่า The Northface/Columbia ไม่ใช่ของแพงหรือหรูของที่นี่ เป็นของซื้อใส่จริง นั่นก็ยิ่งทำให้ผมไม่มีความรู้สึกอยากได้ของแบรนด์เนมแบบพวก LV, YSL อะไรเลย ถ้าผมไปเจอเสื้อที่ H&M ลองใส่ ลองจับแล้วคุณภาพดี ตีเป็นเงินไทยตัวละพันกว่าบาท ผมก็รู้สึกว่าใส่ได้สบายมาก ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครใส่ของหรูมาโชวกัน แม้แต่ในงานประชุมหรืองานทางการ
แต่ต้อง disclaimer ก่อนว่า ปกติผมไม่ใช่คนบ้าของแบรนด์เนม กระเป๋า เสื้อผ้าหรูอะไร ไม่ได้สนใจ ผมชอบใส่ GQ และ Uniqlo มีเสื้อ เชิ้ต GQ สีขาว 4 ตัว สีดำ 4 ตัว กางเกงขายาวยูนิโคล่ 4ตัว ใส่วนๆไป เพียงแต่ผมต้องการจะสื่อว่าค่านิยมของสังคม มันไม่มีแรงกดดดันด้าน social tax ที่ทำให้เราอยากแต่งตัวให้'ดูแพง'เหมือนคนรอบข้างเลย เพราะไม่มีใครสนใจ
วันนี้ผมอยากพูดเรื่อง กิเลส ต่อของแบรนด์เนม ที่เปลี่ยนไป(ลดลง) หลังย้ายมาอยู่ที่นี่
ผมเป็นพวกบ้านาฬิกามาก (แม้จะยังทำใจซื้อไม่ลง) แต่ผมดูไอจี และติดตามไลน์ร้านนาฬิกาหรูที่ไทยอยู่เยอะมาก ต้องดูทุกวันก่อนนอน ชอบมากทั้ง Omega, Rolex ที่คิดว่าพอจะเอื้อมถึงได้ (แต่ก้ทำใจซื้อไม่ได้สักที) และรวมไปถึงแบรนด์ในฝันคือ AP ผมชอบนาฬิกา เพราะชอบ Story ที่เขาขาย และผมชอบในระบบกลไกเล็กๆจำนวนหลายร้อยชิ้น ที่ทำให้นาฬิกา Automatic พวกนี้ เดินได้แม่นยำมากๆ แม้จะไม่มีชิ้นส่วน electronic อยู่ข้างในเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ผมมองมันเป็นงานฝีมือระดับสูง เลยชอบมากๆ และเพื่อนๆก็ใส่กันเยอะ (เรือนในรูปคือเรือนโปรดที่ผมชอบมากๆ)
ส่วนของแบรนด์เนมอื่นๆ ก็คงตามกระแสสังคม ที่คนรอบตัวก็ใช้กระเป๋าสตางค์ต่ำๆ ก็เป็นระดับ entry Luxury ใบละสัก 15-30k พวก LV, Bottega, YSL ผู้ชายอะไรพวกนี้ รวมถึงเข็มขัดสักเส้นที่ใส่กันเวลางานประชุม หรืองานแต่งสักเส้น มันก็ทำให้ผมอยากได้ อยากมีเหมือนเพื่อนๆเหมือนกัน (แต่ก้ยังไม่เคยมี เพราะเสียดายเงิน 555)
แต่ว่าตั้งแต่ย้ายมานี่ได้แค่ 2 เดือน ผมไม่เคยเจอใครใส่ของพวกนี้เลย นาฬิกาใส่กันแต่ Activity Tracker, Sport Watch ส่วนกระเป๋าเครื่องแต่งกายก็แทบหาคนใส่แบรนด์เนมไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะผมอยู่ใน Academic ไม่ใช่ Business ด้วยแหละ นั่นทำให้ถึงแม้ผมจะมองนาฬิกาแพงๆว่าเป็นงานศิลปะและเป็นงานฝีมือ และชอบมากๆ ความรู้สึกอยากได้มันลดลงไปแบบแทบจะ 100% ผมไม่ได้เข้าไปดูราคา ไม่ได้ตามเพจพวกนั้นอีกเลย เดินทางผ่านช้อปซึ่งที่นี่หาง่าย ก็ไม่ได้สนใจจะเดินเข้าไปดู
ทุกคนดูใส่ของเน้น function และ quality มากกว่า ซึ่งตรงจริตผมมากๆ เช่น คนที่นี่ชอบแนะนำว่าถ้าซื้อไหวหน้าหนาวก็ซื้อ The North Face หรือ Columbia ก็ได้ หรือไม่ก้ Uniqlo ก็คุ้มนะ แต่ไม่ใช่เพราะแบรนด์มันแพง แต่เป็นเพราะเขามองว่ามันกันหนาวที่นี่และฝนปรอยๆที่ตกตลอกได้จริงๆ และก็ต้องยอมรับว่า The Northface/Columbia ไม่ใช่ของแพงหรือหรูของที่นี่ เป็นของซื้อใส่จริง นั่นก็ยิ่งทำให้ผมไม่มีความรู้สึกอยากได้ของแบรนด์เนมแบบพวก LV, YSL อะไรเลย ถ้าผมไปเจอเสื้อที่ H&M ลองใส่ ลองจับแล้วคุณภาพดี ตีเป็นเงินไทยตัวละพันกว่าบาท ผมก็รู้สึกว่าใส่ได้สบายมาก ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครใส่ของหรูมาโชวกัน แม้แต่ในงานประชุมหรืองานทางการ
แต่ต้อง disclaimer ก่อนว่า ปกติผมไม่ใช่คนบ้าของแบรนด์เนม กระเป๋า เสื้อผ้าหรูอะไร ไม่ได้สนใจ ผมชอบใส่ GQ และ Uniqlo มีเสื้อ เชิ้ต GQ สีขาว 4 ตัว สีดำ 4 ตัว กางเกงขายาวยูนิโคล่ 4ตัว ใส่วนๆไป เพียงแต่ผมต้องการจะสื่อว่าค่านิยมของสังคม มันไม่มีแรงกดดดันด้าน social tax ที่ทำให้เราอยากแต่งตัวให้'ดูแพง'เหมือนคนรอบข้างเลย เพราะไม่มีใครสนใจ